Alle inzendingen over hoest OR verkouden

Dat virus is bepaald geen kleinigheid, Je moet er dagenlang van hoesten, niezen, Je lichaam krijgt het aardig voor z’n kiezen, En voert met koorts een lange, zware strijd. Er komt vooraf nog één symptoompje bij: Eerst ga je hevig aan de schijterij.…

Niet de voorkant maar de achterzijde vertelt van:...leven Hier worden de verhalen geweven van wel en wee Namen, korte zinnen langdradig commentaar schreeuw, lach, geroep Het kuchen, hoesten het zeuren en met-vlagen-huilen De stad toont hier zijn achterhoofd.…

Het toilet was gechloreerd Net als mijn adem Benemend Het glazuur straalde wit Net als mijn gezicht Bleek Ik hoestte tegen beter weten in Mijn ademnood weg Loog Dat droge tranen erger prikten Dan chloor op wc-papier…

Diepe voren in de kop de botten kraken een rochelende hoest een stoppelige kaken een luier is overdreven maar helemaal droog houden we het niet vooruit, een spat water in het gezicht een kam door het haar ’t is weer toonbaar voor even.…

Prinses Corona woont in Lombardije Ooit was ze daar gelukkig en gezond Nu hoest en niest ze nijdig in het rond Prins Virus laat ze door Europa rijen Ze hitst hem op: ‘Blijf nimmer ergens staan Je mag geen enkel landje overslaan!’…

hoe bekaaid staan ze daar ontmereld en ontkraaid ontroofd van hun bladerhoofd met hun vingerknoken afgebroken reikend naar boven hoe staan ze daar te hoesten in de hoven - de woeste knoesten van bomen - te dromen hoe staan ze daar lijk diepgevallen engelen te jengelen en te hengelen naar levensstromen de rouwende bomen.…

Ik hoor jouw haarlak, daar ik ervan moet hoesten ik ruik jouw pijn, daar jij ervan gaat zweten ik begrijp jouw lieve woorden, daar ik ervan ga zweven ik voel jouw liefde, daar ik ervan verstijf ik beleef jouw liefde, want dat is een boemerang…

Wanneer de fluisterrups haar stem verheft volgt er een ijl gepiep dat het oor terloops treft Als ze echter verder gaat met fluisteren kan je door drieduimsdik beton naar haar luisteren Zij heeft van maathouden geen weet, en o ja voor je het belangrijkste in de winter vergeet: wanneer ze verkouden is, geeft dat een oorverdovend geluid als ze zachtjes…

Verkouden vertelde je over verlatingsangst, verlies. Die dag vroeg je ook of ik misschien de naad van je zwarte jas wilde dichten, en door je kapotte zak kon ik erbij. Met roze draad, nog op de machien, dichtte ik de gaten.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik hoest. Een kille zon druipt langs het doek van de namiddag. Ik wrijf de zoute korsten uit mijn ogen en herinner me een vage droom, een val. Het bed waarop ik lig is hard, ik richt me op en staar de leegte in. Ik kleed me aan, ik huiver, buiten wacht de duisternis.…

Vergrijzing, en ’t pensioenfonds bijna blut. Als iedereen nou ’ns zonder traineren gewoon een jaartje vroeger zou creperen, dan kon u wellicht tóch nog in de VUT, het geld, waarmee men dat betalen moest, door snipverkouden werkers opgehoest....…

Ik heb slappe benen Mijn hoofd zit vol met snot Mijn maag draait veertien rondjes Mijn adem ruikt verrot Mijn rode ogen tranen Ik lek mijn oren leeg Ik houd geen kruimel binnen Ik schrik als ik me weeg De koorts heeft mij bevangen Nooit had ik zo’n ziek lijf Maar wel heb ik een computer Met een bikkelharde schijf…

de woonkamer ligt er onverlicht bij, de gordijnen gesloten, de woorden stil uitgesproken, heb je het gehoord van de zeven, de zeven de mensen op straat haasten zich blauw verijsd in wel zeven sloten tegelijk al is het eerder er op met kermende handen en knieën ergens duister verscholen haalt een man zijn gram op, net zoals zijn neus…

het snot zit vast! snuiten, snuiven, snoeteren cleenex in de neus ploeteren ongemakkelijk, wat een last!…

