2616 resultaten.
troostlied
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 267 met een verse pen
schrijf ik dit lied
streel de losse letters
die ik naar je toe zweef
kijk naar je donkere ogen
of de sporen paden vormen
soms is een woord genoeg
om de nacht te troosten
soms niet eens alle zinnen
om een tel te koesteren
al wat ik kan is hopen
dat je het wel leest…
Kringen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 101 de kringen die je in 't water zoekt
zijn al lang verdronken zo ook
de naam die je hem gegeven had
vlak boven het natte oppervlak
danst 'n libelle sneller dan haar
schaduw doch dat ontrafelt
haar mysterie zeker niet
eenden trekken 'n nieuw spoor
hoorbaar is je zucht bij het achterlaten…
In blauw en paars
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 192 de zon
schijnt klein
in hoge lucht
weer trekken
ganzen sporen
op hun verre vlucht
nog kalen bomen
een donker silhouet
tegen de horizon
maar voor mijn voeten
dartelen kleuren
in een nieuw ontmoeten
vervlochten met het wit
van sneeuw bevechten zij
hun plaats in blauw en paars…
Van kaft tot kaft
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 224 E-readers
Daarentegen, laten
inmiddels hun sporen
echt na
Hoewel;
veel mensen het lezen van
Getitelde ruggen
Ooit zullen gaan
missen(?)…
Korte uiteenzetting
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 345 je was hier als kind geweest
om te zoeken naar een schat
naar sporen in de grond, krassen in lak
jouw adem uit mijn allerziel
de grond van het bodemloze
verdwenen, uiteen gewaaierd, voorgoed
nu schampt grondmist ijle lucht
iets dat lijkt op versmolten letters
geboren uit verdampte aarde; kom terug…
Zwijgende man
gedicht
4.0 met 4 stemmen 3.125 Wie wat wil zeggen
heeft winter nodig
kale takken zonder blad
Spoor van vogels niet
hun fluiten water
ongenaakbaar hard en glad
Wie dat wil
heeft in zijn ogen iets gespaard
dat kijken heet
Wie dat kan
weet in zijn zwijgen
wat hij zegt
het best bewaard
------------------------------------------------------
uit: 'Achter de rug…
winters tafereeltje
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 118 het sneeuwtapijt laat sporen na
een roodborstje en de kat
ze kunnen het niet ontkennen
dat ze er even waren...
de kat lag nog te loeren
het roodborstje zag ik wegvliegen
een gebeuren, een verhaal
spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur!…
restafval
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 59 niets gooit zich weg
en bewaren is geen optie
plastic en blik op maandag
verzameld werk
in een spoor van achterlaten;
lege dozen
een notitieblok zonder aantekeningen
een gedicht aan de rand van taal
twee helften
van hetzelfde potlood
bossen zonder uitgang
een huis dat zich ruimt
voor een dood die wacht…
het ontelbare
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 263 we tellen de daden
de dagen de doden
de sporen de wonden
in het landschap tot
mouches volantes zich
als zwarte dansende
sneeuwvlokken ontvouwen
en het uitzicht verblinden
we tellen tot tien en terug
werpen een kleurrijke lap
over het land zwijgend
bedekken we het ontelbare…
Einde van de Einder
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 765 Kocht mijn kaartje
wat verlegen
vond mijn koffer
terug in regen
vol met ongeschreven brieven
die wij schreven aan elkaar
Zocht er mijn plaats
langs muizenissen
vocht de slaap
het ongewisse
zong mijn hart verweesde nacht door
in een wezenloos gestaar
Gleed langs sporen
die er lagen
meed de mensen
en hun vragen
deed mijn jas aan -…
auteur willem elsschot
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 233 we proefden hun vreugde en pijn
maar vooral ook hun honger naar vrijheid
en hun verzet tegen verknechting en pijn
zo trok hij een spoor door ons leven
voor mensen van vlees en bloed
zijn werk met liefde geschreven
geeft mij vandaag nog moed.…
De stukjes rode draad
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 193 ik spaar
de stukjes rode draad
die braken in mijn leven
niet altijd
was het rechte pad
voor dag en nacht te gaan
daar waar
het juiste spoor ontbrak
dacht ik vrijheid met een lach
maar ongebonden zijn
weeft geen patroon
blijkt slechts een irreële droom
ik heb de draad
weer opgepakt het rood geeft
mij nu richting en houvast…
Sneeuwland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 Een wereld van wit
Waar sneeuwvlokken gedijen
Invoelbare kou
De zon ons ontrouw
Grijswit uitzicht
Een witte deken vol landschapsrust
Bewust van tintelende handen
Kou door wanten
Weidsheid in wit
Grauwheid verspreid
Knarsende schoenen door de sneeuw
Paartijd voor vosjes met luid geschreeuw
Door kou volgt warmte
Berenburger heeft z’…
Kerstnacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 706 Toch keek ik eerder naar
de grond, waar achter mij een dubbel spoor
ontstond vanaf de kerk. Daar had ik alle kaarsjes,
alle ballen in de boom geteld, maar het geweld
der sterren liet ik: dat was onbegonnen werk!
