Alle inzendingen over horden

Scholieren, ’t is een losgeslagen horde. Een uniform, dat heeft beslist wel wat, het dwingt respect af, maakt ze helder dat op school slechts ruimte is voor tucht en orde. Een puik idee, dus voortaan geef ik les gekleed in een tenue van de SS.…

Manneken Pis is al vier eeuwen oud Hij staat de hele dag maar door te zeiken Horden toeristen komen naar hem kijken En schijnbaar laat dat hem volkomen koud Maar woensdag zeek hij zomaar op de straat Heel oud...maar nog geen last van zijn prostaat…

Al die uren dat ik ’s nachts al wakker lag In afstand een lange weg naar Dromenland Met horten en stoten … Horde uh lopen en Schapen tellen tegen saai snurken Te lang te wakker in Niemandsland ’s Anderendaags zeer ambetant ……

The King of Pop is voor de grote horde The King of the Cucumbernews geworden…

Als bonus na die wekenlange regen Gaat nu een plaag van net ontloken muggen Op weg naar blote schouders, benen, ruggen In grote wolken komen we ze tegen Tenzij we merken over een paar weken Dat de horde onderweg is blijven steken…

Het land zal na de financiële horden Uitgedroomd en bankroet wakker worden. ...IOC-voorzitter Rogge sprak tijdens de sluitingsceremonie van 'droom-spelen'...…

Belaagd door de horde van onomkeerbaar, waarmee de rust niet langer zelve. Nu ogen samenknijpen, de schaduw onder zware wolken gebukt gaat, is er niets meer te begrijpen. Alleen het vergeten van gisteren en de dagen waar niemand van wil weten.…

Ze hield zich al die jaren maar gedeisd, Hoewel ze graag gekozen wilde worden, Maar steeds was bij de SGP die horde: Er mochten daar geen vrouwen op de lijst. Nu gáát zij voor een zetel in de Kamer, Door één klap van een rechterlijke hamer.…

Zwijgend treed ik Ze daag'lijks tegemoet Zooitje ongeregeld dat vindt Dat ik niet langer leven moet Hoog tijd, vinden ze, Dat ik me van het leven beroof Daar heb ik, vinden ze, Sowieso al te lang mee gewacht - Als het aan hen gelegen had Was ik er al lang uitgestapt, Niet beseffend dat de horde Om morgen toch weer naar school…

Glunderende gezichten, wisten waar ze het voor deden, hebben geen enkele horde dan ook vermeden! De een deed het voor een familielid, een ander, omdat ze het wilde, gewoon. En dat maakt deze RUN zo wonderbaarlijk want kanker brengt de mens gewoon dichter bij elkaar! Chapeau mensen!…

dag nacht, neem je duisternis maar als rokken bij elkaar vlucht weg op hoge benen de horizon nemend als laatste horde daarmee plaatsmakend voor een kille winterzon hul ons weer in nachtelijk zwart als de zon haar avondrood om zich verzameld heeft en in roze mijmering achter de kim verzinkt…

als grauwe sluiers hingen buien in beider ogen getekend door het onvermogen een nieuwe lente af te dwingen de dingen zijn zoals ze zijn geworden wij namen horden maar niet meer het zeer ging overwegen om ons verlegen gloeit de vlam na in deze woordenregen op afstand is hij klein in herinnering een grote zegen…

Was het er niet van gekomen Dat het beieren der rijmen Me nu schreiend doet bezwijmen Van een huiverend genieten Dat ik in elk vers wil gieten Opdat in betraande horden Al mijn lezers dichter worden. --------------------------------------------- uit: 'Bij de gratie van de dichtspier', 1997.…

Leven buiten alle vakken van de hulpeloze horde wachten tot de mokers hakken, wet van deze wereldorde ingedeeld in centimeters van spijkerharde hokjesgeest strikken wij de laatste veters nog voordat we er zijn geweest liggen in een houten jasje krap gestapeld voor de ruimtijd botten met een uitrijpasje grondgedachte zonder afscheid.…

Ik hou van je sensuele lach je starende dromerige blik jouw huid op mijn huid de rilling door heel mijn lijf De zoen die proeft wat de horden hormonen beloven die door lichamen stromen Alleen nog de vrouw vinden die m’n fantasie waarmaakt Kansloos, zucht m’n vrouw met een kop als die van jou kom ik niet van je af…

het oogt strak, doch de lijnen zijn star en het grauw verandert de ijzige stilte in een mortuarium waar de doden opgestapeld blijven hangen in de kou van zekerheid het zwijgen van de wind krijt het landschap in een zonderlinge rust, de getijdenstroom doorbreekt de nuances slechts tijdelijk en laat een blatende horde achter op het culturele…

