Alle inzendingen over hei

verhullend wat zich afspeelt op de heide als verhelderend licht het zicht verspreidde en ieder door het schouwspel staat versteld als droom ziet men een roedel herten zweven over lage nevels met hun machtige gewei, ziet men de ruggen van de wilde zwijnen, net één tapijt met fijne draad geweven slechts hier en daar ontwaard men reeds de hei…

Ik loop langs hei - die ligt in diep azuur Van zomerhemel rondom neergespreid - Kleurwarme hei: een brokje oneindigheid Van kruid en bloem, zover ik mijmrend tuur. Wereld en mensen weg... Alleen natuur Zo pas gegleên uit rijk van rustigheid Met glimlach ongerept: stille innigheid Van nijver leven in het morgenuur.…

In heiige ruigten, de heuvel af, Staat trouw bij zijn schapen, Die dromerig slapen, Wat verder, Een herder En leunt op zijn staf. De zon doorvonkt het bruin wollig haar, Verzilvert de randen Met blinkende banden — De vachten, Ze wachten De knippende schaar.…

De hei is gaan bloeien, Mijn hart deed zo zeer - Maar dat één' mooie bloempje Dat vond ik niet meer. De herfst die maakte Al de bladeren goud - Mijn hoofd en mijn handen En mijn hart werden oud. De sneeuw is gevallen, De hei die wordt wit, - Daaronder - daaronder Dat bloemetje zit!…

De een zit in een hutje op de hei, Een ander in een koestal in de polder, Een derde bij zijn schoonmoeder op zolder, Een vierde vond zelfs onderduik bij mij. En straks is er geen enkel kamerlid Dat nog manhaftig in de kamer zit.…

Tot zekerheid je twijfel opgeheven, Zo hang je als eeuwig boven je eigen leven: Je bent de wolken en je bent de hei.…

Ik droeg nog kleine kleren, en ik lag Lang-uit met moeder in de warme hei, De wolken schoven boven ons voorbij En moeder vroeg wat 'k in de wolken zag. En ik riep: Scandinavië, en: eenden, Daar gaat een dame, schapen met een herder - De wond'ren werden woord en dreven verder, Maar 'k zag dat moeder met een glimlach weende.…

Op een begraafplaats van lang geleden ergens op de Drentse hei bekroop opeens mij de gedachte hier liggen voorouders van jou en mij een scraal moment van rust en vrede bij zo'n heuveltje op de grond heb ik verwonderd toen gebeden.…

Groot was het vuur dat de aarde verschroeide de zwartvette klauwen deden alles vergrauwen de wind uit het oosten verslond wat er groeide Krakende kruinen jammerden in hun val en met hen nieuwe veren toen de wind begon te keren op zwartgeteerde varens zij krompen overal Groot was het vuur dat de hei sloeg tot gruis de zwammen verzwolgen…

aan het einde van de dag verdelen strepen je huid breken centimeters je lange haar het uur trekt langzaam aan op de hei zie ik ogen de paarse zee worden jouw rug die langs mijn hand loopt tekent het land dat we bevolken vanaf het bankje waar we zitten hangen we onze ogen in de bomen we herinneren ons die plek waar jij de wolken vergat…

Zou je tijd hebben Om te lunchen Te praten En dan tussendoor te kijken Naar flarden Van gesprekken die we zullen voeren Zou je tijd hebben met mij We kunnen ook naar de hei Een picknick voor twee Of nee Zou je tijd hebben voor mij Dan praten we honderduit…

Naast háár te strijden, ergens op de hei, Dat is vanaf vandaag een droom van mij.…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

Ook ik heb laatst met Poetin afgesproken Gezellig in zijn datsja op de hei Wat knoflookworst, een wodkaatje erbij Armpje drukken, klein sigaartje roken ‘Ik zal’, zei hij, ‘nooit meer onaardig doen, Maar mensenlief die Zijlstra, wát ‘n oen!’…

Sierlijke reeën beschouwd als kameraden Je bent op een duintop gaan staan Hebt alles van je af laten gaan Ochtendgloren in de hei Herboren voelen, dat wil jij Je kon er zoveel van je af laten glijden De morgenstond gaf je betere tijden…

gescheiden halmen vormen een pad, nietsontziend een gelopen gat mensen dwalen, vaakst over hei, wolken van pijn en traan' verbergen mij als de halmen waai ik, als de mensen dwaal ik als de wolken zweef ik, als de verborgen ik beleef ik…

