Alle inzendingen over heuvelland OR verpand

Kijk daar, daar is hij zoals het hoort Klanken van muziek uit heuvelland wekken stil verlangen op. ‘Hier vind je wat of wie je zoekt’ zegt iemand Lichtvoetig loop ik mijn toekomst tegemoet, laat me op vleugels drijven Dan dringt dageraad door. ‘Nee,’ zeg ik vechtend tegen tijd ‘laat me blijven’…

van liefde brandt als over Christus wordt gesproken, het licht dat schijnt in alle blijden die verlangend naar Zijn komst hun vreugdevuur verspreiden, het licht gericht op ‘t Koningskind dat het kwade overwon, en de duisternis verblindt, dit licht zal op het kerstfeest branden en stralen als een warmend vuur in die aan Hem hun hart verpanden…

wind striemde iele bomen zonder blad in de beweging van het graf de seizoenen voorbij jij had je al gehuld in de nog volle herfstkleur rijpte in een eerst zoetig fermenteren jij blikte mijn entree ik ging als een kind blij mee mocht ik dan toch het eerste stapje proberen aan die zacht warme hand heb ik mijn leven verpand…

heb mijn ziel verpand aan de zee loop genietend met haar mee tot in de verte de stormvogel nadert en golven hun ankers gaan lichten opgetuigd met kuif rollen zij razend voorbij overslaande massa’s springen op tij immens is de kracht die onverwacht hoogte kiest gaten in dijken en weringen spiest tot zij rimpelloos de zon laat ondergaan…

Ook in dit sinds kort mijn land wordt gediscrimineerd verdorie waar hebben ze dat toch geleerd maar er is één iets dat zich er van distantieert het kijkt niet naar kleur of geloof heeft zich aan geen enkele beweging verpand is voor elk argument stokdoof het klinkt bizar is ongehoord maakt iedereen ziek of van kant voel me bijna vereerd…

plattelandse de wolken voorbij verschoof met de wind het uitzicht naar vrij runde in blauw de zeven mijlen door stralende kou wist van de sloten met het duiken als ultieme stunt waar zomers hooi parfumde warmde mest de stallen werden zo slagers hun speklap gegund is zij de boerin met de stadse blik die het hart aan de natuur heeft verpand…

door de mooiste dromen [ met jou ] En toch wanneer ik je naam op het water schrijf verdwijnen de letters bij het licht van de maan in een tijd die niet lijkt te bestaan Doch het verhaal doorklieft de eeuwigheid en kent geen losgeslagen ankers, slechts onze liefde vult de kamers van het hart met juwelen die ik eens aan een ander had verpand…

Op eigen erven van verpande levens in verhulling, op vreemde bodem van dromen zonder vervulling. Dennenaalden zonder zomer verlichten hier winterse noden waar graven de bezoeker dienen, niet de doden.…

Kalme effen zee dringt zacht tussen strandstenen, bereidt met groen wier een ijl, zichzelf vermengend eeuwig trillend schilderij. Glooiende weiden verbergen aan hun voeten kleine ravijnen vol koele loverschaduw en begroeide rotswanden. Op blauwe meren, door zware keien omrand, blinkt de stille ziel van misschien lang vergeten én blijvende…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

eenzaamheid gezworen was in mijn eentje gestrand wist niemand te bekoren mijn hart aan de stilte verpand verbonden aan vrijheid verknocht aan de rust niet gehecht aan tijd geen behoefte aan lust zo leefde ik voort mijn leven onachtzaam door niets of niemand gestoord ik werd zeer bekwaam bekwaam in de wijsheid ik beschouwde mijzelf…

het land waar ik ben geboren Mijn prille leven eens begon De ruime velden bekleed in wit tenue Waar, als straks de seizoenen wisselen, Het nieuwe leven weer tevoorschijn komt Mijn hart ligt daar in kleine dorpen Ergens verspreid over het vlakke land Niet opgesloten tussen vele muren Maar in polder en oeverlanden Heb ik voorgoed mijn hart verpand…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Een kennismaking via internet of krant Een zoen en dan afscheid in de regen Geef mij de wulpse, woeste wegen Waarlangs ik mijn hart aan jou heb verpand Mijn hele ziel en zaligheid in brand Het groot geluk, ik heb jou gekregen Alles is veel, voor wie niet veel verwacht Het leven houdt zijn wonderen verborgen Tot het opeens mijn hart doorkliefde…

woestijn van zonde waar zand als waarheid langs je vingers glijdt hebzucht van de wind blaast slijk der aarde droog in verduisteren van licht de oase van rechtschapenheid zit dicht alsof de duivel er mee speelt in helse spiegeling van lucht wordt het lieve lijf gelaafd terwijl de ziel voor eeuwig wordt geschaakt heb mijn boetekleed verpand…

Toch voelde ik me als Fries er wel thuis nu kan ik er alleen nog maar aan denken, maar ik heb mijn hart verpand aan het grachtenpand van Anne Frank want dat maakte toch de meeste indruk. Nu schrijf ik met een mevrouw uit Amsterdam en zij kan heel mooi dichten en daarom schrijf ik nu dit gedicht voor haar.…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

doel in ’t ongewisse Blijf ik vechten tegen verstand Waart mijn hart doelloos rond Stikkend als in droog dor zand Zal ik het ooit nog eens vinden Waar ik hopeloos naar zoek Of blijf ik doelloos bladeren In een inhoudsloos boek Tijd zal moeten aantonen Of het hart wint van verstand Mijn dapper hart zegt van wel Al is ’t aan verdriet verpand…

Zij heeft zichzelve aan de vloer verpand om deze voor de voeten te versieren van dichters, predikanten, kruidenieren, want er is onderscheid van rang en stand. God zal haar eenmaal op Zijn bodem vinden, gaande de gouden straten naar Zijn troon, al slaande met haar stoffer op het blik.…

Het is godsgeklaagd in onderwijsland, haal ik met de hakken over de sloot mijn VWO-examen, word ik uitgeloot voor waar ik heel m'n hart aan had verpand.…

De knoestige ziel van gebogen ruggen in lange halen is aan de bodem verpand waar zonderlingen zonder gids zouden verdwalen.…

ze draagt een kistje in haar tere handen dat een aandenken aan haar man bevat de winter had hem dit jaar beet gehad haar woning zou ze spoedig verpanden het open terrein droeg nog hun stappen en maakte zich op wat werd uitgestrooid ze voelde zich ellendig en berooid het alleen zijn was nog niet te behappen wat goed en leuk was ging helaas…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

nog kwamen zij binnengeslopen uit blauwwitte lucht met kilometers zicht jij was meer van de contrasten alleen op het strand zonder andere gasten met koel gefluister van golven in koude huiver geen intens genieten van levensenergie wel actie en reactie in het overweldigende spel dat zand laat stranden wij hebben onze ziel verpand…

Mijn land De Dapperheid De Edelmoedigheid Mijn land is mijn hart Mijn weg Mijn huis Mijn leven is daar aan verbonden Ik draag En waag mijn leven Voor iets dat mij alles heeft gegeven Voor iets waar ik van houdt Mijn land Waar ik mijn hart aan heb verpand Is dat er nog Wagen wij nog Worden wij uitgedaagd Vechten wij Voor dat waarvoor…