Alle inzendingen over herinneringen

Dromerige herinneringen aan toen bekeken door de roze bril van vandaag…

en opeens zijn daar de herinneringen wat was je toch een mooie man alle leuke en minder leuke dingen; dat een mensenleven zo veranderen kan...…

Het overvalt me soms ineens en rolt er een traan langs m'n wangen als ik aan een geliefde denk die is weggegaan Ik kan niet uitleggen wat ik dan voel maar een ieder weet wat ik bedoel want een geliefde die er niet meer is blijft toch altijd een gemis herinneringen zijn dan een geschenk die m'n hart zal blijven verlangen…

Rustig overeind komend van de dagen maanden jaren zonder enige zekerheid bewaar ik hier alle herinneringen voor later om te leren niet te keren naar het leven van mijn ouders…

Zo herinner ik me de voddenkoopman van de overkant. Ik was in deze ontvolkte buurt zijn laatste klant. Zittend aan het raam zie ik nog zijn volle kar staan. Midden op de weg. Hoor zijn roep. Wat vrolijk en somber stemt, want als ik er niet meer ben, wie herinnert zich dan zijn stem?…

M’n pubergeest trekt het niet, beëindig de verkering; ze hoort me zwijgend aan en verdwijnt in ‘n slechte herinnering. Denk ik aan haar voel ik pijn; vervloek de evolutie om de ingeschapen dwang dat de mens perfect moet zijn.…

Waarom nu weggegaan Denkend aan die leuke tijd; Pas de deux; Wat waren we rijk; Voor allen zo sneu Zeevissen; De vrolijke lach; Alles gaan we missen Voor jou; geen nieuwe dag Laatst nog met een biertje; Buiten op het terras; Herinneringen op een kiertje; Wilde dat het nog; was Jij bent bevrijd In het leven een stem Overal je…

Je hebt mij doodleuk uit ons verhaal geschreven Ik mag het dus met terugwerkende kracht niet mee beleven alsof je een foto in tweeën scheurt en mijn helft gewoon even wegpleurt Het is maar goed dat ik niet jouw fijne gevoel heb gelukkig maar, anders had het me misschien wel pijn gedaan.…

Kijk ik naar buiten uit het raam zie de zilveren varens van de maan en op het stenen pad de genarcotiseerde kat veroordeeld tot het graf ik huil - schreeuw - verstompd niemand kijkt omhoog naar de vogel die is gevangen in het raam…

* ik herken die mens in jouw lach zij stierf eerder dan ik zag **…

En wanneer ik terugkeer en ik me herinner hoe gelukkig ik was met de zon, de zee en het zand, dan zal ik me herinneren hoe gelukkig ik was wanneer ik bij jou kon zijn. Jij was degene die geluk betekenis gaf. Beloof me dat je tot die tijd zo zult blijven als toen ik je voor het eerst zag, blijf in mijn herinnering.…

zonbeschenen schapenwolken warmen mijn gedachten als een wollen deken herinneringen aan jou gezwachteld in vreedzaam wit…

Betoverend aanschouw ik de sterrehemel Herinneringen die me raken denkend aan jou hoe onze lippen versmolten die 1001 nachten alsof we het levenslot onomkeerbaar volbrachten Ooit zien we elkaar terug het leven biedt enkel tijdelijk een brug naar de sfeer waar wij eeuwig samenhoren waar de bron van onze liefde ooit is geboren de…

Toen jij je ogen sloot en het leven liet voor wat het was ik trok het even niet en ik had verdriet. Toch wist ik wel dat jij van mij zou vragen om vooral door te gaan niet stil te blijven staan en zeker niet te klagen. Toch sta ik soms nog stil aan wie jij was en bent want ergens blijf je leven en ook nog liefde geven zonder dat…

niets in mij herkent de tijd van einde nabij in het brandend uur binnen deze torso jaagt het liefdesvuur weemoedig als een traan sluit ik mijn ogen zie jou lachend staan een kus die mij bemint met jou aan mijn zij het dagfeest begint het lezen in de krant ontgrendelt mijn passie zet mijn geest in brand ontremd in mijn denken…

Ooit zal je slechts een herinnering zijn, Maar alleen al die gedachte doet me pijn.…

trots kan ik u zeggen dat we al deze mensen nooit zullen vergeten, want de gevoelens en herinneringen zitten diep in onze harten gegraven tot de dood.…

