Alle inzendingen over herhalen

Wij waren een voorbij aan het herhalen. Het was te mooi om waar te zijn. Blijft slechts herinering aan waar je woonde: achterkant, huizenrij. Ik voel mijn tranen.…

enkel mooi vanuit je diepste emotie toevalstreffer, zonder herhaling gebeurtenis, zonder voorbereiding laten projecteren op een wit blad om altijd te bewaren!…

Een hoedje van papier In een tel of vier Wil ze niet Één van roestvrij staal Passend Vouwen met haar eigen handen Dat is de taal Die zij blijft herhalen.…

een sneeuwvlok zo zacht dat ik mijn talent om te verdwijnen in het niets misbruik om in mijn val je lippen te raken en zo te smelten op het puntje van je tong en dit vele winters zal herhalen…

Echt iets om voor uit te komen iets verkondigen het zeggen het volhouden doordrammen het uitleggen het herhalen volhouden doordrammen het uitschreeuwen het uitkrijsen echt iets om voor uit te komen…

Vergeten… Behandel me nou niet als een kind, als ik af en toe naar woorden moet zoeken, vaak dingen herhaal en herhaal en herhaal… of soms alleen de weg niet vind… Ik weet ook wel dat ik soms iets vergeet, het gas uit te doen, mijn jas of mijn schoenen, `s nachts zomaar opsta, geen notie van tijd… of hoe je met mes en vork eet...…

De tijd fluistert zonder herhalingen de woorden die haar wiegen als het kind dat droomt wat haar tijd weer zal ontwaken als ze in de cocon van haar droom haar dood weer ontmoeten zal…

Een compliment heel attent je ogen stralen wilt u het misschien herhalen tja, je hebt goed gescoord een compliment is een prima dankwoord!…

ik wil je iets geven iets kleins dat in je handen past geringd was je al jaren die band is niet meer te herhalen mijn hart en ziel al voelt het heel gewoon maar het is alles omdat mijn leven er in woont…

De felbegeerde gouden plak mocht ze weer steken in haar medaillezak ze moest en zou hem halen en onze gouden kanjer liet de geschiedenis zich herhalen...…

Achter mij in de laan hoor 'k paardehoeven klakken: 'K verbeeld me, dat de k en de l zich steeds herhalen; Maar onstandvastig zijn in timbre de vokalen: De à stijgt naar de è, om wel of niet naar de à te zakken.…

zijn ik blijft rechtop in de storm dankzij zijn slag zijn kleur zijn vorm als iemand aan dit heerschap vraagt waarom zijn denken hem behaagt dan zal hij zeggen enthousiast ik hou graag aan principes vast ooit word ik wereldwijd beroemd zodat men na de dood mij noemt er boeken over schrijven zal dat gaan dan naar het boekenbal waar nieuwe…

Zwartgerokte dametjes met korrelogen vol tranen vergaven hun trouwring Om Benito Ethiopië binnen te juichen. Jij was nog niet geboren, werd niet eens verwacht, lag als ongewenste foto in het stoffige familiearchief, met de stille hoop op een gat tussen je voortanden. De krant onderdrukte je geboortebericht, in het kaarslicht swingde een…

Ik heb veel meegemaakt. Vanaf mijn eerste dag zocht ik mijn ouders in mijn ouders tot hun oogopslag vanmorgen. Ook leefde ik veel levens tussen vrouw en kinderen kreeg steeds kennis aan de vrienden die ik had. Onderwijl bereisde ik de halve wereld in mijn land, verhuisde aldoor in mijn stad en zwierf door de vier tuinen van mijn tuin.…

We zijn vele jaren en enkele maanden verder. Ik ben nu die man, die jij geweest had Kunnen zijn, levend. Hetzelfde buikje, Golfslag op het nauwelijks kalende hoofd, Dat voortdurende zwijgen, de voeten op tafel En altijd tranende ogen. Je glas. Ouder. Waar we ook waren, was er afstand, was er Nurkse koppigheid. Je schopte je oudste zoon,…

Tweeduizendzoveel. Nacht. Krant. Lamp. Zolang je letters leest werkt je verstand. Mijn tv - die niet weet dat ik besta - bewoont een kamer waar ik alles zie. Zag laatst een leeszaal waar een meisje sliep en droomde later van bibliotheken waar ieder boek een boekwerk zat te lezen, Proust om Lenin, Hitler om Warhol geeuwde. Tweeduizendzoveel…

