Alle inzendingen over grip

stuur ik nog wel op dat wat komt of lig ik aan een infuus dat mijn bewustzijn verstomt verlies ik de grip, zo die bestaat, op dingen van belang lijkt het maar zo en gaat het onvoorspelbare gewoon zijn eigen gang het lijkt uitkijken naar iets dat een mens verwacht maar waar de tijd meester is, en mij als onderdaan veracht…

Die niets verbergende lach Gewoon omdat je niet nadenkt Niets krenkt Niets kraakt Maar gewoon lacht Die grip op zaken Met je zachte handjes Die passen in mijn grote Alles al aangeraakte harde handen Je laat me zien Dat kijken genoeg is Waarom die blik op de horizon Gewoon hier en nu We stapelen wat blokken En de brokken in mijn…

het meisje met de zonnebloempitten kreeg zojuist een zaadlozing gelukkig had ze nog potgrond wat een aardse liefkozing wachtend op de zonnebloemen en de volgende lading zaad groeide het meisje belopend mee ze spinde in haar spinneweb nog een draad al de herinneringen in vakjes zie de foto's ingelijst aan de wand van al wat is en wat was…

gelijk zeep glibbert de grip uit mijn greep…

Wie grip krijgt op begrijpen die rijpt die begrijpt meer!!…

Kunnen mensen dat? Kunnen we onszelf bevrijden, uit de greep van ons begrip? Durven mensen dat? Durven we wel verder zwerven, dan woorden en symbolen kunnen? Moeten mensen dat? Moeten we elkaar wel volgen, zoals volgers in een kudde? Willen mensen dat? Willen we wel logisch begrijpen, dat één plus één méér is, dan één maal twee?…

Geen grip op wat je gaat doen, Totale onverschilligheid, Alles overheersend gevoel, Ben ik je kwijt? Onbenaderbaar, Afstandelijk en koel, Alles vertrappend, Als zonder gevoel. Ik moet… Loslaten Met mijn verstand, Met mijn hart nooit……

Traag verlies ik m'n grip op alles deze keer voorgoed…

Die achternacht kwam ik mij tegen op een plek Die achternacht kwam ik mij tegen op een plek waar ik mij gewoonlijk niet vertoon. Ik stelde mij teleur. Sprak te luid tegen mensen die mij zichtbaar niet vertrouwden. Ik wilde dat ik vond dat ik naar huis toe wilde en sprak mij aan om hiervandaan te gaan maar dat was zo gemakkelijk nog niet. Ik verloor…

hij let op en is bij de tijd toch ongemerkt wordt zijn haar erg grijs ~~~~ al tijdschrijvend merkt hij niet dat hij zijn grip zo op de tijd verliest * * de titel verwijst naar een lied o.a gezongen door Glen Campbell en Willie Nelson…

ze had nog zo gestampt winterlaarzen met profiel waarmee ze goed grip had op de weg glimlachend keek ze om zelfverzekerd dat hij haar spoor niet kon missen ging ze naar binnen toen begon het zachtjes te sneeuwen…

zij wast haar haren in een beekje ontdoet zich van de zorgen die grip leken te krijgen op de zon schrijdt geleidelijk door 't woud totdat hij daar is, een glimlach ontluikt op haar gezicht…

de aarde, de oever brokkelt langzaam onder me weg weg me langzaam brokkelt oever de aarde grip verliezen wortels mijn schaars daglicht antwoordt zijn tegenbeeld in het water…

staketsel floept eruit in weerwil van het schrijven en pruttelt in mij nog nazien zonder dat stom te horen voelen zonder zin adem ik met rente gangloos in bewegen bedenk ik amper grip…

een ieder schuift een beetje op de wip spring'rig speels winter verliest grip op natuur en zin in flirt en lentemin wie denkt straks nog aan opgesloten kip?…

wiegel, waggel, woegel wat moet ik zonder ijzertjes pootjes staan wiebelig op glibberglabber weg ik ben hieperbang voorzichtig, stap voor stap op rubber onder schoenen griezel grazzel grip .…

