Alle inzendingen over happen

Daar gaan ze fluisterend in de wind in nieuwe jurk of broek op pad om de lente te proeven in een bed bij een boom en ze nemen ons mee langs vergeten geheimen de verloren momenten in hartstochtelijk verdriet alsof ze even intiem zijn tussen ons en wat er gebeurt om ons heen in de ruimte, die handelingen ze zijn als lucht happen, door de wolken…

ik was vanavond stappen ik was je even vergeten nu zie ik mezelf in stof happen en even slikken en het nog steeds niet snappen dat gevoel... gek, he? stond ik daar met een glas spa m'n vrienden stomdronken proostende glazen klonken aangezicht van een vaag verleden je lacht en bent beschonken dat gevoel, dat was jij…

De wind neemt happen van het gras. Iemand legt bloemen op een onbemand graf. Een wit kind wuift met een wijde arm en begint stil te zingen. Een reepje stof hangt omlaag van de stomp van een tak. De wind haalt zijn hand door het gras. Tandeloze kam. Een bij harpoeneert mijn arm en verliest lijf en leven.…

Hij loopt langs de straat, mijn vrouw geeft hem eten, op een bord, drie happen, hij heeft het opgeschrokt, ze zegt dat het slecht met hem gaat. We bellen met het asiel, hij wordt door niemand gemist, ‘k hoop dat ik me heb vergist, misschien dat het nog niet opviel.…

Er zit een jakhals in mijn hoofd wat wil dat beest wil toch graag ontsnappen en naar je lijf en leden happen gelukkig is hij nog verdoofd. Er ligt een meisje in mijn bed, ze zocht een schuilplaats voor de regen. Pas als wij in elkaar bewegen dan zijn de bakens echt verzet.…

Hij staat voor de spiegel, hij het bangst omdat het beeld zich in hem laat betrappen: een schuldig kind dat de rede doorbreekt, uit oude kasten naar taal komt happen. Maar het huis is leeg, niemand spreekt het verleden tot stilstand, geen vader, geen moeder, geen vuist, geen schoot.…

'Ik ben een commando, man, ik ben geslaagd' Vertelde laatst een kennis bij het stappen 'Van harte dan,' zei ik vrij afgezaagd Toen heb ik naar zijn kundigheid gevraagd Zijn antwoord wil ik graag aan u verklappen 'Ik laat mijn vijand eerst naar adem happen Voordat hij van de aardkloot wordt gevaagd Ik kan een bovenbeen doormidden trappen Heb…

Zondige gedachten ontrafelen truttige truitjes tot spannende spaghetti de buurvrouw toont haar tattoos puur uit verlatingsangst Senioren happen appels zonder handen uit een ton vol water wie heeft zijn eigen tanden nog Forse negerinnen met ogen als wielklemmen sjouwen halve varkens de koelcel uit De voorbodes van een straat-BBQ hangen…

De keuken geurde naar zalige zoetheid en ik kon niet wachten om toe te happen, maar de lekkernijen moesten eerst nog afkoelen, voordat ze gegeten konden worden. Ze werden in een blikken trommel opgestapeld en we genoten nog lang nadien ervan.…

ik zie de winter in hun vachten gebogen staan ze gras en sneeuw te happen wind giert hen voorbij vlaagt verstuivend door de wei lange haren dragen pegels door de vorst sneeuw smelt dorst honger vraag geschraap van ijzeren hoeven langs bevroren grond zijn warme tong brengt maar een schrale oogst naar roze mond de ogen zijn geloken…

“Kom van dat dak af Waarschuw niet meer” Wat een flauwekul Laat toch die mensen Laat toch die lui Lekker lui op het dak Wijntje, hapje, sigaretje in d’r hand Een uitzicht om wauw van te zeggen Lucht om lekker te happen De zon om lekker bruin te worden Het leven in de Jordaan Speelt zich niet alleen op straat, cafe en huis af Maar ook…

Wij vouwen de handen over onze bange buik, happen gretig naar het licht grommen van honger terwijl we praten. De ballast, de harde beklemming stinkt als een gezwollen lijk in de brede stroom, ver van de zerken.…

Geduldig happen ze brood dat gestaag van honger bevrijdt. Ze peilen alles lichter dan lood een aard die ik haast benijd. Het fruiten van brokjes in het zo smeuïge water passeert de keel in slokjes gevolgd door olijk gesnater.…

En weer ligt er een pasgeboren kind gehuld in grauwe, haveloze lappen kribbig ’t plantenbedje plat te trappen omdat het stekend stro niet lekker vindt een engel daalt terneer met wijde klappen het wonder rilt en voelt zich onbemind omdat de neerstriemende vleugelwind het schreiende van kou adem doet happen de kudde waar het lam blind op…

