2345 resultaten.
Kringloop
gedicht
4.0 met 108 stemmen 6.863 Ik tel de dagen van mijn reis
Die lang is als de horizon.
Soms als ik in een spiegel kijk
Zie ik, dat ik op niemand lijk.
Zilveren glasplaat dat ben ik,
Die langzaamaan beslaat van schrik
Naarmate ik het beeld herken
En zie dat ik mijn moeder ben.…
Mijn dorp sterft
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 643 Mijn bloemrijk dorpje met
uitzicht verder dan een kinderoog
grote lindes langs de laan
reikend tot de hemelboog
Zij is op sterven na dood
Het licht is uitgegaan
van baksteen is de horizon
dampend grasland platgewalst
begraven onder asfalt en beton
Achter de oude ligusterheg
rest slechts het houten kruis
met de getaande tekst
treed…
Meervrouw
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 619 Een meeuw schreeuwt
de zee achter het duin,
wind verstuift het land,
passie tussen eb en vloed
helm geeuwt wuivend,
wortels diep in zand
genegen in het zwin,
het zilt bekoort en voedt,
bevrijdt ze de elementen
in haar aardse tuin,
die kleine zeemeermin,
- mijn godin -, die golf
en horizon berijdt,
meer waarde,
meer vrouw, meer min.…
Bolt van decadentie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 ik heb de boot getuigd
zeilen gehesen
om de golven te breken
eindelijk verder
dan de eerste horizon
die bolt van decadentie
ik wil met jou
het avontuur weer aan
veilige havens hebben afgedaan
het ruime sop
spot met zelfgenoegzaam zijn
speelt gevaren uit in angst en pijn
samen gaan we
elementen trotseren en
voorbij de grenzen weer…
De veteraan
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 671 De beelden weggevoerd
naar de verre horizon
van de abstractie
bouwden stalen muren
waarachter in het diepste geheim
het kind jammerlijk huilde.
Naast het zweet- woelende bed
stonden de spoken
van verjaagde beelden
bestreden met tabletten
weggevaren met de drank
der verdoofde vergetelheid.…
elfjes op papier
netgedicht
3.0 met 59 stemmen 6.466 alsof ontelbare handen
een horizon bouwden, warm en rijk
als zilvervuur rond flower fairies
en jij er bij hoorde, vol van schoonheid
in een taal die ik niet spreken kan
slechts liefhebben
in het verlegen lilalicht en in de eenvoud
van je verdriet
ik zag je daar
naar een regenbloem gebogen
-kom binnen-
ik zag het hart…
Dromenvanger 2
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 184 een roze wolk ver over de horizon
daalt neer met een streling
op een door weer en wind
gelooide mannenwang
hij laveert op hoge golven
kapitein op eigen schip
al zoveel seizoenenlang
heel even
denkt hij terug
met wat weemoed
in zijn ogen
aan het meisje van toen
dat zijn hart zo bekoorde
windwhisper 11 september 2009.…
De nevel voorbij
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 776 Drenkelingen zijn we
die wanhopig over schemergrenzen reiken
naar het licht dat werd geroofd uit ogen
van een mens wiens zien zo lief had
tevergeefs
de dood
heeft elke sprank gedoofd
en laat ons achter in een leven zonder
tastend
zoals de horizon
die voor zichzelf ongrijpbaar lijkt
maar vaag een stormzee nog in het oneindig voert…
Spiegelschrift
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 328 Je hebt de grens te ver verlegd
om doelen te bereiken
en zo jezelf het woord ontzegd
achter gebroken dijken
op zeeën zonder horizon
