Alle inzendingen over herinneringen

je schaduwen vervagen door het heldere licht dat anderen aandragen je lieve lach krijgt zonder zorg en pijn weer warmte en kracht ogen lichten op en stralen als de mams uit vroeger dagen in aanpakken zonder dralen jij bent meer dan herinnering leeft weer op tussen ons in samen verder gaan in een nieuw bestaan…

[Haiku] wiegelend water zomers maanlicht deint breeduit tussen twee schepen…

het is koud zelfs de vogels zwijgen lintje op de revers rood de klaproos lichter dan het bloed van hen die nooit oud werden zoals hij, nu broos ogen vol trots en verlies het saluut weerklinkt de muziek zwelt aan de tijd versmelt in de ogen van gevallen kameraden het wieken van witte vleugels…

Dat stel op de hoek van mijn straat Dat waren een stelletje blagen Zij voedden geregeld mijn haat Wanneer zij mij uit kwamen dagen De straat met dat stel op de hoek Ik liet mij er dikwijls verjagen Vol angst voor een pak op mijn broek Die ettertjes stonden er dagen De hoek van mijn straat met dat stel Het beeld vangt nu aan te vervagen…

waar de zon nooit onder leek te gaan het glooiend land te sluimeren lag in eeuwig zingend lover, bracht het pad ons naar een stille schaduwrijke oase waar oeroude eiken onze verbazing schetsten alsof hun takken de hemel omarmden en wij ons warempel in een groene tempel waanden door een vergeelde foto ooit belicht hoezeer we daar…

Ik herinner me een gedicht dat ik nooit schreef, waarin het woord bunker veel wind door zich heen laat gaan en rijmen moet op hunker. Het tocht er van hartstocht. Alles moet zich vasthouden. Als het over is blijken wij elkaar vast te houden. Wat nu. Nu, dus. ---------------------------------- uit: 'HdC - De gedichten', 1998.…

Herinneringen? Af en toe kun je ze beter koesteren zonder fotoalbum…

Je zult me herinneren, in jouw moeilijkste dagen, als degene die volhield die het leven niet voor bekeken hield.…

mijn benen haast vooruit En weiger achterom te kijken Om mijn passen te doorzien Want alle fouten die ik maakte Zijn geweest en achterwege Door de troebelheid verdwenen Zogeheten afgebrand Daar waar ik echt naartoe wil leven Is voldaanheid en geluk Ultiem vertrouwen om het even En door liefde voort te leven In een wereld vol gelukte Herinneringen…

Soms verlang ik naar het Gezoem van een mug Die ‘ s nachts onzichtbaar Zoemt over mijn rug En verhaalt van vroeger In een bloedhete tent; Een ongrijpbare zwoeger Die vooral zichzelf verwent Mijn gesnurk aanvaardt En zoals de ervaring leert Alleen zijn vreugd bij mij vergaart Het geeft een binding Midden in de nacht Uren kan hij met…

In het verzorgingstehuis van mijn vader zag zij mij staan. Ze zei mijn naam. Verbaasd keek ik haar aan: zo blij was zij dat bijna ze me zoende, maar ik zag niets dat ik herkende. Ze liet me raden, maar niets dat me te binnenschoot. Ze noemde namen……. vaag, pas bij de naam Thaborschool begon mij wat te dagen. Sindsdien zit ik me af…

maar dat zal nooit gebeuren want herinneringen sterven niet…

In de buurt waar je toch zoveel jaren zoals kind veel heb gespeeld, waar slopers soms niet alles sparen, is mijn herinnering niet gestreeld. Ik loop nog wel eens in de blinde, door de mij vertrouwde straten rond om ergens nog iets van terug te vinden maar er weinig bekends meer vond.…

Als mijn vader zijn Droomland zong kreeg mijn moeder een brok in haar keel het was een lied dat iedereen tot natte ogen dwong en het werd vaak een ieder te veel een mooie herinnering altijd een mooi moment in het leven van een pracht vent en hij staat naast me als ik mijn Droomland zing.…

Door de liefdevolle wolken voel ik de zon niet meer Achter de hoge bergen voel ik de wind niet meer In het heldere water zie ik de vissen niet meer Mijn herinneringen zitten in de knoop In een prachtige rozentuin ruik ik de rozen niet meer In de fijnste jazzclub hoor ik mijn muziek niet meer Mijn hart ben ik kwijt Mijn herinneringen zitten…

