Alle inzendingen over handbereik

de hemel onder handbereik met een eeuwigheid te gaan het mocht niet zo zijn het glas is gebroken de glans lijkt vervlogen maar aan de voet doet nieuwe aarde het goed weer zal alles groeien wel andere kleuren bloeien en het groen is wat rijper spiegel me dit leven maar blijvend…

Ik smacht naar hen, maar eenmaal binnen handbereik ben ik een angsthaas.…

[Haiku] De kerselaar bloeit Japanse weelderigheid binnen handbereik.…

een brug is opgehaald de overkant schier onbereikbaar de dood binnen handbereik…

Mijn landgoed is niet groter dan mijn eigen huid, de omvang van mijn schoen, de omvang van mijn vuist, ik gaf het namen in de kleur van regen, ik keek er dwars doorheen, vluchtige stof en zag de horizon, de lengte van mijn armen, van mijn benen. --------------------------- uit: 'Het zinrijk", 1971.…

Met beide handen Op het gras Met beide benen Op de grond Ik grijp de kans Van vrijheid De zon der verlossing Binnen handbereik In hevige drukte Op het gras In diepe rust In het zand Ik kus het water Van vrijheid De zon der verlossing Binnen handbereik De zwoele momenten In de winter De koele momenten In de zomer Ik voel…

ik zou ze eigenlijk moeten ordenen op alfabet in een kastje binnen handbereik voor momenten van onzekerheid maar het komt er haast niet van…

Langs de ladder in haar kous opklimmen naar de jarretelles die als een praalboog de speeltuin omspannen ...en reeds lonkt binnen handbereik de poort van het paradijs.…

weerspiegel in verrassende varianten waarachtigheid nodig me uit om er te blijven bij stilstaan tot ik binnen handbereik jullie als verhevenheid durf neer schilderen…

als praten spreken wordt kijken in omzien verandert horen het luisteren verstaat komt stilte stapvoets binnen een zacht handbereik…

Urenlang op de lippen In een flesje zonder haast En voor jou: uit de kast Uitzonderlijk binnen handbereik Hartstochtelijk veel De spiegel van het plezier Bliksemsnelle doorbraak Nog een vleugje? Afspraak……

Als je straks terug bent weer hier, bij mij, zo binnen handbereik dan gaan we weer praten en lachen, maar ook zwijgen als het moet Dan zie ik je ogen weer en je mond en je haren, je heldere stem doet me goed maar van je aanwezigheid geniet ik nog het meest Daar zal ik me dan nog het meest over verbazen en knijp ik mezelf en weet…

blauw weerkaatst op je gezicht het winters fel laat ijzig scherp een lege schaduw zien waarin de vorst zijn sporen kerft guur blaast een noordooster de natuur haar kaalheid aan weerbarstig in verzet trots blijft zij onaangedaan maar in je ogen kiemt de lente en je lippen doen me smelten als ik naar je kijk het voorjaar onder handbereik…

Zoek ik te ver en mis ik zo wat onder handbereik lang voor het grijpen ligt Kijk ik er over heen omdat het beter kan nog mooier moet Ben ik eenvoudig niet gauw tevreden of doe ik veelvuldig toch te moeilijk…

wanneer je denkt het geluk binnen handbereik te hebben blijkt 't verder weg dan ooit zo zal het altijd gaan je kijkt reikhalzend naar iets uit en voordat je het beseft rest de herinnering…

ik heb een schrift met daarin niet geschreven woorden waar ik sta ga is het binnen handbereik soms lees ik er in dwingt het mij; traanogen bedruipen beduimelden niet geschreven woorden schrijven mij…

de tembare hellehonden de afdaling in de dood de geur van het zout op de zeilen van de vorige storm alles lijkt binnen handbereik alles wijkt altijd weer terug niet het breken van de ziel in de stilte van je heengaan…

Ik weiger te genieten van geluk Binnen mijn handbereik Ik zie het eerder als een juk En reken me niet rijk Als gouden regens vallen Dan mag ik mij prijzen Zo zie ik mij mijn leven vergallen Altijd verlangen, altijd eisen…

zoals je daar staat met de maan in je ogen en de wind die je haren woestwarrend verwaait zo leg ik je vast aan een papieren ketting verscheurbaar possessief maar onverdeeld vrijwillig een momentopname in ontwikkeling altijd binnen handbereik…

voor iets van geluk verdroeg hij haar warmte op zijn huid met de zachtheid in zijn handen de tranen op de lippen en 't zout voor in de wonden alles is beter dan verdraagzaamheid veinzen soms komt het geluk simpel binnen handbereik wat let je…

als een wollige suikerspin hangt ‘n besneeuwde twijg binnen handbereik ik snuif de geur weer van een kermiskraam, trek mijn vader stilletjes aan zijn jas in m’n hand smelt wat vers gevallen sneeuw…

bewegen is meer dan met de ogen knipperen en een stofje vangen het werkelijke bewegen is opstaan de rug rechten en vervolgens het ene been voor 't andere zetten wanneer je dat dan maar heel lang volhoudt ligt de horizon binnen handbereik…

Binnen handbereik de top, het eindeloze blauw. Niet kunnen gaan. De grijnslach uit berusting en daarna alles vreten, behalve touw. ----------------------------------------------------------- uit: 'De vijftig beste gedichten van Wim Brands', 2012.…

Een beglaasd gat in de muur belicht een straat Binnen handbereik ontastbaar Voorbijgangers checken zich spiegelend hun huidige versies Navigeren verder op autotv'tjes Steeds gecomprimeerd vat een dorp gemeentelijk het land samen…

ik slaap vanavond op de bank relatieloos afstandsbediening onder handbereik oliegevulde radiator dichtbij en morgen ligt de kat er weer dik bovenop ondanks mijn glimlach bij het ontwaken want ik weet dat dat eerste kopje koffie mijn dag goed maakt…

Daar staan ze dan: als bomen, los naast elkaar tekenen zich af op en in het veld waar pronken opvalt hun stammen worden bijna niet meer aangeraakt hun wortels kronkelen nu in het net leergierigen willen ze nog wel graag binnen handbereik omdat hun gewicht alles zegt…

Zij staken boven alles uit waren grootst tussen de groten Toren te zijn van een kerk naar de kroon te steken Alleen de hemel onbereikbaar de goden buiten handbereik Wij zijn slechts leken doen aards werk luiden alleen klokken tot in verten hoorbaar.…

Geluk leek even binnen handbereik. De beker glipte net uit onze handen. Hoewel het team in de finale strandde, ontving Oranje toch een huldeblijk. Terwijl ik keek naar dit terecht gebaar, maakte m’n vrouw een inktvismaaltijd klaar.…

Heel voorzichtig gingen ze door de deuren, langs het lusteloze strand, bezichtigden de bomen, ze dachten dat de struiken ontvlambaar waren en de hemel onder handbereik. Zie, ze houden zich voorzichtig vast.…

Finkers ligt binnen handbereik. Ik begin een stukje te lezen. De zon gaat weer schijnen. Ik lach.…