Alle inzendingen over grens der tijden

Voor mijn vader Cavalerist was hij In Brabant langs De Vlaamse grens In mobilisatietijd Vertrouwen volop in De paarden die Hij mende - en Wat minder in de Meerderen die hij kende Herinnering aan mijn vader Jan Weggemans, gelegerd in Vlijmen ten tijde van de Eerste Wereldoorlog.…

op de grens van eb en vloed delen stromen zout en zoet op de grens van vast en vrij helen dromen jou en mij…

Later als je voor me staat met stem en gitaar grens overschrijdend angst overwinnend het is niets het kan niets zijn voltooid verleden tijd het gaat om ons dus pak je spullen lief sluit het verlangen niet langer op tot die dag fluistert jouw naam in mijn dromen jouw zijn in mijn hart…

een nar met drie hoofden fluit een tijdloos liedje nipt zijn frambozenlikeur wolken lopen op twee benen mensen drijven boven hen weg, naar landen zonder grens tijd en ruimte glippen weg door een achterafsteeg wat een opluchting…

de tijd stokt alsof er minder seconden in 'n minuut gepropt zijn is het moeilijker beklemmender waar de grens ligt om er een halszaak van te maken, of om erin te berusten neem ik nog een allerlaatste teug bekijk de zon die adembenemend mooi opkomt…

En zo beseften we in deze tijden, Hoe fijn het is een grens te overschrijden.…

Pas toen wij daar aankwamen besefte ik bij de oever van de rivier van spijt dat de tijd nooit meer kan goedmaken wat er is gebeurd wij stierven daar gezamenlijk alsof wij beiden te ver gingen in onze haat en nijd geen grens kon ik bereiken geen kus kon of kan mij ooit nog bevrijden omdat de tijd geen wonden heelt daarom zijn wij het liefhebben…

In 't lage weideland van Frisia werd in december gans de koegemeente van 't melkveesyndicaat Campinia gezegend met de blijde komst des heren Men sprak van Adam, naakt en hooggeboren die miste deerlijk één rib uit z'n lijf een ander, naaktgeboren, zonder wijf was, naar men zei, vroeg in de wei geboren Maar vooraleer die bij z'…

het zijn ontelbare laagjes die antwoorden op vraagjes aan je huid op de grens van buiten en binnenkant wordt het spel gespeeld de autonoom die nooit de deur dichtslaat voor een probleem communiceert ook al wordt hij zwaar geattaqueerd en in het nauw gedreven er zullen altijd laagjes zijn die antwoorden geven uit de tijd van…

In één keer ontsnapt aan het leven, Met de ogen dicht over de grens. Niets meer om weg te geven, Een zinloos einde van een mens. De wind was even koud en kil, Het leven stond uit het lood. En de tijd stond eventjes stil, En boog, en boog voor de dood.…

op grens van leven en dood roest het leven in nostalgie vrede slaapt in vergane tijd levenslijnen langs de dood wisseltijd neemt beslag in huivering van verlangen het leven geveld in splijting van uren waarin de opstanding boven alles uitgaat…

De manco's zelf zijn niet zo erg als de herinneringen aan de tijd dat ik ze niet had, maar ach, als dat alles is (wat het keer op keer niet is) Toch vraag ik me af of en waar er een grens is waar ik niet verder wil zó veel wil ik nog: bloemen zien en ballonnen oplaten die de wereld over mensen strelend raken met zachte gedachten…

te dromen tussen de bomen en achter de Veendijk verstopt wordt een zonnepark tegen de grens aan gepropt veel natuur een mooi gebied dus niet vergeten: De Lethe…

zei zwarte piet & ik wist zeker dat-ie niet bestond halve leugens & de hele waarheid grenzeloosheid kent geen tijd de grens = lastig te bepalen maar falen kun je dus niet zei zwarte piet voor-ie 'em smeerde richting spanje…

Soms kijk jij op, luisterend of er iemand is, dan val ik niet in jouw armen, zo intiem zijn wij niet met elkaar hoeveel ik ook van jou hou Ik kom zo dichtbij als mogelijk is ik wit mijn schaduwen, was me in de geuren van jouw huis en sluip rond als een spook zonder laken Soms kraakt er iets dan kijk jij even op zonder te zien waar ik…

wij keken ver vooruit maar nooit verder dan de horizon verder kijken zou namelijk een streep te ver zijn geweest daarom stelden wij paal en perk aan eigen grenzen een grens aan het zien een grens aan de groei een grens aan het leven kortom wij keken en zagen voor zover wij het konden verdragen…