Zij ging nooit dood in zijn ogen totdat ze ging toen werd ze plots een herinnering.…

Het verleden en het heden Zijn samen gesmeed Ze vloeien ineen Herinneringen voor niemand te leen Alleen bestemd voor jou Ze blijven je eeuwig trouw.…

O, lief, berg aan uw borst mijn bleke wang En span uw armen veilig om mij heen: Hoort ge zó in mijn ziel dat zacht geween Om dingen die daar stierven al zo lang? Hoort ge zó zuchten om een leed-verleên Mijn smarte-spoken?.... Lief, ik ben zo bang Nu daar blijft schreien, trots mijn vreugd-verlang' Die wrede erinring altijd door me heen...…

Als het lichaam niet meer wil En pijn een vijand wordt Na een schitterend leven Dan is de dood je beste vriend Die je je rust kan geven Je laatste draad wordt doorgeknipt Een markant persoon verdwijnt Een man vol vuur met lust in het leven Nu dun en broos en opgegeven Doch dapper tot het eind Doodgaan is een heel proces Vol rouw en stil…

Een herinnering voert mij terug naar de plaats waar de nacht vlamde.…

Als een rode draad door je leven in goede en slechte tijden blijft die ene herinnering aan je kleven niet in staat zijnde om het te vermijden een herinnering van spijt misschien één die je heeft gemaakt tot wat je bent de uitkomst was niet te overzien en je hebt het al die jaren ontkend niet in staat om de tijd terug te draaien zit je daar…

O! welk een schone lentenacht! De maan verlicht zoo zacht het trillend loof der bomen; Waar bosjes groenen klinkt het lied der nachtegaal; De koelte doet uit kruid en bloemen wierook stromen. Hoe veel verschilt dees middernacht Van al die nachten die we in Noordwijks duinen zagen! Mijn Overdorp! toen wij, met Pelgrims moed bezield, De…

Meeuwen vliegen sierlijk boven de botenmasten die fier staan in de zilte lucht Aan de kust van Westenschouwen voel ik een gestolde herinnering aan de gekwelde grond van ‘53 In Brouwershaven lijkt de tijd stil gestaan Stilte overvalt ja, het ontroert…

Velen die 'k noodde in mijner dromen woon en die er 's levens wondre beelden zagen hoorde ik elkander met verwondring vragen: ‘Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?’ En andren lachten luid: ‘Hoe ongewoon! Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!’ en keerden weer naar de eigen grijze dagen. Doch geen van hen gaf mij 't verwachte…

Zou je me missen zoals ik jou Zeker op bepaalde uren of als ik in de buurt ben en dan omhoog kijk Zo dichtbij Zou je eens per week nog aan me denken, of twee keer als iets jou herinnert aan mij Misschien als het stortregent en je iemand doorweekt ziet fietsen Ik zal me je stem herinneren en warme hand, zo vertrouwd om die van…

Denk je nog weleens aan ons? Met of zonder glimlach Ik hoop dat je gelukkig bent Dank dat zij weer contact mag opnemen Met mij gaat het goed Sinds Jenny in mijn leven kwam Denk je nog weleens aan ons? Ik hoop dat je je goed voelt Ik hoop dat je gelukkig bent Alles wat toen misging Zoveel pijn in ons hart Toch wou ik dat je er nog was…

Herinnering. Zonder tranen gaat het niet. Maar door de tranen heen blijft liefde levend, vind jij jezelf terug. Herinnering. Alleen wie om kan kijken, kan vooruit zien. Wie tranen zaait, zal licht en toekomst oogsten.…

Herinnering, gestage pijn ingevreten in mijn hart -rosse roestschilfers- dat ouder is dan 34 jaren. In de Netedalen zie ik steeds vager de dierbaren oprijzen uit oktobermist en bleke blaren. Een beeldengroep uit vroeger jaren, dan weer een schimmenspel met onwezenlijke gebaren.…

Herinneringen komen soms tot leven. Ouwe gevoelens die weer bewegen. We denken terug aan gebeurtenissen uit ons verleden, dingen die we beleefden, dingen die een gevoel geven. Mooie herinneringen uit het leven, waar we trots op mogen wezen. Slechte herinneringen uit het leven, die we het liefst willen vergeten.…

Een blad dat dwarrelt van een tak. En bij het vensterraam een kaars die langzaam opbrandt in alle rust met weer even jouw gezicht. Hoewel de liefde al lang is uit geblust.…