raakt ambitie vlot op drift
in spiegelschrift op oud carbon
staat je eerste tekst gegrift:
"ïk ben veel kleiner dan de zon
en zal nooit feller schijnen
ik zie de hemel als balcon
voor jou en al de mijnen.…
Denk aan mij
hartenkreet
3.0 met 25 stemmen 1.739 Denk eens aan mij
wanneer ik niet meer op deze aarde ben
denk aan mij met een glimlach
op een mooie dag
als de zon dan eens schijnt
en pas laat achter de horizon verdwijnt
denk aan mij
op die dagen wanneer
de regen tegen de ramen tikt
en de bloemen verkwikt
denk aan mij
in die mooie nachten
als de maan
en de sterren lachen
denk…
Zomerdagen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 187 Soms,
die zielssnikkende heimwee
naar de warme zomerdagen
toen mijn ongekuiste jeugd
zijn eigen dromenvleugels kreeg
en ik als jongen om mij heen keek
vaak tijdens het ouder worden
het ontoereikende verlangen
naar die vrijheid zonder vragen
alleen, met ongevulde rugzak
en indianentooi op pad
naar een land zonder horizon
eenzaam dromend…
nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 306 zes was
drijven doorheen tijd en zeewind
een verloren ziel helt
over moeders en dochters
en wie niet zien kan
zij, op het dek, verliest; er liggen
stenen, straks of later zal ik woorden
vinden
om vorm te geven
aan het schreeuwen
het is nooit van mij alleen:
het water zonder grond
en het oog
verzameld door de regen
op de horizon…
Paradijs
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 194 De dag kruipt naar zijn einde
de zon zakt langzaam achter de horizon weg
Ik kijk naar je gezicht
en ik weet weer waar ik ooit voor ben gezwicht
ogen die schitteren wanneer je lacht
dit is weer als de eerste nacht
Jij nam me mee op de eeuwige reis
ik heb nooit geweten
dat de poort naar het paradijs
hier op aarde bestaat en
altijd open…
Tot twee maal toe in augustus twee duizend twaalf
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 79 Een kristallen bol in beige,
aan de horizon,
waarover een waarzegster zich zou buigen,
stuurt 'geheijme zinne' door de blaadjes heen.
Een hoge bewolking en nevels verbreden haar schemer
tot een labyrint in Edelweiss,
een kruidig cryptogram;
als weerlicht door een camera vereeuwigd.…
Alleen de onverlaat
netgedicht
0.0 met 5 stemmen 300 jij kent
de poorten van de hel
het hek met gouden deuren
een marmeren trap
met zonden geplaveid
mensen zo ver de horizon reikt
je kijkt ze aan
in alle ogen staat begeren
nergens berouw verdriet of traan
er is geen duivel
die ze binnenlaat
een bordje met alleen de onverlaat
ze schuifelen
gezichten in de plooi
dat goud blinkt eindeloos…
Gekloofd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 Zo steil is de woestijn zelden
terwijl aan de neergang
de oase kleeft
en daar
waar het licht het landschap raakt
wordt het vastgeklonken
door gewassen zonder vrees
Onvindbaar voor smalle briesjes
of brede stormen
wast - nog onzichtbaar -
de toekomst
de aarde kiert en dreigt
zonder inhoud
zoals dood lava doet
de horizon reist hier…
Ommekeer
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 111 Geen ochtendlicht aan de horizon.
Geen wind die opnieuw door waait.
Geen geur van gemalen koffiebonen.
Er is geen haan die daar naar kraait.
In de verte galmt opgewekt gezang.
Voor groei van de zaad die je zaait.
Maar het is geen alt, tenor of sopraan.
