Alle inzendingen over honingbij verschilt

Jij noemt het groen, Diepgroen zoals de Bladeren zijn wanneer Het hoogzomer is - Ik noem het lila, Paars als het gezicht Van iemand die sterven gaat - En toch hebben we het Over dezelfde kleur.…

Wiens liederen als honingbijen gonzen Dat zoemen klinkt onschuldig, maar o wee Er steekt een angel achter uit dat donzen Zwart-gele mini-monster's eindsegment Enfin, het zijn Elf regels, 't komt van 'Onze' Dozijn van 'Douze' da's ons welbekend Hij zei dat het geen andere naam kón zijn 't Onstuitbaar Elfje steekt soms met een angel En haalt…

Bedankt, jij zoemel-bloemelmans jij zachte boenwasbij wat kun jij - nuttig - smullen mijn tafel en mijn spullen kregen gans glans erbij Bedankt, jij suizel-pluizelbeer jij warme waskaarsbij wat kun jij - nuttig - knagen mijn nachten en mijn dagen kregen meer sfeer erbij Bedankt, jij gonzel-donzelpracht jij zoete honingbij wat kun jij…

(bij 'Bizarre Duitse paardvrouw' van Otto Soltau) Ze ligt vrolijk dartelend in de groene wei, terwijl ze haar kind de lucht in gooit, het is zo lekker komisch, dat ik meejuich en ik om haar heen zoem als een honingbij, ze is zo heerlijk losjes en verstrooid, geen kritische noot, ontspannen en ruig, terwijl haar schilder, op het Oostfront…

Het album Mijn ouders zijn getrouwd in de jaren vijftig. Een prachtig fotoboek brengt het verslag uit. Het album toont mensen uit die jaren. Ze kijken, praten en lachen zoals wij ofschoon de brilmonturen anders zijn en die rare kapsels. Ik herken verschillende mensen, bekijk hen zoals ik hen nooit bekeken heb toen ze nog leefden. Dat is…

De honingbij geeft hem honing, buiten staat de stalen zeis. Hij is vandaag alweer de koning, om zijn hals hangt de eerste prijs. En het woud zingt een voorjaarslied, hij luistert vreedzaam en bedeesd. De bomen schudden hun wilde haren, en lachen om dit lentefeest. En zo trekt hij door de aardse jaren, met een wijze witte baard.…

De groene kalmoes langs de waterkant en dotters met een kleed van gele bloemen, de pluimen van de basterd-amarant waar rond omheen de honingbijen zoemen. Het heeft de schijn van ongerept’ natuur, maar kijk je goed dan zie je toch een kraan; ook floepen lampen aan (rond negen uur) die tussen struiken op een paaltje staan.…

O bloemetje klein, o bloemetje fijn wat zou ik toch graag een vlindertje zijn - ik kwam naar jouw kroontje en dronk in de zon van jouw suikerig sapje zoveel als ik kon Als dank zou ik geven een sierlijke dans gaf fleur aan jouw leven jouw zaadjes een kans O bloemetje klein, o bloemetje fijn ook zou ik wel graag een honingbij zijn - ik…

* Het is zoals het is, Je bent zoals je bent Er zijn er meer als jij Maar wat doet dit met mij Je proza-poëzij Je egowoordenbrij Je zelfbeeld op een rij Schip zonder averij Bloem zonder honingbij Wat doet dit beeld met mij Zinloos, je mijmerij Autist-rijmelarij Leg lege huls opzij Aan leegte ver voorbij Leg eens een beter ei…

een mijlenverre kruistocht was verspild een hevig beven van de grond verschoof de kasseien, wat ons van een droom beroofde - een steen die van de andere verschilt - o goden die we in ons leven loofden ziet, hoe ons vege lijf van koude rilt nu gaan we blootsvoets, zonder wapenschild…

in de rietkraag van een brede sloot stond een imposante ooievaar balancerend op zijn linkerpoot te speuren naar wat etenswaar zijn blik viel op een kleine vis die argeloos voorbij zwom hij dook ernaar maar hapte mis waarop hij weer aan wal klom het zat bepaald niet mee vandaag zo in de vroege ochtenduren hij liep nog met een lege maag…

Het verschilt in je hart, Mijn hart wil meer, Maar het komt niet overeen, Ik voel het keer op keer, De pijn kom ik wel te boven, Al doet het zo’n zeer.…

Als de natuur je tot vrijage dwingt vang dan een vlinder of een honingbij als een prelude tot de minnarij en geef die haar vlak voor je haar bespringt. Zodra zij van dat hapje zit te smullen ga jij gewoon je goddelijke gang, maar schiet wel op en maak het niet te lang.…

Regen legt een vlies over de gevels Weekt de knollen van een sierplant Verduistert de vergeten krant Wekt nieuwe tinten, andere klemtonen Zoals klei van korrel en kleur verschilt De schubben van een reptiel dat in lover vlucht De schil van een rottende vrucht Regen neemt het niet zo nauw Haalt de ziel uit dingen Regen drenkt het drogend…