Opstaan zuchtje kreuntje pijntje plasje scheetje Snottebel Gestel hoestje rillinkje kuchje Snottebel Remedie asperientje koekje dropje snoepje toastje Snottebel…

Maar als er één verkouden is en sukkelt met een snuit vol kwok, dan gaat al dat gebrommer mis: het klinkt zo vals... als een patrok. De andere koeliebrommers zien dan hoe hun snipverkouden broer zijn snuit omsloft en telt tot tien.…

Dit is het jaargetij van snottebellen, verstopte neusgaten en kriebelhoest, onstoken keel, geschraap, gesnuit, geproest. Mijn eigen niesbuien zijn niet te tellen! Daardoor rijm ik met weinig fantasie: helaas, wat opkomt is alleen “hatsjie”!…

Je hebt de uurwijzers weer aangepast en herfsttijd is ten dode opgeschreven. De griepprik wordt aan wie dat wil gegeven en winterjassen komen uit de kast. Je weet hoe laat het is, straks gaat het vriezen en hoor je luidkeels ons massale niezen –…

Als iets in ’t verkeerde keelgat schiet, je soms jezelf zo vreeslijk verslikt rood aanloopt blijft hoesten met een kriebel die, hoe je ook slikt de hele dag voelbaar blijft, als iets je in ’t verkeerde keelgat schiet, zonder dat je iets eet, is ’t omdat je weet dat opmerkingen vervelender kunnen zijn dan voorwerpen.…

Wie hoest? Het is mijn keel, niets anders. Echt niet. - Jou heb ik nooit gezien. ------------------------------------------------------------------ Uit: 'gedichten 1969-1978'.…

Ik vergeet mijn verkoudheid en staar pure bewondering uit over het uitzicht dat dit moment te bieden heeft. Nu mag ik sterven in de ogenschouw van mijn winter.…

Een lopend vuur, dat me doet hoesten, mijn lege longen uit mijn lijf.…

die sarabandes van satie ze zijn zo mooi als je oudste paar kristallen muiltjes dat aan draadjes in de bomen hangt zodat de wind mijn dromen vangt die sarabandes van satie houden ons gevangen in de sofa verglijden met de tijd die kamers vult met dansende gymnasten die sarabandes van satie ze zijn zo ijl als mijn verkouden hoofd…

Stomende wolken bevroren pull mos kruipt uit de voegen zont zichzelf nat Kroezende eiken drakenvellen in krul paraplu’s groeien snel dansen hun eerste pirouette Zuiderse muziek lacht ironisch uit de lucht Barman heeft veel aandacht warme choco, koffie en glühwein stomende wolken voor een verkouden pull…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Ik hoest, ik hoest. De bezoekingen van kleine mensen storen mijn uitkleden niet. Ik spuug op hen. Diep kerven de koraalkettingen in mijn lijfeigenennek. Ik ben niet Cleopatra, niet de minnares van Caesar.…

geen pijn zo zou ik het niet willen noemen maar dat lege gevoel dat wat was en dat wat soms nu al wordt gemist lege straten schone luchten volop in – en uit kunnen zuchten liefst zonder hoesten want dan is er echt sprake van wee het ongestoord rusten schichtig winkelen eens in de week er wordt nog niet mee gezeten wacht maar…

Niet tussen mensen, niet alleen Hetzelfde maar toch anders Ongevoelig maar niet van steen Niet het kruis, het hart of anker Zwarte schaap en Populair Extreem en ook behouden Elegant en ordinair Kerngezond en iets verkouden Ik ben niet zwart en ook niet wit Echt was het maar zo simpel Ik ben een Idol maar ik mis een hit Gezakt met vlag…