Netgedichten

netgedicht (nr. 33.833):

herinneringen

met zijn kraaloogjes
die zo groot zijn als knopen
en zo stralen als de zon

waarin de lichaamstaal
zonder enig woord
wil zeggen dat hij geleefd heeft

en waarin de natuur
zijn pure schoonheid laat voelen
met de warmte om ons heen.

waarin de vrije vogels die vliegen
laten zien dat dit
het eindstation is van het leven,

maar ook na het einde
is er een nieuwe start
met een nieuwe uitdaging

waarin de zachte wind
je verder tilt
in het hiernamaals.

trots kan ik u zeggen
dat we al deze mensen
nooit zullen vergeten,

want de gevoelens en herinneringen
zitten diep in onze harten
gegraven tot de dood.