Alle inzendingen over groet OR bloem OR onderweg

ik kom even voorbij om ieder gedag te zeggen ben nog steeds onderweg om mijn ziel te verplaatsen en elders een nieuwe zaligheid aan te leggen de einder komt in zicht mijn hart ontwaart nieuw licht schouders dragen de laatste lasten * wilde dit melden mocht je mogelijk in vragend duister tasten ik kwam voorbij om te groeten…

morgen, ja morgen kom ik weer kom ik om, mijn hart doet zeer maar ik schrijf wel op uw lijf ik beklijf en verblijf, hoogachtend…

Een vriendelijke blik een aardige groet een knikje opzij geeft de burger moed. Een vraagje hoe 'n ander het maakt is iets wat steeds verder op de achtergrond raakt. Maar een vriendelijke blik, een aardige groet maar de wereld ineens een beetje mooier, en: Zo hoort het en zo is het goed.…

de stad mijn stad jouw schat hadden wij zoveel spinsels in gedachten die zich als draden door mijn geest lachten omdat deze clown een boek schrijft waarin alles echt lijkt mijn wraak is zoet zo zoet als zout want een engel lieve mensen wordt nooit van goud maar roest door tot aan de kern tot diep in de geest ik schrijf u leest groeten…

natuurlijk nemen wij beiden een bloem mee voor jouw kist uiteraard uit eigen tuin boeketten wil je niet of grote grafkransen want jij lieft de eenvoud geel is jouw warme kleur dus pluk ik gulden roede gave van moeder aarde een stille groet aan jou met zegen voor jouw reis voorbij de sterren…

Aan wie zij dan de groeten moeten doen 'k heb werkelijk geen idee, dus zeg voortaan maar: Tot de volgende keer!…

toen stond ze daar ze wuifde met haar blonde haar ik keek en dacht heel zacht aan wie ze was zo lang geleden eenzaam weggegleden in de stilte des doods vergeet ze niet om groots herinnering te zijn en dat voelt fijn ik raak haar aan met heel mijn voelen en mijn hart, omdat eeuwigheid in groot gemis ook altijd samen is…

het rondelet 't is een schavuit, een nar, een vlerk het rondelet geen schaterlach maar binnenpret het vlucht voor 't zingen uit de kerk verdwijnt dan in het blauwe zwerk het rondelet..…

iedereen onderweg ieder voor zich iedere minuut telt zwijgende blikken ik ben onderweg ik zit op de trein en kijk door het raam naar herinneringen peinzend aan wie ik nu ben hoe alles veranderd is wat ik nu zeggen moet ik ben onderweg onderweg in mijn gedachten…

de amandelen van amaretto di saronni nog steeds niet geknipt gegroet oh schone pauw wat nieuws uit asia pardon, ik heet kalkoen kom uit amerika leef weggedoken voor alle smeulwinden open in honing roken eerste tranenvlaag en stemmen worden vaag muzikaal geklaag riolering lek - het boerderijtje drijft weg op grijs water…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Onderweg Langs paadjes en wegen Afsnijdend en via omwegen Ga ik mijn weg langs vergeten steegjes En via verkeerde zijwegen Steek ik kruispunten over. Men zegt wel: “Alle wegen leiden naar Rome”. Maar daar is niet mijn thuis Ik zoek de weg terug Naar jou…

De bloem wou ik beluisteren haar prille opengaan dus lijmde ik mijn slakkenhuis er zachtjes tegenaan. Ik wou de sterren strelen ver reikte ik mijn hand hun vurige begeerte heeft mijn vingers opgebrand. Mijn ogenblik is opgegaan in ’t hemelsblauw gewelf en ‘k zag zo: onderweg verloor ik stukjes van mezelf.…

Soms loop ik zonder doel rond in rondjes die vierkanten lijken Ik ga nergens naartoe geen plaats om heen te gaan weet enkel waar ik vandaan kom Of is ook dat "onderweg" geweest?…

Geef mij een teken nu jij hier niet meer bent voor als ik twijfel aan wat was tussen jou en mij ik had jouw aandacht vast willen houden je fantasie reist met mij mee want ik heb lief wat jij voor mij betekent wit zand blauw groen water en zilte lucht rumoer van de golven je fronst en ik glimlach…

ik ben niets meer dan twee schaduwen uit dag en nacht soms als bomen, vermoeid door wolken die uit kruinen klimmen om de eerste en laatste vogels te wekken waar het licht de veren snijdt met telkens een nieuw verleden van eenzaamheid in het land vol stilte dat woorden leest van de langzame reiziger die verlaten kouder wordt…

zo moe ben ik, veel te lang onderweg geweest nooit aangekomen, altijd op stap altijd net niet dit zou toch eens over moeten zijn maar het leven is zwanger van de tijd die nodig is om dit te ondergaan de tijd die gisteren toekomst was maar verder leek dan vandaag zo ver weg is het verlangen naar het verleden dat welgeteld één straaltje…

keer op keer nam ik de verkeerde afslag reed uren op rotondes gleed gevaarlijk over te gladde wegen tot eens die keer dat ik een omleiding volgde die nergens toe leidde en toen ik eindelijk de weg vroeg aan mensen die niets zeiden en hoe ik bij je aanbelde en dat je me omhelsde en dan je mij toonde waar ik woonde en ja waar en…

Haiku Onderweg station Utrecht voetstappen snellen kris kras all directions…

het weer is niet altijd goed er waren zelfs totaal verregende vakanties in zonovergoten weken vormen plensbuien met onweer een frisse verkoeling het onderweg zijn vind ik een avontuur vol nieuwe indrukken het onbekende lokt mij de weg vult zich al rijdend in op paden die recht en krom zijn…

Blijf staan op het hoge blijf staan te pakken en heen te gaan staand te klein zolang ik groot ben…

spoedig vliegen ganzen in v formatie naast treinen richting het zuiden alleen de gans maakt die reis zwanen zijn immers veel te ijdel die hebben alles al daarom geen horizon om ooit nog te ontdekken en alles valt later Pindarus en wat heilig water zo bent ge onderweg…

achter schuilgewas weerklinkt soms 'n schaduw over hemeldiepe krochten is kaalslag begaanbaar, het oneindige verwantloos, zou dit haar gezicht zijn engel die over mij waakte, mij bewaarde, loodste langs boomloze bosgronden gaat dit pad naar denkbeeldig dolen zonder houvast aan touw of steen om niet te staan met voeten in land zonder…

lange routes heb ik gelopen langs paden die me lief zijn bomen die me beschermden tegen soms te felle weerschijn voorbijgangers die naar me lachten kregen een stralende lach terug naar tegenliggers die dat niet deden knipoogde ik heimelijk achter hun rug blindelings kende ik de wegen die leidden naar verbondenheid als de nacht eens iets…

We komen vooruit, maar we kunnen geen kant op – in de scheepshutten.…

Je beklimt een berg terwijl je denkt aan de top – dus je bent nergens.…

Ik ben onderweg, met uitzichten, dat is het – doelen zijn bijzaak.…

als ik dan toch onderweg ben naar zachte zanden woeste wateren blauwe bergen en dan toch beland per ongeluk misschien op een lome landweg een donker dak of een brakke boot en als ik dan toch weer op weg ben naar sacrale stilte verdronken verlangens en vergeten verhalen weet ik dan dat ik in eindigheid landen zal in bed…