Kordaat beslissen lag hem toch niet zo, Hij nam maar zelden moeiteloos de horden. En nooit had er een vonnis van hem waarde, Omdat bij hem toch elke zaak verjaarde.…

Het moet eruit, mijn drommen en horden Ideeën, mijn mededelingsdrang, Mijn overzicht, orde en organisatie… Als het gedicht maar goed is gedoseerd, Wordt het bericht misschien geabsorbeerd.…

tijd hebben we het onmogelijke gepresteerd, de aarde volkomen verkwanseld en versjteerd, zodat er niet veel meer van ons resteert dan een proef van weinig waarde, een schimmelige laag, die het verdient door een brute vlaag te worden weggevaagd naar een verre ster om na nogmaals proberen weer verder te migreren en door een nevel als laatste horde…

' Zou 'n welp in al die horden niet verzanden? Hun samenkomst één massakoempoelan Als op het malieveld pasar malam…

Ver verwijderd van het vijandig land ben ik niet bang voor de oude woeste horde.…

Wat blijft er over van de sprong, Dan het nemen van de aanloop Op de gestrekte horde Van naar lijf hunkerende benen? Het gewricht dat zich wonderbaarlijk Verdraait en inkapselt telkens opnieuw Tot een orgaan dat het uitschreeuwt Van pijn en zich daarna beklaagt.…

en toe wat rook op straat, zo snel vervlogen dat het al niet meer bestaat bij de volgende ademtocht een fluitje van een cent nog minder dan de prijs van een winkelwagentje voor de doortocht te betalen met een stukje rond metaal de jaren die nodig waren alle liefde en elke ruzie tevergeefs, je kind is soms niets meer dan een te nemen horde…

de tijd staat stil zo merk ik ter zijde op doch mijn stemklank verraadt enige ergernis, vertaalt derhalve de onrust van een aanzwellend innerlijk ongemak overeenkomstig het drammerig gedreun van een horde aanstormende paarden in galop mijn eigene ongeduld staat voor kenners merkbaar in brand zeker als wachten mij tenteert…

Sterker nog Dan ik ooit was Ben ik nochtans geworden Geen nederlaag Wordt meer geleden ’k Neem zelfs De hoogste horden Geen leed wordt mij Meer aangedaan Geen mens Doet mij nog pijn De plagen van voorheen Zullen voor een ander zijn Die ander zal dan eens ervaren Wat mij zo vaak is aangedaan Mijn kracht van nu Niet te verklaren Maar…

ze zeggen dat hij barst van ongekend talent tot dichter bij alledaagsheid komen ze niet voorbij de horde der eigenzinnigheid zo geplaatst, zo gelezen en gesponnen vindt zijn weg op het scherm van vervreemding wat is dat toch, een boek wel duizend bijbels online en niemand die ze echt leest geef mij dat been, beste vrienden, zo noem ik…

langs de paden staan er borden: “verboden op het gras te lopen” “verboden het gewas te slopen” men roept ook jagers tot de orde “verboden hier het wild te stropen” ach, men ontmoet hier hele horden van slaapverwekkende verdorden die die praatjes zomaar kopen ik stel mij daar tegen te weer en zo bega ik euveldaden daar nadert reeds de hermandad…

als geluidloos denken te horen was dan stormde de herrie naar buiten als een horde wilde paarden over de open weide als mijn hart luidop spreken kon dan deden je oren nu pijn want het zou gillen en tieren om zoveel ongeloof maar zoals gewoonlijk blijf je onbewogen in bewuste onwetendheid al is het dan uit zelfbescherming ondertussen…

Het kan een omstandige kwestie worden indien er zonder uitzicht op goed fatsoen geen verlichting komt voor deze lastige horde. Het zal mij daarom tot opluchting vervoeren zodat ontbonden handen geen kwaad doen of mij anderszins tot wanhoop beroeren.…

ik heb mijn handen in het web gestoken de spinnen hebben lont geroken, rennen nu als gekken met hun lange poten over stukken lijn die niet gebroken zijn ze kunnen mij bereiken op de levensdraad de andere heb ik met mijn vingers snel kapot gemaakt ik zie ze komen, een horde zwarte dromen kijk hoe vlug het gaat één voor één laat…