Alle inzendingen over grip

Geen grip op de toekomst.. Niks zelf in de hand.. Leven in onzekerheid.. Niet wetend waar je belandt... Nooit kom je uit die cirkel, doorbreken lukt niet meer.. Je blijft maar afscheid nemen, Telkens, keer op keer.. Je weet als je begint, is het einde al dichtbij.. Hechten heeft geen zin.. voor je het weet is het voorbij..…

We hoeven er niet echt in te blijven springen regelmatig uit de lijst maar hebben toch mooi dat ding samen in elkaar gezet, het geeft ons grip och, niets waait aan, ook dit is een maniertje om een deal te sluiten met het lot zwoegen moet ik en zelfs dat is een verhaal met gaten…

beeld – be - grip…

wat overblijft is veel een voorwerp, dat de grip verbergt op angst, op lijden en verzet de brokken in je keel het haastig schietgebed een klein gebaar na oorlogsjaren waar nog steeds ons bloed aan kleeft dit masker spreekt met glazen ogen en een weggesloten mond over weerloos onvermogen en de weerbaarheid van ondergronds…

Het wordt allemaal teveel Heel emotioneel Lichaam ik verlies mijn grip Nee, ik zit niet in een dip Maar wanneer houdt het nu is op Ik zit nu echt aan mijn top Ook al verleg ik steeds meer mijn grens En blijf ik toch een vrolijk mens Komen de tranen steeds meer Pijn blijf eens weg al is het maar voor een keer.…

Bladaderen beschreven op lijnen van de tijd geworteld in het leven lijkt toekomst eeuwigheid Hechten aan al het aardse de lijnen uitgezet de stam geeft grip op leven een ongeschreven wet Wanneer bladeren sterven aan het graf van de stam verdwijnen levensnerven rest kilte stervenslang…

Schep maakt nieuwe vorm in mijn hart open zeezicht emmert je water door het zand De zon verijst je gezicht met chocolade rand een diepe zucht zoekt grip in een vinger hand Klaas Vaak die knikt dan maan al toe voor een vergoten vorm naar het wolkenstrand…

Deze oneindigheid van het eindige, met haar uitwaaierende vleugels, was het signaal om grip te krijgen op zijn liefkozingen.…

( pa ) ik leg mijn handen op uw tere stilte neer bouw van woorden een fundament probeer als een pilaar de breekbaarheid te stutten blijvend een band te smeden tussen het verleden, het heden maar och, hoe speelt uw ongerief weet onzekerheid grip te krijgen op onze kostbare tijd…

Ik ben de grip kwijt Mijn lichaam is een strijd Waarom is het in gevecht Als mens ben ik toch echt niet slecht Waar heb ik dit aan verdiend Lichaam ik wil je weer tot vriend Geef mij mijn vrijheid terug Het hoeft echt niet vlug Maar ik ben het zat En wil weer gewoon op pad Zonder te denken of het wel gaat Dat is wat ik ontzettend…

de wind blaast de vitrage tot langgerekte witte spoken abrupt gewekt uit hun bandplooiheid dansen zij van grip verstoken richting bovenliggende etage hun holle ogen zwart en wijd in de schoorsteen kermt de tijd als echo uit hun keel onloken een ijzingwekkende hommage aan de nietsontziende vergank'lijkheid.…

Lopen over prikkeldraad de armen wijd gespreid rubberzolen vinden grip op scherp gedraaide punten. De blik gericht strak naar het eind, niet naar omlaag waar zwart moeras zich roert. Geen stok, geen uitgestrekte hand, maar voet voor voet van hak tot teen, van hak tot teen, rechtop.…

Je spookt door mijn hoofd, hebt een grip op mijn hart. Als ik niet beter wist, zou ik zeggen dat ik vervloekt was. Beter weet ik dus wel, daarmee dat ik ook zie .. Alles wat je doet met mij, is een act van magie.. Betoverd door de gedachte aan jouw ogen, de verbeelding van je lach..…

Verwachtingsvol nam je mij mee in jouw verhalen, in jouw fantasie dat klinkt misschien wat cliché maar hierdoor krijgt de poëzie opnieuw grip op mijn leven schrijf ik mijn gedichten op papier blijf ik doelen nastreven geeft het mij heimelijk veel plezier om mij hiermee te amuseren mijn verhaal te kunnen doen nog veel meer over het leven te…

Woorden onderscheiden in het goede of het kwade leiden soms tot onbegrip gedachten lopen door gaan hun eigen weg verliezen grip en proberen zich vast te klauwen in los zand waar soms trillend het pad weer begaanbaar gemaakt wordt maar het witte bord met de helderrode rand heeft haar werk dan al gedaan ………