Een poema op de heide in ons landje Blijf weg! roept de politie, maar... kom óp! Zulk nieuws is spannend, tropisch, rauw en top! 't Is nobo's in the bush en op het randje Ik zal zeker ook in Ede rond gaan hangen (als bekend wordt dat de poema is gevangen)…

Nu dort de hemel, Nu dort de hei – De mooie dingen Gaan gauw voorbij. Nu dort de hemel, Nu dort mijn hart – Wij worden beiden Nu stil en zwart. ------------------- Hoog aan de hemel Staat de eedle maan – Zij ziet mij zwijgend En eenzaam aan!…

soms valt er, schijnbaar speciaal voor mij, een wondere plek uit de hemel: een strand, een landweg, een bos of wat hei waarop of waarin ik zeven levens kan leven. maar jammer genoeg is dat moment te vlug weer voorbij! is de wens niet de vader van de gedachte?…

Ons land bevindt zich in een koudeput En overal worden records gebroken Er wordt over niks anders meer gesproken We roepen allemaal; 'Het weer is..slecht' Wie kun je nog vertrouwen, niets is veilig Zelfs ijs-hei-li-gen blijken knap schijnheilig.…

Begerig sloop een wolf op kousenvoetjes door bos en hei en zag de overvloed. Inhalig rook hij reeds het warme bloed van blatend vlees, nu stil, het sliep nog zoetjes. Dat was een kolfje naar de wolf zijn poot, hij beet er zeker veertien schapen dood.…

U hoeft slechts ’s nachts de hei op te gaan, kijken of u er spook of dwaallicht ontmoet in het schijnsel van de volle maan.…

In plaats van Neerlands leger te promoten Wordt er vanuit een barrel van een tank In Duitsland op de hei door soldaat Henk Een flodder op collega ’s afgeschoten. Conform het protocol roept Henkie: “Pang!!”, Met zulk geschutter krijg je nooit één bang.…

De Haagse stemming is voor één dag top Na 'n weekend op de Hilversumse hei Zou Mark met Kaag en Ouwehand erbij Niet méér voor fauna doen en voor fleurop? Miljoenen nota's vliegen om je oren Red de natuur Mark, nóg is niets verloren!…

Hoe eenzaam keek de dame rond op 't bankje op de hei. Toen kwam een heer. Hij vroeg terstond: 'Is deze plaats nog vrij?' Ze zaten even naast elkaar, genietend van de hei. ' 'k Ben hetero,' sprak hij tot haar. 'Ik ook,' bekende zij. Gebroken was hierdoor het ijs: het schiep meteen een band.…

De hei bestaat niet meer, er zijn nu korenvelden, waar zelfs geen korenbloem, zich meer mag melden. Hoe heerlijk was die tijd. Ik zou het haast vergeten. Er groeiden later zoveel and're bloemen, maar nooit zo lieflijk en zo schoon, als 't blauwe bloempje, uit mijn kindertijd.…

muiterij geslaagd matrozen grepen macht verloren kader en zijn kracht een nieuwe richting vraagt ook leiding behoeft sturing en gezag studerend op de hei flap-overs vol grafieken power-points verdrinken statistieken testen sessies rollenspelen de bar als troost voor droge kelen recensies worden kiel gehaald steevast met subsidiegeld…

Een kophaas, klaar met het gebolder op de hei Die schrok van schoten, jagers kwamen naderbij Hij hoorde ze van voor en achter en opzij Hij rook de penetrante hazewindengeur en kwam in het geweer, hij voelde de horreur Gehaast riep hij; er komen moordenaars, terreur! Dus haasjes rep je, allemaal het leger in!…

Hij besluipt het huisje op de hei, waarnaar ik al geruime tijd staar, van alle kanten, slokt het op. Even nog lijkt het te ontkomen aan de snoodaard. Dan is het weg, egaal grijs, waar eerst de droom gestalte kreeg. Fatale consumptie. Positief Het huisje op de hei is eigenzinnig.…

Zo dool ik door de neevlen die rondomme zinken Op weten’s sombre hei; maar doemt, Spinoza, mij Uw glanzend pad, hoe ga ‘k dan rustig, licht en blij!…