Alle inzendingen over stuifmeel

Twijfel zaait onnavolgzame schaduwen over stoffige paden, doelen die in de loze engten van de verten lagen, bleven verscholen achter luchtkastelen en onbereikbaar bleken, zorgeloos was ik vertrokken, met gebonden handen aan weerszijden van de akkers, strijkend langs goudgele aren, verwaait het stuifmeel van rusteloze zielen tot waar…

Stuifmeel Vindt jij bijen ook zo aardig? Zij bewijzen op aard zich in al het plantaardig. Dat is de beien aard. Het zout der aard; bijen, Maar ook appelen en tomaat. Wie die bijen jent, krijgt te maken met voeten stampers stampei. Zij trappelen zonder in te boeten, vervend op Candy.…

Onder de hazelaar op het restje grauwe sneeuw een vleugje stuifmeel…

Verspreid door wind Breidt het groen uit De korrel zweeft op blaasjes Verscholen in een bloem, een schutblad Soms, door toeval vervoerd Vindt hij de stempel Zoals bij een maïskolf Een kam die in een bundel hangt Maar de wind verspilt hem Zijn olie en eiwit Waar de plant voor in de buidel graait Dus wenkt hij de gonzende bode met een…

Mijn zaaier was zorgeloos vertrokken, met ongebonden handen, haren wuivend aan weerszijden van de akkers, strelend de goudgele aren, verwaait het stuifmeel van kleine rusteloze zielen tot waar de wereld reikt, en lijken te kiemen.…

vervagen zonder tijd in grauw stuifmeel...…

God plukte de roos rozerood als ze was wiegelde ze broos op haar jonge steel priegelde een heel subtiele vlindertong het stuifmeel uit haar ziel rozerood als ze was de moedertak brak - ontzet heeft God recht op een boeket…

Fijner dan stof Ontastbaar vermenigvuldigd Zweeft de korrel Verschilt van vorm Van de bol naar het ei Van geribbeld tot scherp gekant Van kussens tot ondiepe schalen Het oppervlak toont een moeilijk patroon Een lijn die kronkelt zonder regelmaat Cirkels in motieven verdeeld Als een iris, een vingerafdruk Daaromheen de schil Tegen verderf…

je rankt in groen je mooiste lentekleur wiegt licht verschrikt op zomers warme winden bloeit te snel omdat in het verstoorde evenwicht je geen balans kon vinden je stuifmeel is verkleefd omdat de stamper niet mocht groeien de bijen zijn niet langs geweest er was geen koningin op het uitvliegfeest de darren zijn te vroeg dit…

Het stuifmeel op de straat gelegen. Moord en doodslag. Dat laat zich niet tekenen.…

de bloem ging open de vogel zat erop nam het stuifmeel mee vloog naar het paradijs zong een vrolijke wijs zo ontstond de naam…

ik vlinderde rond kleuren bruin en geel en zocht je honing jij liet mij landen op fluweel bij jou was ik de koning je kelkte dieper dan ik dacht maar wist je schat ik nam je stuifmeel mee elkaar bevruchten was voor ons nog meer dan Gods beloning…

bij het ochtendgloren dippen je lippen mijn ogen hibiscusrood het daglicht kriekt met witte woorden je glimlach open teder schuift de geur van oleander en jasmijn door het halfopen raam onhoorbaar plooit het lippenrood zich open op je mond mijn vingertoppen speuren de kleur van stuifmeel in je haar.…

ik zag in druppels dauw je afscheid van de zomer het kroonblad was beslapen door graaggekome dromers zij laafden zich aan jou met nectar als ontbijt het lunchpakket was gratis zo werd jouw stuifmeel weer verspreid je sluit en kleurt in vruchten maken die na winterslaap als nieuwe lente zullen smaken…

de vrouw was van wind dreef voorbij schaapjeswolken (wilde haar ogen drinken, lezen) lossen op stuifmeel van gewaarwording verwaait al het water van de zee zaailingen naar waar ter wereld zend je ze om haar te zoeken moet ik groter dan het firmament van ruimte en van tijd achter randen vinden wat verschoof…

weet je wel zo'n bloem zo'n zeldzame bloem die holle ruimtes kan keren het verdwijnpunt naar een begin zo'n bloem in alle huizen opdat anderen spreken het allermooiste van een stem van stuifmeel en lente, open in de lucht weet je wel als je dit leest ben jij die bloem…

De zwoele bries verwaait de verloste letters; sommige op drift geslagen, het stuifmeel achterna; andere voorgoed verzonken. Het boek waait de zomer lof toe Het baadt in een gloed, een zomerend boek.…