Wederom geen haan die daar naar kraait.…
Schaduwstilte
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 160 Met jouw ademtocht in werkelijkheid
vertrek je zorgelijk uit mijn zongebied
om het schaduwland te betrekken
innemend door dappere drift
in mijn dromen vertolk jij stilte
van afscheid nabij de landsgrenzen
tegen de horizon herschreven
niet uit te wissen in bezinning
door de ruimte van jouw eenvoudige komaf
laat jij de schaduwstilte zwijgen…
vanaf hier
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 187 vlucht niet
mijn lieveling
telkens ik je loslaat
je stem hindert de stille vissen niet
of het bordje -hier begint de zee-
ik geef je het water, het onleesbare zilt
half in mij, half op weg te gaan
ga liggen in de duinen
mijn lieveling
laat schelpen rondom spelen
alsof ik er niet ben, op de spiegel
van de horizon
word ik regen in…
Tussenwereld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 282 de stille straten
van het kleine stadje
waren wezens rond
vinden slechts koude
en gesloten deuren
op zoek naar warmte
Gevangen tussen dag
en laatste uren nacht
figurerend dominerend
in een vale schouwburg
tussen schijn en zijn
De schijn van schimmen
zonder verse schaduw
verdwijnt pas uit zicht
als de zon verschijnt
aan de grijze horizon…
Regendroom
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 170 Nu jouw droom voelt als de regen
kan ik het niet meer droog houden
in mijn huis hier ver vandaan
vergeet de horizon de lente
en alles dat aandachtig was
in het voorbijgaan en het zwijgen
fleurt op als de bloem die jouw liefde is.…
Gaucho van de pampas
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 Totdat stedenbouwers zich
bemoeien en zijn horizon
niet verder mag groeien,
omdat er een eind moet komen
aan zijn zorgeloze bestaan.…
Elementen vinden elkaar
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 217 de zee, het zand, het strand
een hand in een hand
schoenen rusten voor even
voeten voelen het natuurlijke leven
de wind blaast, raast in parelschelpen
eb en vloed spelen een spel
er is geen verliezer, geen winnaar
elementen vinden elkaar
rust schrijft het verhaal van de dag
in een gloed aan de horizon
letters dansen aan een vliegertouw…
De vlakte kaalt
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 425 de kersenboom was vaag
geen tak draagt nog
het prille groen
zoals na bloesems lente
de vlakte kaalt
ooit grepen handjes
naar verboden vruchten
ruiste wind de rijpheid
die alleen de vogels lustten
en ondeugd toch de kersen haalt
in horizon is
nog herinnering
de stam niet uitgegraven
misschien dat nieuwe loten
hier ooit weer kersen…
Vertrek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 316 je was hier
binnen totaalmuren
ter herschikking van
aankomsttijden
we hebben bestaan,
schroeiplekken achter
ons gelaten, laten gaan,
van bed gewisseld
in een ontboste kamer
geurend naar roest en olie
gedoofd brood en
schemerplanten, vaag
wegens verlaten van
stemmen, avondschimmel
onder de radar
achter de horizon
we hebben…
In schaduw van stilte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 42 De avond draagt het licht
van langgerekte uren
een meeuw krijst langs de horizon
Zijn stem klinkt
uit braakliggend land
waar groene vingers smachtend wachten
Een laatste zweem
van warmte geurt
kleurt in zachte rode gloed
Gedachten rijgen woorden
staren grijze ogen aan
in schaduw van stilte
liggen dromen…
ploert nu koper
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 194 je woestijnt weer
na ons paradijzen
groen wordt geel
verzandt geheel ik dacht
dat jij de weg zou wijzen
jouw zon scheen zacht
maar ploert nu koper
aan een verre horizon
jij was mijn meertje en oaasde
schitterend in kleurenpracht
ik versjok het kale land
jouw hand heb ik verloren
nog spiegel je mij fata's voor
maar de morgana's…
Tot einder van 't zicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 80 Ergens davert de trein
In rechte lijn naar het doel
Naar het eind van ’t zicht
Verdwijnend over verre horizon
Vast aan rails gebonden
Noch links noch rechts
Die ene voorbestemd weg
Van vastgesteld station
Zonder keerpunt op z’n reis
En ik reis mee
Gebonden aan trein en rails
Tot over ‘t einder van ’t zicht.…
wederhoor
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 134 jouw stip aan de horizon
nachtvlucht over zee
al dan niet luisterend oor
bladverliezend geboomte
ik herhaal mijn afstand…
Glimlach van het Avondland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 Purperen druppels
traditionele horizon,
de aarde geurt op.
In meditatie
vertaalt in een oogopslag
innerlijke schoonheid.
Rode klaprozen
geanimeerde Geisha’s
rouge aan de bron.…