Maar er is geen grip, geen houvast in het leven. Leven is vrij, vrijheid, onbegrensde mogelijkheid. Maar toch probeert iedereen je op de rails te houden.…

De volle overgave aan het nieuwe avontuur kent slechts de grip van het ongewisse. dat zoekend wending geeft aan het stuur; maar zich mogelijk ook kan vergissen.…

hij staart naar de vijfde trap hoe die boven achter de vierde schuift en later bij het dalen achter hem er weer bovenop komt hij staart kromgebogen met grip op zwart rubber doelloos omhoog, weer neer…

wat feit is wordt dan fictie wanneer het brein zijn grip verliest belaagd door dwalende gedachten verbleekt het streven bij zijn daad want dat waar je voor leefde bleek eens te meer de strijd niet waard.…

volle dagen als de maan de nacht omarmt en leegte overvalt in het stil als ik droom en wacht op de naam die mijn naam kent mijn hand neemt zoals ik die hand neem waarvan ik de grip in het donker blindelings herken…

In mijn kinderjaren Wilde ik altijd weten Hoe lang iets rijden was, Alsof de wetenschap Van minuten Me grip op reizen gaf. Niet hoe ver we gingen, Maar hoe lang de reis zou duren. Nog altijd zegt afstand me weinig Maar trek ik rond in uren.…

Soms zijn woorden ontoereikend ben je alle grip op leven kwijt voel je jezelf onbegrepen. Leven is een diepe strijd door wat mensen overkomt leven duurt geen eeuwigheid. Leef vandaag, wacht niet tot het te laat is, maar wees op alles voorbereid.…

Als vleermuizen in de nacht, draaien ze hun ronden. Verloren in de duisternis, likken ze hun wonden. Angst voor de verdoemenis, met een tong die gespleten en vergiftigd is. Vergiftigd door hun hunkering, hun hunkering naar vergiffenis, die ze tot nu toe niet gegeven is. Ze zoeken het in hoeken, ze zoeken het in gaten. Schreeuwend en vloekend…

daar klom ik over het ruwe oppervlak het kostte me veel moeite toen ik m’n hand een stukje verder stak steeds een stukje sneller zou het niet gaan beetje bij beetje soms verloor ik grip gleed ik een stukje terug maar ik ging door ik klom tegen de draad in…

ze danst op de marmeren tafel waar geen klimop groeien zal en reikt de roemers aan zegt heil tegen koperen luchten maakt van de sterren haar bondgenoot onder een waakzame maan enkel de naam onder haar voeten geeft grip op realiteit in de schaduw van haar kruis…

Moe zijn als wanneer je slapen wil opgetild van de koude vloer en dat vandaag zijn grip verliest evenals morgen en overmorgen er is enkel vannacht Zo moe is men wanneer regen enkel een zucht is en donder een kuch zo moe is men vandaag en morgen en overmorgen en vannacht…

wanden plakken aan alle kanten even glad en hard zijn we greep en grip verloren handen glijden af in gedachten zijn we links, rechts boven, onder soms alleen nog slechts versteend onszelf of zijn we zo geboren…

een handje van jantje altijd daar eerlijk waar een houvast die mij past tijdens dip stevig grip bij mijn pijn gewoon zijn de strohalm even kalm soms strelend wel bekend zo vertrouwd lang getrouwd het handje van jantje altijd daar wij, één paar…

Probeer mijn gedachten In het gareel te houden, Maar een kruiwagen vol Met levendige kikkers Is makkelijker te controleren Dan mijn gedachten die Onverhoeds alle kanten opspringen, Zo wendbaar zijn ze, zo licht, Moeilijk te houden op het juiste spoor, Zonder er ook maar enige grip op te krijgen Gaan ze er met mijzelf vandoor…