Bloesem Bomen met een koningskroon Weg is de koude winter Donderslag Stormwind strooit bloemblaadjes Een enkele hagelbui Boterbloemen Witte madeliefjes in de berm Stuifmeel in de lucht Zonneschijn Wolken drijven langzaam voort De lente is gekomen Vriendelijkheid Een groet, een hand omhoog Mensen lachen weer…

Ik strooi woorden als stuifmeel zoek bloemen van verbeelding koester de te kiemen pitten in de bodem van mijn geest. Gerijpt door de herfstzon breek ik mijn gelooide bast werp ik zaden ver van mij voorbij mijn rangeerterrein.…

ze is al halverwege de trap naar boven mijmert over de treden die haar nog resten en of ze terloops nog een stapje terug zou kunnen doen ze beweegt haar vingers langzaam over de muur tript van bloem tot bloem als een speurende bij die stuifmeel verzamelt uit een vergeelde fresco ze hoort het zoemen van zoete herinneringen de bittere…

Rotsvaste muurbloem bloeiend hout aan de zon verbrand breed omstrengeld verwarmd het goed bloemkelk in kleur geschoond aan de schaduwkant vals herinnerd mijn gebrekkig loopvermogen stampvoetend verschijnt een blos op verbleekte wangen nieuwe geur verspreid zich als stuifmeel door de lucht loopvermogen kentert in een laatste vlucht.…

ze is al halverwege de trap naar boven mijmert over de treden die haar nog resten en of ze heel misschien nog een stapje terug zou kunnen doen ze beweegt haar vingers langzaam over de muur tript van bloem tot bloem als een speurende bij die stuifmeel verzamelt uit een gedateerde fresco ze hoort het zoemen van zoete herinneringen de…

wit Haspengouws karaat laat heuvels welig blozen wijl hommels in hun raat zich honingzat verpozen zie ginds de kuikens hollen achter hun moeder eend onder stuifmeel en pollen waggelend door de beemd ik voel de warme lente zuchtend door ’t ruisend riet en hoor het zo bekende herhaald meerstemmig lied…

Vederlichte vlinder in de nacht Wit verlicht door het donkere pad Gefladder voor de maan op zijn wenken De vederlichte trilgeuren Aanlokkelijk tot in den treuren zullen schenken Met veren voelsprieten Zuigend nectar tot de morgenstond Die nacht van stuifmeel schietend genieten Vruchtbaar en bloesemrijk toen de omgekeerde dagenraad ontstond…

Eerst heel dicht, Dan heel licht vliegen ze uiteen als stuifmeel in de wind. Een pollen flard glipt mijn adem in. als kind spatten in me rotjes open; die knallers schieten ver en steeds hoger de zomer in.…

Onkruid bestaat niet zegt een lieve tante uit het rivierenland ze noemt ze wilde planten en je knikt ja wiegt jouw stevige stengel in de zilte winderigheid laat onverwacht jouw stekels zien lokt vogels met jouw rijpe zaden onkruid bestaat niet beaam je nu volmondig en de hongerende wind neemt jouw stuifmeel mee.…

herinneringen wat weten wij toch veel aan haar gedachten mooi te maken waar liefde verschraalt tot glorie aan voorbije jaren, naar boven kijkend zie ik sterren hun licht schijnen, uitwaaierend de precisie hebben van verdraagzaam stuifmeel op zachtgoud getrokken draden, in hun kracht van aantrekking verwekt tot meer dan opschudding,…

Ik had moeten weggaan, zei ze Toen het nog kon Maar er was altijd wel iets: Te laat, te vroeg, te koud, te donker Ik had moeten weggaan toen de dooi intrad en het smeltwater in beken stroomde naar het dal Waarna de katjes van de hazelaar Kwistig met hun stuifmeel strooiden Ik had moeten weggaan nog vóór de zwaluwen weerkeerden uit het…

bewegen doe je in spreidstand en dansen op slappe vermoedens doorheen zand en woestenij over gegolfde daken heen oefen je vaardigheden weerloos en toch ongeschonden je kijkt me even in de ogen zet dan je weg verder kruist voorsteden en minaretten proef eigentijds stuifmeel je zengt in het zonlicht en zelden rook je een sigaret met de…

Als aardse engelen richten zij hun hemel tot ons in een nachtelijk blauw Hun woorden zijn als stuifmeel dwarrelend op bloemenhartjes voorbij een diepe winterkou Door hun aanraking schenken zij het heilzame, het wonder met sterrenlichtjes in zacht kleurige ogen Hun handen zijn als pleisters op onze wonden als het balsem der mededogen…