Betonnen woorden verzonken zinnen genagelde kreten ontspoord beminnen Rottende klanken gebroken verhaal een hek om de hemel gevoelens van staal De punten omhoog ijzeren spiesen het eeuwige raken de grip verliezen Instortingsgevaar verbreekt het geheel de grondslag doorgronden bouwt ieder zijn deel…

de toevlucht hoop is als een veertje dat zit in de ziel zonder woorden is het een deuntje dat nooit stopt ook al stormt het beeft de aarde onder onze voeten het houvast weg het stopt ons niet al is het donker zwarter dan zwart in vreemde tijden die ons koud zijn door het gemis dat juist zo innig is dat het grip welt uit elke kruimel…

maak 't liefste, beter een laatste valt me hoog maak m'n droogte ziedend kiem mijn zaden vlak ontdoe je schoonte, naar onschuld blauwe weiden - je vloeit uit mijn handen, grip graait je niet uit mijn handen, ren rot ren los gelaten nacht en sterren tegemoet…

Mensen met geheugen zijn zeer te benijden zoveel extra bites met meer kwaliteit Grip op het verleden geeft licht in het heden ben je teveel kwijt vergetelheid van tijd Slechts flarden en flitsen helderheid zeldzaamheid was dat niet toen……. voelde dat toen……….…

schaarste kleurt de leegte dromen hangen in de wind nu de teugels vieren verliest je geleidelijk alle grip nodeloos happend naar ontnomen lucht verbreken ogen een pijnlijke stilte smaakt de regen bitter lang zijn de gangen waarin gedachtes dwalen steken verdichte beelden zichtbaar af bij de schijnwerkelijkheid…

Uitzinnig, oprecht, zonder scrupules Houd ik vanaf de bodem van mijn hart van jou Jij bent mijn zon, maan en sterrenstelsel Mijn licht in deze donkere maanden Sinds ik ziek ben, heb ik geen grip meer op tijd Sedertdien kruipt bloed soms waar het niet kan gaan daar het ware karakter van mijn ziekte zich geenszins, echt nooit zal verloochenen aan patiënten…

Het vuur zo behaaglijk gebouwd op blokken heet, zonder grip Ooit opgebrand. Zal ik?…

bij nacht kan ik niet flirten met mijn verdekte onmacht die overkomt me juist in dromen als ik voor het spel van flinke vrouw steeds lijk te laat te komen dan breekt de opgebouwde grip nog vóór mijn handen af loopt alles in het honderd bij dag kan ik nog koketteren scharrel wat rond met schone schijn pronk met verschoten veren maar…

(schrijverslusten buigen mooie letters slechts gerangschikt rond de vorm van geesteskinderen) in het nevelmeer van nu verandert niets er drijven woorden over, tot de oevers van vandaag overal krult leven rond de grip op alle dingen in veranderingen schuilt mijn glimlach warmer nu een bloem haar zachte blaadjes beurt de herfst verkleurt…

ik zag je hand de glazen rand je vingers glijdend je wilde transparant de zaak belichten het bleek een spiegelwand jouw woorden kaatsten eigen echo's terug konden mij niet meer bereiken je ogen maakten alles stuk van wat wij ooit konden begrijpen je krulde om de waarheid heen jouw glazen wand had minder grip dan steen…

Geen mens heeft grip op wat dit leven geeft, wie god mag zijn of minder wordt bedeeld.…

de grote stroom die nu onophoudelijk over de rand verdwijnt zand, droger dan de zon verdragen kan verliest haar grip op de werkelijkheid de grote vloed die straten dansend stof omringt, blote voeten smelten glas eerst delven, dan kloven en slijpen tot de pijn boven komt en schittering bekoort blijf kijken niet alleen naar de grote…

Steeds minder grip op de werkelijkheid, Verloor ze haar grootste vijand, Het leven.…

soms stap ik over op een eiland onbewoond en voor mij alleen laat de wereld los die in mierenhopen leven met hun eten drinken en gebeden zie eindelijk in verbanden hoe wij mentaal onthand zijn met ons fysieke lijf heb mijn grip voor even prijsgegeven lig daar beneden terwijl mijn geest is uitgetreden de rust geniet van niet…

Ma baalde, zat tegen hem te praten maar kreeg geen grip op hem hij kon het lezen niet laten al sprak ze met luide stem..... Het enige wat z'n krant deed zakken was: "GEBROKEN BEEN of CHOCOLA!" Daar had ík hem mee te pakken HA HA HA, dus ga maar na..........…