Alle inzendingen over het spel met taal

is geweest tja, meen ik dit nu echt of is het zomaar een grappig verhaal die keuze laat ik u voor wat betreft onze Nederlandse taal…

zullen daar in de Sagrada zoveel mensen in alle talen en beelden elkaar zingend begroeten…

In inktzwart duister sluipen letters nader waar verstand op nul de geest angstvallig negeert spelen flitsen donderend geraakt het spelletje onweer ziek de taal welke woorden vermoord en gedachten verstikt nauw verbonden wankelt de laatste zin schreeuwt het krampachtig uit het houvast verloren…

Het is laat zoals ieder jaar, de tijd zit krap in zijn heden, de dag is steeds weer geweest steek dus het licht aan dat de toekomst nog uitspaart, spreek het brood aan dat nog niet doof is, maak de taal waar achter zijn tekens, spel het vlees, stil de tijd, leef nog even --------------------------------------- uit: 'De totaal witte kamer…

Eenfout maakt een taal toch niet ferfoeilijk? Self fin ik so’n fersimpeling normaal. Ferfang dus dat AN door kleutertaal!…

Wanneer de taal uit het zicht Verdwenen is, betekenisloze Letters opgaan in woorden Die vervliegen in de wind, Die geen aandacht meer wekken, Omdat ze amper koud zijn in de lucht Als ze zijn uitgesproken En dan al onvindbaar zijn Voor hen die ze koortsachtig zoeken - Zijn het de beelden nog Die voor eeuwig op ons netvlies staan…

kiezen samen spelen. Wie altijd moeten winnen, spelen het spel niet meer. Worden vanzelf verliezers. Zijn roemloos afgegaan.…

ik ben het spelen verleerd vingers en handen doen alles verkeerd waar vroeger fantasie snel gestalte kreeg blijft de vloer nu akelig leeg ik filosofeer denk en probeer maar de spirit vonkt helaas niet meer mijn geest is bezet met tal van structuren zonder ruimte om bij te sturen ik moet weg de ballast overboord naar zand…

in het glansrijke daglicht laat jij de dag in plooien glijden in gedachten verken jij de dag giet het naar jouw vormbeeld emoties spelen hierbij een rol in tal van voelbare golflengtes langzaam krijg jij ideeën in unieke herkenbare beelden dan verschijnt er in jouw ogen een prachtig glooiend parcours…

terwijl hij uitkeek op de hoge witte blinde muur zag hij het mangrove moeras de reflectie van de vurige zon op het water hij zag de adelaar in het grijze licht de wilde haas in de verte het glooiende land het wisselende wolkenspel erboven geen ijdele woorden maar pure poëzie waarmee hij de zieke uit zijn bed bevrijdde…

Als het oker later valt, heel even door de voorjaarsramen, gaat zij traag een Triste spelen. Grijze en verstilde beelden zweven door de avondkamer - ziek. Zij zoekt een scherpe bril om haar zwartwit verhaal in eigen taal te kunnen lezen.…

Je moet de taal kunnen verstaan die twee geliefden spreken als ze voor elkaar willen bestaan, je moet de taal verstaan van het leven, het geven en het nemen, ook beleven. Je moet ook de taal kunnen verstaan van het ongemoeid laten gaan, en van de laatste halte, het eenvoudigweg doodgaan.…

Prachtig zo'n vogel toch! Anser Erythropus Net komt hij onder die bremstruik vandaan Vlug, geef me even mijn Dubbelloopsjachtgeweer Kookboek en braadpan en tuinkruiden aan…

Mijn matineuze mediowissel Marchandeerde meerdere malen Met mammons Marginaal markante manuscript Manoeuvrerende manifestanten Maakten machiavellistisch Malafide malversaties mogelijk Meer manco maar minder maniakaal Moesten mannequins Mantelwetmatigheden Manu propria memoriseren Minutieus minuscuul Memoreerde men mij Modus vivendi mijn…

vorige nacht heb ik gewandeld op de rand van een sprookje dat niet echt mee wou spelen nu na een dag verlatenheid gaat de zon opnieuw onder ik sta aan een slapeloos venster in het zwarte licht ga ik op reis met een taal hard als metaal stoer, klinkend klaar, hard op hard alleen nog te redden door een berustende zee die momenteel onvindbaar…

wat weet men van het leven vanwaar eigenlijk weten de mensen dat er vrij weinig is als zekerheid? -heeft gisteren de leegte zich gedragen? ze doet het met ons. verward maar overzichtelijk, dit ongevraagd voortduren. (tussen haakjes) het is tijd voor wat zich aan ons niet voordoet maar terug doet slaan als troost, warmte, vergeten etc…