Weer liep een stoet van lijken door de nacht, wereldwijd uitgezonden en herhaald en herhaald en herhaald, waarna een man in schone kleren wat hij dacht. We hielden onze hoofden achterover. Het toestel hing te hoog. Wit licht weerkaatste in de glazen op de toog, waarachter zwarte obers lachten: laatste ronde maar bleven schenken, onbetaald…

en kostbaar gerijpt onder het gesproken licht De wereld is geboren in een eindig aantal vruchten Uiteindelijk zullen we verstenen in een filosofische schoolslag terwijl alles wegdraait in het blauw en onze beenderen te bleken liggen in het witte licht van de geschiedenis Zie ze daar liggen met hun honderdduizend jaren van zichzelf herhalen…

ik heb geluiden buiten gesloten gordijnen toe geschoven nu mogen ze komen de majestueuze beelden uit mijn diepste dromen uit ilias en odyssee nam ik elementen van de griekse oudheid mee het romeins decadente in amfitheaters en kampementen gaf mij de massaliteit in dit groots decor keek ik naar ogen hoorde twisten van leiders die…

als een wilg op weg naar winter de bladeren zacht laten gaan takken strak in de wind nog even en het snoeimes dringt tot aan de knot er rest niets dan wachten op herhaling zal een zomer nog de kleuren hervinden van toen alles bloeide en vogelbekjes voedden zich op de takkenschoot de root scheen van goud leven overleefde de treurnis…

Alles keert weer: de schoonheid, het verdriet en de haast, de herfstige avonden en het verlangen. Alles keert weer: de vriendschap en het verraad, de daagse dingen van luisteren en praten, van zingen. Alles keert weer: de val van de bladeren en het kiemen van het zaad; geboorte en dood, de eindeloosheid en de traagheid. Alles keert weer…

Ik ken de droefenis van copyrettes, van holle mannen met vergeelde kranten, bebrilde moeders met verhuisberichten, de geur van briefpapieren, bankafschriften, belastingformulieren, huurcontracten, die inkt van niks die zegt dat we bestaan. En ik zag Vinexwijken, pril en doods, waar mensen roemloos mensen willen lijken, de straat haast vlekkeloos…

Elk voorjaar diezelfde twee eksters in de tuin je zou je afvragen: wat doen ze daar? Waarom in deze tuin? Zijn het de wolken die loom en zwaar boven de grond hangen het gras nog jong en sappig van net gevallen regen de zon die kortelings vrij spel had met schaduwen van bomen, hagen? Of ben jij het met de krant op de keukentafel ik…

Winter, winter, Geef mij mijn Adem terug. Lente, lente, Zet ze op een rij, Kontjes omhoog. Zomer, zomer Alleen jouw warmte Vertelt kleuren. Herfst, herfst, Jouw aanvang van Verrotting adem ik.…

Ik weet nog toen ik jong was, Toen school nog zo vreselijk leek, Toen ik nog niet voor mijn lol boeken las, En ik nog anders naar de wereld keek, Ik weet nog toen ik jong was, Met m’n hele leven nog te leven, Zat ik daar, dromend in die klas, Ik weet nog toen ik jong was, De dood nog zo ver leek, Maar nu, als ik slaap, Kan het zijn dat…

Zodra de steen er ligt herneemt zijn lot haar loop. De steen weet niet van opgeven: hij herhaalt zich; zijn blinde hoort hem. Deze weet vooreerst nog niet wat te doen met wat hem vreemd is. Hij legt beide handen op de toetsen, hij herhaalt wat hem is geleerd. Hij brengt wijzigingen aan; hij herneemt zich, raakt ontroerd. -------------…

In vrouwen zijn kleineren vrouwen, soms grotere vrouwen en nog grotere vrouwen in die vrouwen. De mannen laten zien aan wie niet kan door te doen alsof zij bijna niet kunnen tussen schaduwen stil zitten. Zij laten zien aan wie kan vliegen, niet als een vogel maar als een vogel die uit een vogel gehaald wordt en weer teruggezet. -----…

De liefde is een stuk heerlijker als deze langskomt voor de tweede ronde. Wanneer je stevig staat op goede gronden, dan is de liefde veel begeerlijker. Want voor de tweede keer klinkt uit twee monden een liefdesliedje heel wat eerlijker. Je vindt het dan ook des te deerlijker dat liefde op de jeugd wordt afgezonden. De liefde is een stuk…

En het gebeurde opnieuw - de wind waaide het gras loste zijn zaad en zaaide over de vlakte torende hoog stof in wolken dat voortbewoog en even later langzaam daalde tussen het zand - tot het zich herhaalde en het weer gebeurde, de wind waaide en het gras zij zaad loste en zaaide. -------------------------------- uit: 'Spinrag van…

Jou laatste stappen, aarzelend dog te zeerste gewaag, herhaal die ritme van die eerste: hoewel nie juis volkome onbesuisd geskied jou voortgang meestal uit die vuis, dit toon onafgerond, iets wat geen ag slaan op sisteem of pas by elke dag.…