Hun wemeling gaf me een duizeling, net als het
dubbele spoor: ik zag hoe daar het nu bevroor
in waar we net nog waren..…
Een boemel in de regen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 25 kille regen,
marcheer ik langs druilerige perrons
gedachten boemelen in de mist, ik
als passagier zowel verstekeling
tot niets verplicht, iedereen een
geldig plaatsbewijs tussen de
dwarsliggers en stramme ijzers
die samensmelten tot op een stip
gefixeerd op de dunne lijn van de
horizon als optisch bedrogen doel,
de toekomst zijn sporen…
zuiver
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 424 ze schrobt zorgvuldig schilfers
balsemt ritueel nieuwe krachten
met het oog op de maan
als bondgenoot van het leven
ze wenkt naar de zon
nodigt haar warmte uit
zonder schaduwspel
van heden of verleden
schrijdt verder door de tijd
drukt elke voetstap in het zand
en vormt een spoor
ze noemt het hoop…
de Nijl langs
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 784 sloot van een rivier
een spoor trekt
over de groene vlakte
mensen staan krom
tussen gewassen
witte vogels steken af
wij trekken een lijn
met zijn drieen
van C. naar A.
van koning Toet
naar Ramses twee
in stukken
keren we terug…
Nachtmerrie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 461 snakkend wakker geworden
in een zuur en stinkend bed
te midden van verdampende benauwdheid
hoewel ze reeds uit het zicht verdwenen is
om elders nachtrust te verstoren
zijn hier nog steeds haar verse natte sporen
omringd met een lijntje zout
blijft bedbreed uitgesmeerd
de herinnering geconserveerd
mijn angstdroom onverflauwd…
Wilde dromen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 883 In een eenzaam huis
behangen met schijncoryfeeën
Waart rondt een jager
Hij graait naar elke schaduw
Als een rusteloze tijger
op zoek naar duidelijke sporen
Op de trap en in de gang
glijdt hij als een moordenaar
langs de koude muren
Zelfs onder het bed op zoek
Naar dromen die zijn jachtterrein
Al jaren hebben verlaten…
plank
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 849 hij voelt de adem uit zijn longen groeien
de woorden staan stijf in zijn keel
zoals zijn lichaam dat een plank is
en langs alle kieren kraakt
vol wormen en vol sporen van regen
de foto in zijn handen is niets
dan een vlekje vertroebelde troost
dat hij tegen zijn dovend hart drukt
en indommelt…
De maanvrouwe
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 359 Hoog staat zij
boven haar sterrenvolk
bukt en ontfermt zich
over hen die gevallen zijn
en streelt de pijn voorbij
haar tedere vingers
beroeren vele dromen
van de verdwaalde wezens
in hun zoektocht naar het zijn
de sporen van het leven
zij schenkt hen haar kracht
in zilvergloed
kust ogen in het donker van de nacht…
geurlijn
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 934 ik kijk met mijn neus
en zie geen steek
die lichtblauwe vlek
is de vrouw
die voor me zorgt
ik denk dat ik naast blijf
maar soms ben ik haar
kwijt - afgeleid
door een spoor, een
krul van geur
eens liep ik zo rakelings
langs een konijn
dat ik niet zag - pas meters
later bereikte me die streep
en maakte ik rechtsomkeer…
archief
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 621 het lichaam is een archief
dat sporen uit een verleden draagt
las hij en hij
hield de hand op zijn hart
waar verloren liefdes
gaten in geslagen hadden
zijn schouders hingen
van de last die
de nooit uitgepakte
rugzak meezeulde ach
hoe licht zou het leven
kunnen zijn
dacht zij
het hoofd hield hij recht…
De Aanslag
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.904 De aanslag, niet te verkroppen,
Honger naar een antwoord,
Vragen,
Omgeven met raadsels,
Een antwoord niet te vinden,
Een lach, een traan,
De duisternis en een vrouw,
Vingers,
Die je gezicht strelen,
Een spoor van bloed achterlatend,
Een vrouw en kind,
Geluk, daar lijkt het op,
Oude wonden,
Ze helen niet, maar komen terug,
Door het…
tijd
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 431 de tijd verstrijkt in
een muur van stilte
doorbroken door een schamel licht
waarin wij zoeken
tastend, struikelend
onze dromen tegemoet
verblind in een spoor
van jong verlangen
waarin troebele beelden
zich uiten in helder schijnen
en donkerte opglinstert
in een weergaloze schittering…
offer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 153 het klaaglijk blaten
van schapen in de straten
vandaag
rood kleurden de goten
de sappen vergoten
offerfeest
blinkende messen vlijmscherp
vlees in kwartieren
verdeeld
na uren straten schuren
sporen verloren
stilte herboren
nu jammeren de lammeren
hongerig en koud
offerschaap…
offer
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 448 het klaaglijk blaten
van schapen in de straten
vandaag
rood kleurden de goten
de sappen vergoten
offerfeest
blinkende messen vlijmscherp
vlees in kwartieren
verdeeld
na uren straten schuren
sporen verloren
stilte herboren
nu jammeren de lammeren
hongerig en koud
offerschaap…
Uitval
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 552 als stilte
is ingenesteld
of ongedwongen blind
blijft ingemetseld
is de voortduwende beweging
op dood spoor gekomen
zijn wissels bevroren
en is stroom alleen nog
gewikkeld in verleden dromen
de stoppen
blijken weer
uit steen gebakken
doch wat mij,
teneinde,
meer zorgen baart
is, dat naar het schijnt
de verbinding
niet meer…
Dromen die uitdoven
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 728 En sporen achterlaat
van een gevonden liefde
die me altijd wakker maakt
en weer laat verdwijnen
als de kleuren van de eenzame
nacht elke droom
uitdoven.…
"Voor een vriend..."
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 1.063 Je veerman houdt zich in
en nog steeds de wacht,
heeft het meertouw nog
niet losgelaten, gelaten
lopen in het laatste spoor
op het jaagpad van de nacht,
wat reeds z'n oude glans verloor
en een milde dood je wacht, al
vertrouwd met de tocht, misschien
wacht mij hetzelde veer, om
je aan de overkant weer
in de ogen te kunnen zien.…