Alle inzendingen over heelal

ontdaan van kledij ontdaan van huid ontdaan van schuld sta ik voor u naakt puur mijn levenslicht stroom vrij uit kwetsbaar maar sterker dan verwacht mijn sterrenstof droom verteerd al heel het heelal implodeert in mijn hoofd explodeert in mijn licht alles aanrakend dwars door basalt kom ik tot jou wij vervagen lossen op verder…

talmende woorden worden uitgestrooid over het oppervlakte allesbedekkend geven zij naam aan onbekend bekend eindelijk, vrezenden, de ultieme monolitische waarheid het heelal zal stoppen met draaien tuba mirum, spargens sonum dat wat verborgen was zal onthuld worden!…

De donkere materie van mijn heelal heeft zich in grijze cellen georganiseerd. Veilig in de anonimiteit, zoals dat geldt voor elke cel die onafhankelijk opereert. Mijn gebladerte van het bos bedekt de sporen van platgetreden onmacht. De wind heeft zandduinen achtergelaten als verwaaide restanten van wilskracht.…

ik schijn maan op je goudblonde haar zij is in haar laatste kwartier pluk stralende sterren en twinkel het licht in je groen blauwe ogen jij ademt bloemen wijst mij hun kleuren in bedwelmende geuren in het kwijnend licht van de dalende zon kus ik teder je bloedrode mond jij bent mijn hemel en ik jouw heelal onze liefde gedijt…

ik trotseer distels en doornen op zoek naar de liefde wegen bezaaid met spijkers en schroeven ze ogen gevaarlijk en glad maar niets houd me tegen ik ben moeilijk te stoppen op zoek naar een weg tot jouw hart ik spring en ik vlieg ik zwem en ik val maar blijf doorgaan op deze plaats onbekend, in t'heelal…

Slaperdijk, schapendijk aan het wad, er gebeurt niet veel Grijs op grijs de trage adem van dag en nacht, flarden hartslagloos geruis en golven krijsende meeuwen, zilver- schittering over de zee het slijmspoor van een slak Nergens bloed, alleen wat veren schelpen van vroeger leven en stille zuchten uit het heelal Zonder dijk zou…

duizenden jaren geleden de heldere reuzenster Betelgeuze 600 lichtjaar van de aarde verwijderd twintig keer zo groot als de zon nog honderdduizend jaar leven voor de boeg eens volgt een supernova explosie hij zal imploderen diep in zijn binnenste sterft hij bij zijn afscheid stuurt hij regens van licht en deeltjes naar het heelal…

Stuwend door een gaaf heelal hoor je de ruimte die je wenste: de akoestiek van je moedertaal binnen de stilte van de cabine... Wat ga je doen, daar in de verte? Geloofsbrieven aanbieden of eindelijk al je verzen volkomen screenen om daarna 'high' terug te keren?…

nu bestaat elk ding in zijn vorm besloten en gekust en ingesloten leven wij binnen ons gelaat en niemand die iets meer verstaat dan wat de vogel heeft gefloten of wat aan dromen schijnt ontsproten en mijn hart weet dan geen raad en als gods' adem ons verlaat worden de vaten leeggegoten en zullen zuilen stoten met elk van ons 't heelal…

onder de loep is het strand een heelal van spiegeltjes en kralen is bij het morgenlicht je haar een kanten spiraal van goud is bij avond je gelaat verlicht als de bijbellezer van Rembrandt, krioelt een druppel van leven in het koekoeksei van je DNA en onder het plaveisel: het vermoeden van strand onder de tijd: het vermoeden van het grote…

de zon gaat onder tussen paarse en roze wolkenstrepen het laatste oranje kleurt even onze wereld om plaats te maken voor de donkerpaarse nacht waar sluierende nevels wijzen naar de eeuwigflonkerende oneindigheid van het heelal waarin de strepen van vallende sterren een wens toestaan ik wil alleen maar een nieuwe dag met jou eindigend…

Wanneer wij dus door eeuwen waaien in het heelal van onze dood, zullen wij zoveel zwaarte krijgen dat ik naar jou en jij naar mij wordt toegebogen. We zullen elkaar vast wel niet meer raken, maar reiken, reiken,- en verlangen en bewaren.…

Ben ik verloren in dit koud heelal? Ik ken ze niet, de wegen in dit labyrinth van het verlangen, maar 'k weet alleen dat ik wil luisteren naar de zangen die altijd en overal om alle dingen hangen...…

ik ben klaar met kijken naar de lucht heb mijn gedachten de ruimte gegeven maar ze vluchten wanhopig terug in dromen het heelal verkend myriaden nevels met miljarden sterren eeuwige schepping in schoonheid zonder grens de monoloog met boven ben ik aangegaan het antwoord bleek een dialoog met mijn aards bestaan ik ben niet gevangen…

je venushand is slank vingers lang en artistiek jouw handschrift is muziek in licht gebogen lijn articuleren rondingen passie de schrijfhoek is verfijnd mijn marshand is vierkant kort kordaat staccatoot rechte lijnen verdwijnt in oplossend vermogen na de daad het schrift is tegendraads wij hebben het heelal beschreven met aardse…

hersenen is meervoud beter woord dan brein Freud wist al dat de hersenen zich niet gedragen er zijn hersenen die inmiddels de oorsprong onderzoeken van het heelal en wat ze zelf zijn als hersenen hoogst onbetamelijk hersengedrag genoeg hersenen ook die geheime plannen organiseren wat Freud in de gaten had om zichzelf te vernietigen…

tijdens de nacht van 18 op 19 november 1975 Vannacht dringt een beschonken maan diep in mijn heelal wij drinken grote glazen witte wijn klinken ritmisch bijna op Gérard de Nerval die in de Hallen ging en zachtjes zong en danste in het schijnsel van duizend klanken die in de Hallen hing geborgen voor de hondse koude van een…