P. de honingbijen…

Fijner dan stof Ontastbaar vermenigvuldigd Zweeft de korrel Verschilt van vorm Van de bol naar het ei Van geribbeld tot scherp gekant Van kussens tot ondiepe schalen Het oppervlak toont een moeilijk patroon Een lijn die kronkelt zonder regelmaat Cirkels in motieven verdeeld Als een iris, een vingerafdruk Daaromheen de schil Tegen verderf…

Baudet: gewoon een slimme PVV’er die thuis hoort bij de lepe kletsmajoortjes Hij heeft een boekje met wat vreemde woordjes: een intellectuele patjepeeër Geef mij maar Geert, die is tenminste echt ‘k begrijp hem niet, maar snap wel wat ie zegt…

Een thuis verschilt van een huis, slechts bestemd voor een dwangmatig nut, “Voelen jullie niets?” hoor ik mezelf vragen “Waaraan herinnert dit?” “Aan wat?” werpen zij terug, eendrachtige twijfel.…

besloten is tot diepe groeven af wat denken kan gaat dolen hij is patroon en tredend paard en koldermolen die malend wat nog heugt versmalt tot puur gemis straalt door het trillend stof een gulden baan van licht of drijft geleidelijk een merriegeur naar binnen dan raakt hij eindelijk na maanden weer bij zinnen en hinnikt hij bekoord door wat verschilt…

De kou sluipt weg naar het noorden Maakt plaats voor een nieuw jaargetij Zoekt haar heil in andere oorden Het voorjaar staat klaar in de rij De bloem wekt de zomer uit haar dromen En voorziet daarbij de honingbij Van een middel om rond te komen Neemt daarbij zelf een poosje vrij Maar wees gerust in ’t najaar komt ze nog een keer Nog eenmaal…

Met potlood, kroontjespen, houtvrij papier Een schetsboek, oliekrijt en tekenschrift HB van Faber, kleur van Caran d'Ache En op de schrijfplank Oostindische inkt Wil hij de regenboog gaan imiteren In bleu royal zachtgeel en karmozijn Doemt langzaamaan een silhouet, amorf Van honingbijen zoemend rond hun korf Turquoise indigo aquamarijn…

Denken is in geheugen opgeslagen kennis bewerken tot antwoorden op vragen; intelligentie verschilt per persoon door verschil in aanleg en oefening van het kinderbrein; blijvende achterlijkheid van een Wild Child leert dat brein faciliteit soms ‘fossiliseert’ na datum van houdbaarheid.…

Kijk, 't verschilt haast niemendal, Dat is het kunstigst nog van al. 'k Zal mij bij dit aardig spel Nooit vervelen. 'k Wil 't zo spelen, Dat ik, aan één stuk nog wel, Ver tot over de honderd tel. Op volant, omhoog, omhoog! Vlug naar boven Heengestoven. Op volant, omhoog, omhoog, Vlug naar boven en uit mijn oog.…

Gedoemd verliefd te blijven op Delphine op de woorden die zij schikt in gedichten die mij smoren in kleuren en gewrichten Zij vraagt niet om een antwoord of waarom Innerlijk en uiterlijk blijft zij afgewogen geest en lichaam één of voorbij de dood Het liefst snij ik je open om te zien, te weten of jouw binnenste verschilt van dat van mij Ergens…

Een thuis verschilt van een huis, slecht en slechts bestemd voor een dwangmatig nut.…

Zie dan toe, en zorg toch wakker, Dat uw knikker niet verschilt Van de knikker van uw makker; Waar' hij groter, 't spel waar laf, Kleiner stuitte op groter af. Altoos zij uw knikker rond, Zonder putje en zonder builtje.…

“ De nieuwe dag” in het Perzische Nieuwjaar Golfballen waar diertjes elkaar in “een hole”vinden Vogeltjes die nestelen.De boerenzwaluw op komst Lentebloesems in het rond Uitheemse soorten,indringende vegetatie Golfoorlogen Hoornaars honingbijen uitmoorden Dagvlinders opgepeuzeld niet terug te vinden hoe kan men dat verhinderen Golfbrekers…

Zo veel Het filomeel- gekweel Verschilt van ’t schorre meeuw- geschreeuw En ’t rauw gekras Van ’t ravenras, Zoveel verschilt de Bard, Wiens hart Zich-zelf verplicht Tot zang en dicht, Van hem, die ook poëet Zich heet, Maar van gevoel noch geestdrift weet, En enkel regels smeedt En kneedt, Als een, die slaafs zijn taak verricht.- O zie…

Daarnet nog dacht hij Ik zie de honingbij, hoe ze neerstrijkt op haar lip, Zweet parelt in een vouw. De gasten graaien naar hun wapen. O, een vrolijk kind word ik. Maar hij heeft oog voor wat niet telt, een kraan die druppelt in een zinken bekken. De buitenspelval heeft hij nooit geleerd De wijn schudt de zintuigen dooreen.…

Hoe veel verschilt dees middernacht Van al die nachten die we in Noordwijks duinen zagen! Mijn Overdorp! toen wij, met Pelgrims moed bezield, De kracht gevoelden zelfs der guurste wintervlagen!…