Alle inzendingen over grenzen zoekend

Gedachten uitwaaierend Tot achter mijn horizon Steil omhoog de weg In het mogelijke niets Tot mijzelf gekomen Sloten smerend Mijmer ik En dicht Grenzen zoekend in Louter grenzenloosheid Casa Ivana, It., 19 augustus 2012…

Omringd door planten organismen zonder dimensie meebuigend met de wind vorm ik het onkruid dat uitreikt naar de grenzen van onze tuin zoekend naar vragen en antwoorden en naar wie ik ben…

verdrietig sprekend met diepzinnige woorden vechtend tegen de boosheid voorzichtig zoekend tussen bedreigende verhalen wachtend op de eerlijkheid eindeloos vluchtend naar veilige plekken aanvaardend van de waarheid hoopvol ontmoetend voorbij alle grenzen klievend door de eenzaamheid…

grenzen vervagen groeiend onbehagen uiterlijk stoer en sterk sleept hij zich naar het werk verdronken in zijn verdriet hij voelt het niet herinneringen verdwijnen verlies van de zijnen zoekend in zijn hart raakt hij steeds meer verward verdronken in zijn verdriet waarom o waarom zag ik het niet?…

zoekend naar een beter leven hoop leerden vestigen over grenzen heen teneinde te verdwijnen in de stilte van de eeuwige rust.…

Ik ken mezelf echt helemaal, Ik ben en geef echt, Ik geloof niet meer in "t verhaal", Geen illussie waar ik nog aan hecht, Mijn liefde is puur, Onvoorwaardelijk en vrij, Ik leef in het hier en nu... niet met 't uur, Dat is de onzelfzuchtigheid in mij... Ik ken geen strijd, Vertrouw me maar, Ik heb alle tijd, Want ik ben echt WAAR…

Afdalend langs het pad der tranen Naar duistere krochten van mijn geest Sta ik weldra verankerd in sompige aarde Die eens voor mijn daden droog geweest Zoekend vind ik niet die reinheid Het smetteloze in mijn bestaan…

In feite zijn we zoekende zielen en naakt. Als ik je mijn hand toereik en jij die van jou, dan is het niet moeilijk en ook niet zo zwaar. Maar je geeft de ander zo gemakkelijk een douw en dan is medemenselijkheid maar een hol gebaar.…

met de tijd als aandacht teken ik rijen beslagen met mensenoren al duidend naar de zon die in mij ontbreekt hoe merken ze dan toch dat mijn eclips het verzwijgen tentoonstelt van niets dat in mij is verrezen of heeft de serre hun eigen bron verwarmt met een hitte van gestolen gedachten en wedijvert de lente met het spiraal van verloedering…

Al dat jonge groen Als een koele zoen Op mijn ogen... En mijn hart bewogen Zoals toen...…

Hoe nabij, Hoe als eerst, Glanst het bosje en straalt de wei, Schalt de leeuwrik die met zang de lucht beheerst. Zorgenvol Liep ik uit, Eer ik 't wist kwam Lente en zwol De ogen vol met groen me, de oren vol geluid. Wie bleef jong? Wie werd oud? Lente lachte en MIJN hart zong De eigen tonen over die ze een knaap vertrouwt.…

De zachte krachten zullen zeker winnen in 't eind - dit hoor ik als een innig fluistren in mij: zo 't zweeg zou alle licht verduistren alle warmte zou verstarren van binnen. De machten die de liefde nog omkluistren zal zij, allengs voortschrijdend, overwinnen, dan kan de grote zaligheid beginnen die w'als onze harten aandachtig luistren…

Wat ik mijzelf te zeggen heb verneem ik pas als het op papier staat, niet altijd tot algemeen genoegen, uitgedrukt in een idee of daad. De taal als betaalmiddel is beperkt om dit verhaal te kunnen spreken, de woorden zijn wat leeg, missen het gevoel van richting en wat in de geest verdwaald, slaan bruggen te ver en te vrij vertaald,…

Ik lijn: wig tussen binnenhouden, buitensluiten. Ik steen: tussen toen, nu, straks. Ik muur een grens: tussen plusminus niemand en een ongeveer mens.…

in de kamers van mijn tuin lopen mensen van niet hier voorbij de grenzen van bestaan figuren met hun hoofd in slaapstand een denkbeeldige pauze in beeld op zwart wit soms praten ze met iemand die aan het sterven is mijn hand is wel eens geweest het voelde groots ik dacht mijn naam te horen het was de wind die sprak…

ze komen overal vandaan geen zee te hoog vanwaar de schaduw langer is en de wolken grijs ze pakken hun dromen in gelijk een vluchteling zoals volkeren altijd doen wanneer de glimlach ver is horen van een wereld daar en vrienden overal zoekend naar wat er nog rest om ook te delen zoeken naar een eigen plaats zoals zovelen dan komt de…