Je zei We spreken niet dezelfde taal Maar volgens mij doen we dat wel Ik kan me vergissen maar volgens mij hebben we hetzelfde dunne vel…

Niet dat ze slecht zijn of versleten omdat de aarde anders draait de meeste klanken zijn vergeten zijn onnodig vaak verfraaid Gewassen zijn de asfaltwoorden vol van onverwacht geweld als de doden ze nu nog hoorden was hun grafgang uitgesteld Dromen van dichters in elke tijd visioenen van onwerkelijkheid.…

Hoe zet ik het accent áigu op de á - è - í - ò - ú streepje links of rechts gezet heb vroeger niet goed opgelet. Allen die spreken in dialect zetten de klemtoon incorrect maar de Groninger weet weer goed wanneer hij ij of ei schrijven moet. Hij slikt woorden in en knauwt het klinkt alsof hij snauwt ook heeft hij moeite met die en dat,…

. ------------------------------ uit: 'Taal en teken', 1956.…

Taal een mombakkes. Klaterende klanken strelende woorden harmonische zinnen die de chaos bedwingen. Daarachter de donkere krater - tong- en tandeloos de huig weggerukt de amechtige blaasbalg - waarin ik zwijgend schuil. Weer es een andere hij treedt op in weer een andere taal.…

De taal behoort aan de vogels ík ben te mens om te vliegen ik sta als een huis op de wereld gebouwd en dik uit aarde ik ben ongeveer degene die schuilgaat binnen de muren en uitvloeit achter de ramen van de blauwe achterkamer het geurt er naar mest en naar liefde er staat een plant in een kooi de taal behoort aan de vogels de mens schuilt…

Omgangstaal soldatentaal diplomatentaal dieventaal schuttingtaal digitaal geheimtaal dode taal brutaal bouwvakkerstaal mannentaal VROUWENPRAAT…

zo wil ik mijn taal lichtzinnig van zinnen door mijn angsten overwonnen getemd door mijn mannelijkheid en mijn woorden indrukwekkend opduikend in een poëzie die wetten breekt ondanks plaatselijke gebruiken zinnen die voorbijvliegen als een zwaluw die lente maakt in het venster van alle seizoenen en al cirkelend haar sporen nalaat…

Het meest verlang ik weer de taal te horen. De taal van Holland, altijd om mij heen. Hier leef ik, half verheugd en half verloren. De taal van mijne liedren spreekt niet één.…

Welke taal. Het lijkt mij zoals met alles: zonder het een is er geen ander.…

Buiten mijn moedertaal en die der nachtegalen wist ik naar diepe zin geen klare talen en vaak heb ik bedroefd naar ’t wonderboek gekeken waarin geschreven stond wat andere landen spreken.…

Jij vertelt over de lente terwijl regensluiers kindergezichten verbergen achter schampere schijn van schuldig verlangen hink, stap, sprong, hink, stap, sprong, laten hakken op grijze stoeptegels klakken een touw draait gevlochten bochten en als inspin nogmaals de grond raakt vertel jij weer over de lente maar nu over onschuldig verlangen…

De Nederlandse taal wat is het toch moeilijk allemaal is het nu met een d of met een t misschien wel met alle twee ik ben het echt verleerd het is de computer die het corrigeert soms onmzeil ik ook een woord dat klinkt misschien gestoord of ik vraag om raad omdat het er toch wel vreemd staat en als ik wel een taalfout heb begaan sorry,…

waar handen lijken te dansen en woorden zich vanzelf verenigen overwinnen stilte en terughoudendheid en kleuren als blijk van literatuur het leven, metaforen komen, metaforen gaan en als niemand met mij praten wil dan spreek ik tegen mezelf als in een bede en het wordt een salade van punten en komma's het prachtige wonder van kletsen…