Durf ik wel dat kersrode kersenpaar onder dat zwarte springerige haar brutaalweg van het oortje af te happen? Geduld, geduld, het lieve leven roept. Mijn laatste oortje is nog niet versnoept. ----------------------------------------- uit: 'Au! De rozen bloeien', 1983.…

even onbekommerd spelen Verbaasd zijn over een vliegje Staren naar buitelende vlinder Zomaar lekker buiten geen vader, geen moeder Lekker onbekommerd spelen Rennen, klimmen in een plas water spelen Niet nadenken, gewoon samen met je ikje Heerlijk lijkt me dat Terug naar het onbekommerd kind zijn Geen zorgen, geen druk, geen dwang Een koekje happen…

Tenslotte ben ik net als iedereen, heel broos, mijn gebit brokkelt af, mijn buikspieren verslappen, bij tijd en wijle impotent, hoe mooi ook de doos, het imponeert me niet meer als gebak om naar te happen.…

Als ik je zo naar lucht zie happen, zo teer en toch nog dapper, wank’lend, terwijl je vroeger vast op flinke benen stond, je zachte stem nog zachter spreekt, en ernst je lach verdringt, je gladde haar nog grijzer glimt, omringend diepe rimpels, die zijn gaan passen bij je; zo zelfs ben je mooi en vrouw.…

Een veldmuis van gevaar schier onbewust kwam uit haar hol om frisse lucht te happen en tevens om de weide rond te stappen want daartoe voelde zij een grote lust. Dan kon ze tegelijk wat warmte snappen; het land werd heerlijk door de zon gekust en zinderde van ingetogen rust, ze overwoog zelfs om een uil te knappen.…

onder welke lier wil je leven vraagt Auden die van Apollo of die van Hermes hoe wil je verder leven ademloos happen naar licht en naar lucht of zal het zwaarwichtig zijn pas op zegt Auden slaap niet met mensen die zich veel te vaak wassen leef het leven niet op alleen rauwe groente water of diepe diepe ernst alleen Apollo de…

gezien in hun bloei en voorzichtig openen naar volwassen zijn rijping bereikte een ongekende balans in volmaakt zijn en toch kregen zij de handen niet op elkaar in een stimulerend applaus omdat een bindende factor ontbreekt namelijk de ziel die van binnenuit de verschijning een warm joy de vivre geeft die ieder naar adem doet happen…

lijnen terzinen met een hartenkreet daar zoek ik graag naar de patronen naar de diepgang in gedachten die soms tussen regels wachten om de lezer te belonen scherpe beelden zou ik willen beschrijf me lyrisch zilte sappen maak het zwart op wit te snappen bespaar het letteren verspillen ik wil op je mijnen stappen stervend naar je adem happen…

lijnen terzinen met een hartenkreet daar zoek ik graag naar de patronen naar de diepgang in gedachten die soms tussen regels wachten om de lezer te belonen scherpe beelden zou ik willen beschrijf me lyrisch zilte sappen maak het zwart op wit te snappen bespaar het letteren verspillen ik wil op je mijnen stappen stervend naar je adem happen…

Zwervend in gedachten Kon ik de waarheid wel ergens vinden na heel veel strijd maar die happen zijn zo snel genomen 't kwaad was dan alweer geschied voelde ik me alweer schuldig maar dat hielp me niet ik leefde in een vicieuze cirkel in de spiegel zag ik mezelf dan staan vol afkeer keek ik naar mezelf en at er vervolgens weer wat kilo…

ergens stil met speelgoed te gaan spelen mijn broeken gaan nog stuk vijftig en nog steeds de drang met woord en zang de wereld te verrassen een open doek en licht vijftig en nog steeds de dwaas die door een waas de weg dreigt kwijt te raken onscherper wordend zicht vijftig en nog steeds op zoek naar zoete koek om heerlijk in te happen…

heimelijk verkent een kind het nieuwe woonterrein op zoek naar een belofte vindt er laffe grauwe bouwsels van koud beton en ijzig staal eigen geluid klinkt hol en kaal vanuit een puiloos huizenblok beklommen langs dofgrijze trappen lijkt leegte om zich heen te happen bedroeft de bodem zonder kleur waarin geen plant wil groeien en geen…

Geduldig wil mijn oog maaltijd keuren: gulzig in de groene halmen happen; daartussen wenken felle bloemenkleuren.…

Mijn boezem is een monument met siliconen opgeblazen als ik omval - zoals laatst dan stuiter ik nog zeven keer Ik ben dat meisje van Vermeer dat er haar jeugd weer in wil halen met wat knoopjes achter oren waarmee ik de tijd maskeer steeds in de hoop dat ze niet knappen ik mijn schoonheid moet betalen met dat wat de mensen zagen haring happen…

Zo klein als je bent Toch ga je het winnen Ik ben reeds nerveus En het moet nog beginnen Dit bordje met pap Scheidt mij van de vrede Wanhopig ga ik voort Met mijn dwang en smeekbede Met rammelaars en spelletjes Met liedjes en een fluit Enkele happen gaan naar binnen Tot ik op de muur stuit Van jouw stenen niet willen Van je tanden-op-elkaar…

We draaien rond en rond en rond Steeds sneller en sneller en sneller Tot we beiden happen naar leven… U naar het uwe zoals ook ik… Twee verlangenden, hoe loopt het af Deze verleidelijke dodendans? Ik ben vol vertrouwen en u?…