inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.264):

Kerstnacht

Ik weet nog van de sneeuw en hoe het knerpte
onder onze banden. Mijn vader had zijn hand
over mijn moeders hand gelegd op het stuur,
of in haar rug, dan duwde hij haar voort.
De kerk, de school, ons huis: de hele wereld
lag toen nog in Haarlem-Noord. Het was de

nacht voor Kerst, maar donker was het niet.
De wegen en de daken waren wit, de hemel was
bezaaid met sterren. Toch keek ik eerder naar
de grond, waar achter mij een dubbel spoor
ontstond vanaf de kerk. Daar had ik alle kaarsjes,
alle ballen in de boom geteld, maar het geweld

der sterren liet ik: dat was onbegonnen werk!
Hun wemeling gaf me een duizeling, net als het
dubbele spoor: ik zag hoe daar het nu bevroor
in waar we net nog waren.. Ik bleef er heel
de weg naar huis naar staren en raakte niet meer
kwijt: het raadsel van wat ruimte is en tijd.

Schrijver: Ria Zifkamp, 23 december 2012


Geplaatst in de categorie: kerstmis

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 706

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
24 december 2012
Mooi gedicht Ria.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)