Buiten zinnen plagend drong hij zonder vragen in haar wereld binnen wat zij zou verdragen daar de zwijgplicht vanzelfsprekend was Als een vlieg in 't web gevangen liet zij hem gevoelloos toe Liet zich strelen zonder schreeuwen hield zich stil en krijste niet In zijn macht die liefde leek bevangen overschreed hij grenzen zonder…

Zo veel onnodige overlast ondergaan Tot de grens meer dan bereikt was - Als ik je daar mee confronteer Haal je alleen maar je schouders op En zegt dan slechts Dat ik daar wel zelf bij ben geweest En had je misschien liever wel gehad Dat ik je voorgoed de rug had toegekeerd, Dat was tenminste duidelijk geweest En had je tenminste geweten…

Was tegen alles en iedereen, Met hand en tand tegen hen verzet Zonder het ooit te uiten, Ingesloten door zelf opgelegde Grenzen die ik voor geen geld Wilde openstellen - Oorverdovend het lawaai In het brein dat alle Gedachten hierover bestuurde; Oorverdovend rebels, Door anderen nooit opgemerkt, Alleen in mezelf aanwezig, Onhoorbaar…

Worden bewandeld Overschreden met gedrag Ook als dat eigenlijk niet mag Ongezien vaak gebeurt Ieder zijn tijd, ieder zijn beurt Er wordt grenzeloos veel gehandeld In Babylonische verwarring Zorgt dit voor verstarring Je kent het wel of niet Wat in het vat zit, zit in het verschiet Wat niet verzuurd is wanneer je ervan geniet Wat wel…

Alles heeft zijn grenzen. Vooral als het om de liefde gaat. Een mens is veroordeeld tot de eenzaamheid. Waar de schone vriendschap in zijn slapen nimmer in jouw dag ontwaakt.…

Toch zeker al centennia geleden Leek onze aarde op een sprookjeswoud Men was nog niet op zoek naar klatergoud En leefde lustig in die hof van Eden De man werd door de vrouw nog hoog geacht Hij was voor haar de krijger en de jager De paringspartner en trofeeëndrager De held en hoeder van hun nageslacht Men wist van links noch rechts…

Ik zoek al zwevend van hoek naar hoek zoek al zondigend en jij hoort mijn gevloek verontrust houd ik mij vast angsten steeds niet geblust wat wordt er dit maal afgelast de wind blaast mij haast bewusteloos Het vaste onder jou voeten is drijfzand bij mij ik zal het beslist beboeten dat eeuwige verlangen naar een tegenpartij…

door elkaar smijten Zoekend naar een weg…

Zoekende naar zijn eigen waarheid is hij bezig zichzelf te verliezen. En jij krijgt als vanzelfsprekendheid weer het nodige voor je kiezen. Wanneer houdt het een keer op? Hoe lang kun jij dit nog verduren? Wanneer bereikt dit zijn negatieve top? Ik wil niet dat jij het gaat bezuren!…

Zoekend in het duister Naar alles wat niet is Loopt de man met versnelde pas Dwars door de regenplas Net zo hard Als dat ik je mis…

Ontroering komt wroeten herinnering herkenning misschien de tweede ring om eenzelfde vinger maar ook een stom reclame spotje een geur of prachtgedicht de eerste dwarrelende vlok en je hond even te lief jouw gezicht likt ontroering lijkt te voelen zo`n plotseling ongevraagd kwetsbaar huilerig knijpend.…

Ik ben op zoek naar 't innerlijk zwijgen de stilte, die geen woord meer vraagt het strelend zoenen dat mijn mond behaagt het in zonneschemer eindeloos verdwijnen. Verdieping in de geur van leed en lijf dobberend op oceanische rust reuzehand die warm mijn huid weer kust verstrengelde éénwording is buiten kijf. Witte duif in 't blinkend…

Als de vastigheid zich loslaat op mijn lippen kussend brandt dan verwaarloos ik de perfectie om randen kartels te geven. Scheermesje met warm water verlost bloed met snijdende pijn het vervullen van de leegte laat mijn hart sneller tikken. Ik zal je net niet vangen wanneer je dreigt te vallen omdat je zelf weet, beter weet dat de…

nog heb ik je gevonden toch voel ik ogen priemen in m'n rug haren klauteren langzaam overeind en geleidelijk naar benee tot ik de jouwe vind en de mijne neersla, en me slechts kan hullen in stilzwijgen…