Mijn vinger nat en glad en daarmee al mijn herinneringen als water langs mijn hand gegleden. Gisteren nog ergens in het duister, maar mijn leven, in al haar essentie, als aangereden wild verdwenen, langs de kant van de weg.…

Onder de Morspoort uit 1668 te Leiden komen zoete wietgeuren mijn neusgaten opvrolijken. De stemmen boren door mij heen als pikhouwelen in zachte mosculturen. Ik moet hier weg, voordat de wachters komen om mij aan hun speren te rijgen. Ik hoor ze al komen. Het is pikdonker. Naar buiten, jij, vagebond, ga bodemloos verrekken, het grijze in.…

Stralend zat zij in de taxi een buurman op weg naar zijn werk keek door het raampje en knikte jij, vroegen zijn ogen ja, knikte ze terug,ik ik ga trouwen vandaag en daar ging ze haar toekomst tegemoet ze voelde zich gelukkig 19 Juni 1957 Nu zit ze in haar stoel en denkt; er is zoveel gebeurd de haren zijn van blond naar grijs verkleurd…

OC de Cerf is mijn begin Mijn tentoonstellingen zijn in hun schoot ontsproten, ik werd geboren als groen blaadje tussen oeroude rotten in het vak. 15 Jaar geleden, de tijd van toen, zou ik zonder dralen weer over doen. Ik kreeg van hen een duwtje in de rug om mijn werken te laten schitteren in de ogen van de mensen. De muur van de Cerf…

Een geur van herinnering is het zoeken naar een houvast. Als je het vindt, hoe mooi kan dan het heden zijn. Waarin je hart bemint en alles diep in je vol van liefde zingt.…

Veel van mijn herinneringen liggen verborgen op het strand. Soms ga ik erheen en zoek ik of ik ze nog ergens vinden kan. Maar het water heeft veel gewist De oude beelden uit mijn verleden eens was hier een zee vol dromen. Nu is er een mooie herinnering voor in de plaats gekomen.…

Mijn blauwe bloempje op de hei komt plots in mijn herinnering en ik ben blij. Mijn bloempje uit mijn kindertijd. Ik zie mezelf nog zitten, ik zit daar heel alleen. Ruik weer de brem zo stralend geel, gloeiend in de zomerzon. Die geur... de bijen zoemen, ik pluk mijn blauwe bloempje. 'k Weet nu het is de gentiaan.…

In mijn herinnering komen er steeds weer beelden voorbij met een blik uit mijn verleden. Sommige zijn nog steeds scherp andere werden vager raakte ik langzaam kwijt in de tijd. Beelden van fijne herinneringen van verdriet en pijn voel dan ook weer het eenzaam zijn.…

Ze was al weg... voordat ze stierf. Ze dwaalde door de gangen, op zoek naar iemand... die er niet meer was. Ze kon het niet bevatten... hij zat bij haar aan het ontbijt, Dronk samen met haar koffie... zo was hij er... en dan ineens was ze hem kwijt. Ze ging het bij de buren vragen: "Hebben jullie hem gezien"? Ze kreeg steeds "Nee…

in een droom zie ik ons rennen als zusters van de wind wapperharen dansen terwijl blote voeten de aarde eren moeder Jaguar is de totem van onze stam zij bezielt ons geeft ware kracht wijst de weg…

'k herinner mij, hoe lang verstreken, Mijns levens lentetijd getrouw. Toen had ik appelrode wangen, Mijn baard was blond, gekroesd mijn haar; En 'k zag vol fierheid allegaar De meisjes me aan de slippen hangen! Brunetten, zwarten of blondinnen, Mij waren alle liefjes goed, Maar geen en wilde ik ernstig minnen...…

Herinneringen aan mijn jeugd lijken soms in mijn geest vervreemd alsof ik toen een ander kind was dan ik nu zou willen zijn en ik herhaal soms de vraag die ik mij als kind zo vaak stelde wat heeft het allemaal voor zin als er echt niemand van mij houdt dan draai ik het geluid van de radio wat zachter richting regenwoud en beweer dat…

In mijn jonge jaren legde ik tijdens een treinreis mijn hoofd te rusten op de schoot van een Noors meisje Ik denk nog eens aan haar Ach die kuise tedere dijen van toen zullen wellicht reeds lang een mij onbekende man liefdevol omklemmen.…