Vader hangt er nog: een mooie jongeman in opzichtige kleren die van zich liet horen op hoge hakken net getrouwd, niet streng de man van plichten die ik heb gekend, in werkkleren bezig met belangrijke zaken toegeeflijk kijkend naar mama die zich tooit in ongemak, 's ochtends op hun koperen bruiloft beiden de wissels voorbij en verder…

die we allemaal kennen als onze eigen tijd…

Wat doet het ertoe hoe oud ik ben, of ik zussen heb en kinderen, waar en met wie? Dat zijn geen wetenswaardigheden In wat voor kleren dan ook ben ik met benen, romp en een gezicht mijn hart, begeerd of niet ik wil jouw fantasie om de wereld te toveren waarin we kunnen leven vrijmoedig veilig zijn en zonder opsmuk knielen voor de…

Kijk niet naar het verleden met statistieken die dienen te stijgen, de afgrond verdiepen waarin we niet durven te vallen Draai je liever om, stap terug leef zoals de oudste mensen eenvoudig, zonder illusies over wat je nodig hebt Zet zoveel stappen terug dat je weer tijd hebt om niets te doen en meer kunt betalen aan anderen Word lid…

Voorbij de Poortloze Poort gaf ik mijn spullen weg – thuisloos zwierf ik onder de Vissen aan de hemel, hun tijd is een lange tijd op de klok van de aarde De steden waren snel gesticht in het korte uur van de Ram – maar Waterman, jouw eeuwen liggen nog ver in de toekomst na de sterke mannen Jij en ik wachten niet meer we lopen voor, in…

Bruggen zijn geen rijkdom meer, ze bieden geen ruimte maar drukte boven mijn hoofd, ze scheiden mensen af en sluiten ze op op een eiland zonder energie een leegte die me uitput en die ik niet kan vullen met de contacten die ik leg over al de bruggen waarmee ik me behelp bij gebrek aan tijd om de deur uit te gaan en mijn eiland te…

De robots laten zich bedienen door mij, ik heb geen keus Ze piepen afgrijselijk als ik het niet goed doe Dan hoor ik de mensen die tekort komen Ze hebben recht op hun dosis elektronische alcohol en op een mooie ontplooiing van hun planten, groei en bloei met kunstige geuren geregeld in de kamer hiernaast Na de dranksensatie is er keuze…

Een flashbericht van overzeese zijde Komt tussen alle bezigheden door De zware eiken voordeurspleet in glijden Een vederlicht gewicht, een tele gram Meldt dat soldaten binnen kwamen rijden Kromme jappenbenen op pedalen Een groene draak gleed langzaam door de straat Naar richels van het wapentuigdepot Dreigend dreunen palmen en waringins…

Ze wil niet dat je die grens overgaat, de grens naar dat soort niemandsland en haar zo heel alleen hier achterlaat. Maar ze weet er is niets in te brengen tegen ’t onherroepelijke alsook ze weet je te moeten laten gaan, ’t wachten is op de laatste ademtocht dan, of de tijd stil zal blijven staan.…

Ieder aan onze kant van de grenspaal, lachend naar elkaar, ik kan werken nu hij niet meer verborgen ligt − (vreemd, het kind roert zich: doordat zij leeft in die bel, wilde ik mijn moeder bellen, zes jaren nadat zij haar laatste grens overstak en uit mijn tijd verdween)…

als wij met een lach en een traan terugblikkend bij het vooruitzien dat afronden wat nog nodig is peuteren wij hoop en verwachting uit de kreukels van het oude jaar als het jaar nog maar net begint onze rugzak gevuld met voorspoed genieten wij van het florerend geluk dat als een hoorn van overvloed geen bodem meer lijkt te hebben kleurrijk…

je slaat breekbare gedachten tegeneen en wat je toen zo zeker wist tracht je nu opnieuw te weten elk heden heb je slechts te leen over de grens van het moment ligt het druppelsgewijs vergeten Genomineerd in de wedstrijd van de stad Ronse n.a.v. gedichtendag, thema "Over de grens".…

Menswaardig gaan dat was jouw wens geen redden meer aan dat was jouw grens geen hulp op tijd dat was jouw schrik gelukkig een arts bereid met respect en begrip prachtig ben je in slaap gevallen zo vol vertrouwen, zo rustig we weten zeker dat zo dood gaan je goed is bevallen.…

mij een smeken een gebaar de grens bereikt van goed fatsoen je raakte al de paal het rood en wit van hé kijk uit hier is de grens hier houdt het op gehoorzaam bleef je staan twee handen raakten aan de grens één stap nog slechts te gaan…