Netgedichten

netgedicht (nr. 6.669):

Stuifmeelkorrel

Fijner dan stof
Ontastbaar vermenigvuldigd
Zweeft de korrel
Verschilt van vorm
Van de bol naar het ei
Van geribbeld tot scherp gekant
Van kussens tot ondiepe schalen

Het oppervlak toont een moeilijk patroon
Een lijn die kronkelt zonder regelmaat
Cirkels in motieven verdeeld
Als een iris, een vingerafdruk

Daaromheen de schil
Tegen verderf bestand
Leidt hem honderd eeuwen verder
Tot de vorser hem vindt
-Verzonken in een turflaag-
De levensloop van de plant voorspelt

Aan de meeldraad ontsproten
Zoekt hij de smalle zuil die omhoogwijst
Hecht zich aan de lijm, de stempel
Boort zijn lid door de stijl naar beneden
Waar de trage vrucht begint
Waar zij zijn vorm herkent
De passende sleutel