Niets is de mens - een rimpeltje een vlekje stof in het heelal waar, als de wind straks liggen gaat, echt niemand meer aan denken zal. Ik zong een liedje voor de zon van licht en warme tijden maar door de zwarte oorlogsrook kwam het niet heen, waardoor het nooit de zon bereiken kon. Een kerstboom straalt is er soms feest?…

zij lacht de woorden weg en raakt hem aan: gebaar dat van ’t heelal de toon ontstemt, want ’t kon of mocht toch nooit met haar bestaan?…

van begin tot einde te volgen zijn Het is een proces begonnen en binnen het menselijke bestaan wordt dit proces beeindigd Aan de hand van de kleinste eenheden van tijdsbesef kunnen we ons een voorstelling maken van langere perioden van tijdsduur bijvoorbeeld een eeuw of twee eeuwen Maar van de leeftijd (dat is de tijd) van het heelal…

leerde ik alles te relativeren geschiedenis wetenschap beschaving en cultuur maar als ik een uur naar jou kijk dan vertegenwoordig jij pure schoonheid nu heb stukjes ontleed zonder jou te vergeten als totaal beeld in de mystiek van de tijd uniek is je genenpatroon rationeel en toch droom waarin je lach straalt tot in het verre heelal…

Ik wil mijn vleugels spreiden en vliegen door een lucht vol vrede vliegen door een heelal van geluk om nooit meer te hoeven landen op een verdoemde aarde waar ik totaal misluk Ik wil blijven vliegen steeds hoger gaan blijven stijgen hoger dan ooit gedaan en daar zal ik jou vinden jouw lach, jouw ogen die mij beminden beminnen zal ik…

Wanneer je niet gehaast maar vol aandacht naar de luchten kijkt die uit de verte lijken op het blauwe water of de bergen die je ooit zag in Zwitserland of Oostenrijk dan weet je dat dit eindeloze heelal niet eenzaam is maar gekend en bemind; dat de mensen die luisteren naar een symfonie van Beethoven en dit doen met overgave, gelovig kunnen…

De aarde slechts Een kraamkamer Voor de mens Als boegbeeld Van het grotere Plan - positieve Mensen die zichzelf Ooit als pluisjes van Een paardenbloem in Ruimteschepen door het Heelal zullen blazen, Om ver weg, op prachtige Bewoonbare plaatsen, De mensheid pas echt Tot bloei te laten komen Inspiratie: column Daniel…

Ik nam me voor om jouw geloof en levenshouding via de gave Gods aan de aarde en het heelal te schenken. een nieuw geluid met rechtvaardige boodschap te brengen: altijd geduldig stil liefdevol, tevreden in jouw vrede.…

Het is een jaar van afscheid nemen en water dragen naar het land Het is een jaar van tegemoetkomen en handen reiken naar het heelal Het is een jaar van last verlichten en ruggen rechten voor wat komt Het is een jaar van richting kiezen en voeten plaatsen op gevoel Het is een jaar van gas terugnemen en stil staan bij wat telt Vrienden, moeders…

In de computer zit een chip alles in elkaar de chip bevat informatie die wij niet kennen alleen een paar knappe koppen die hard in de wereld rennen om meer te weten te komen over ons heelal of de aarde onze grote bal de geheimen zijn ons niet meester geen platen draaien meer het doet ons allemaal een beetje zeer en er komt geen ommekeer…

Het flauwe middagzonnetje achter een dunne wolkenlaag laat z’n licht schijnen op de kalme branding van de zee even geen uitbundigheid van zon, zee en strand; gezien vanuit het heelal neigt de aarde grijs en grauw maar wie goed kijkt doorkijkt en doorvoelt ziet minstens 50 tinten grijs Jan Jacob Krediet, schrijverij Peter van der…

de avond is tot de nok met nachtblindheid gevuld ons beider ogenblik is de schemer al voorbij maar er is meer, wat scheelt het eigenlijk, wat is deze plek in de zintuigen van ons heelal, waar komt het licht uit sterrenstof vandaan, water naar de zee, schaamrode golven voor de boeg, alsof zij voor hete adem wijken dit voorgordijn…

Haar lichaam lijkt van porselein Haar ziel van breekbaar bergkristal Ze haalt herinnering van stal Wat was ze toen nog jong en klein Wat was het leven speels en fijn Hoe enthousiast steekt ze van wal Haar lichaam lijkt van porselein Haar ziel van breekbaar bergkristal Een afscheid ooit zal moeilijk zijn Haar ogen glanzen, het heelal Bedenkt…