Alle inzendingen over het permanente verblijf van angst

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Als de wereld oorverdovend, oogverblindend ook, me omarmt, insluit in het oog van de orkaan van leegte, dan verblijf ik op een lege zolder van gemis.…

Door de stijging van het zeeniveau krijgen we in Nederland problemen. Zelfs met betere alarmsystemen wordt het toch een rampscenario Ook gezeten op een paardenrug krijgt men natte voeten, blijkt al vlug.…

en kamers Verijsd, bevroren Machinekamer die Mijn leven op gang Moet houden - Want dat is Immers haar taak - Dan zie ik mezelf Weer zitten bij Muziektherapie, Aanzwellende muziek Die doordringt In het binnenste, Mijn diepste kern, Die het ijs van Binnen smelten laat En zie dat het voorzichtig Lente wordt na mijn Permanente…

vuurwerkleed gijzeling aanranding grafschennis doodslag terreuractie dwingelandij gasbeving vredebreuk identiteitsfraude volkerenmoord plagiaat stroperij…

ter hoogte van het middaguur stopt de tijd met tikken tot diep in het tegenlicht met sprakeloze woorden aaneengeregen tot buiten zinnen, met vaste intervallen verstommen de stemmen en verstarren de stormen zodat alles bij het oude blijft zonder dat de avond valt…

Als een plichtsgetrouwe onmiddellijk present Lichamelijk protest De onbehaaglijke vulling van een onverteerbare werkelijkheid Slikken moet ik Geen keuze Maar jij verteerd me Verleiding met zoetgevooisde zinnen Spokend in mijn hoofd IJersterk verzet tegen dat wat is Verlies ligt op de loer Winst onmogelijk uitgaand van tekort Bestelling…

De vleesgeworden vorm van een depressie, Die schijnbaar permanent corona heeft, Die over treur-tv zijn mening geeft. En dat in tijd van lockdown en recessie. Eerst denk je dat je alles hebt gehad - Het kan toch zwarter dan het zwartste gat.…

met veel plezier verblijf ik tussen de warme woorden en spannende zinnen van jouw oneindig mooi boek tot ezelsoren aan toe…

De ouderwetse wielerheroïek Lijkt in de Tour de France weer terug te keren: Veel demarreren, keihard duelleren En weinig rekenwerk of ploegtactiek Maar komt de Tour ooit nog tot een ontstijging Aan permanente, onderhuidse dreiging?…

morgen, ja morgen kom ik weer kom ik om, mijn hart doet zeer maar ik schrijf wel op uw lijf ik beklijf en verblijf, hoogachtend…

"Je lijkt wel een vrouw" Ja, ik heb heel veel vrouwelijks maar voel me honderd procent man in m´n gewone doen en laten en vergeet niet, ook ik ben als meisje begonnen!…

of niet zo permanent het begrip tijd is onbegrijpelijk hier scheiden onze wegen tijdelijk een traan in jouw naam het weerzien is oneindig…

Verstandig, een commissie in te stellen Die permanent integriteit bewaakt. Dat zo 'n van Rey van die club deel uitmaakt, Kon men je daar in Limburg wel voorspellen: "Hij is zelfs een van onze grootste troeven." Met boeven vangt men - ook in Limburg - boeven.…

Vakantie in het buitenland valt me behoorlijk tegen mijn logement is krap het meubilair versleten de bedden zijn niet zoals thuis ze kraken veel gelegen en walmen penetrant oud zweet culinair genot is onbekend eten is slechts overleven niets meer dan minder op mijn bord het klimaat voelt wel oké de hitte is net uit te houden al snuif…

Wanneer ik de armen van sterren had zwaaide ik die door de grote leegte. Wanneer ik benen van sterren had, stapte ik door de grote leegte. Laatst, in onze liefde, schreeuwde je als een zeehond, maar dan mooi. Dat was het begin van de leegte, torn in de tijd. Wanneer ik ogen van sterren had, zwierven die door de grote leegte. Wanneer ik…

streken wat keken we vreemd: alle akkers geploegd een kaarsrechte lappendeken de wind krulde wit, de kleur van stilte die de inkt van mijn brief liet verbleken, maar blies warme woorden in hoofden van mensen zo regen zich dagen tot weken tot de kerst een van hier o hoe snel vlucht de hoop, daarna valt er niets meer te smeken angst…

Langzaam drijvend naar de eeuwigheid kijk ik op mijn horloge of ik de tijd nog heb om te schrijven ik kan immers hier niet blijven maar als ik wat van betekenis heb gedaan dan eerst wil ik gaan ik zet mijn handtekening op deze aarde het liefst met een gedicht pas dan krijgt mijn bestaan een gezicht en enig waarde.…

zij zong zo zuiver en zo schel als fluiten op een glansrivier, zij was geluk en leefde hier mijn kleine, kleine Annabel ik wist uw prille leden wel, de trilling van die bloemenmond wanneer een hand uw haren vond mijn kleine, kleine Annabel de geest is lang, maar wij gaan snel: op 't koude laken ligt uw lijf en ik vind nergens meer verblijf…

Aarde, hier komt een eenzaam lichaam aan waarin een koninklijke zon is opgegaan. Achter de ogen scheen een zomermaand, het middenrif liep vol zacht avondlicht en bij de hartstreek rees een tovermaan. De handen voelden water, streelden dieren, de voeten kusten stranden, kusten steen. Inzicht, er sloop een vreemd inzicht in het hoofd, de tong…

Een poes die verblijf hield te Dongen werd ruw door een kater besprongen. Ze klaagde: meneer, wat gaat u tekeer! U bezorgt me een hok vol met jongen!…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

De mens van nu is nergens meer alleen Met dag en nacht die smartphone bij de hand De uitknop wordt voor velen te riskant Het recht op onbereikbaarheid vliedt heen Zelf denk ik dat ik ‘zonder’ ook kan leven (Maar als ik ‘s nachts een bliep hoor kijk ik even)…

Ach was er nog wat stilte over van voor de tijd van nooit meer stil waarin je altijd zocht naar harder, sneller maar er toch ruimte was voor het ontbreken van ieder geluid nu vermijd je sneller juist het harde maar de rust van de stilte is voorgoed verdrongen door permanent gesuis…

Er komt weer nieuw terrein om in te lijven Want ook al doet het nu als iets bizars aan We kunnen op den duur gewoon naar Mars gaan Om daar vervolgens permanent te blijven Ik vraag me toch voorzichtig af in deze Hoe bovenaards we moeten willen wezen…

Onzichtbare trilling meandert als ontwaakt en ik verblijf in zijn intieme fluistering.…

af ontsteek de oude sintels waar jij mij hitte brengt voel ik opnieuw intieme tintels je stroomt over mijn lijf ik proef nu al je smaken ik bied je een puntgaaf verblijf als ik jou voluit mag raken…

Ons land verkeert in permanente kramp Omdat we graag een sterke leider willen Wij kunnen veel politici wel villen Ook Balkenende vinden wij een ramp Maar om het grote leiderschap te keuren Moet eerst maar eens een flinke ramp gebeuren…

(sur le pont) tóch gek hoe een brug die in een stoffig verleden tot de andere oever strekte zoveel meer is gaan betekenen dan dat het als permanente verbinding tussen de oude stad en L'ile de la Barthelasse ooit zou hebben gehad lejo…