Alle inzendingen over hortensia's

Met de hortensia's vervaagt de geurige boslucht Als een Monetmist verstild het zacht de pijn Gevoelens verankerd aan zilveren schakels, symbolische banden aaneengeregen zonder eind Over een tijd slechts met warme weemoed mijmerend voor je kachel door kinderlijk pianospel begeleid, waag jij je slechts even terug om te voelen: is het pijn…

de pracht van lentedagen het wonder der natuur als groene bomen prijken in zonlicht temperatuur goudgeel de goudenregen de bomen in volle bloei hortensia's in kleuren en al het plantengroei 'k verbaas mij alle lentes wat dood leek leeft nu weer is weer gekomen tot nieuw leven dat doet de lente, keer op keer…

Mijn witte hortensia's, mijn rozen een laatste zomergezicht die nu schromelijk staan te blozen in een bijna wit-kerstgezicht.…

Hortensia's, in kleur gevangen waar goud en rood uit 't zomerlicht vol weemoed rond de stengels hangen - we zijn tot zacht verstaan verplicht.…

De Hortensia's schitteren in al hun kleurenvariatie. Enkele musjes hippen over het zachte groene gras. De lupine is wonderlijk en steekt er puntig erboven uit. De kleurencombinatie maakt de tuin af. Genietend van het mooie weer zijn wij dankbaar voor wat er is en wat er komen gaat.…

Jullie trots was altijd jullie tuin met rozen, hortensia's en coniferen ikzelf heb geen groene vingers omdat ik het nooit wilde leren. We missen jullie nog elke dag maar minder is nu het verdriet omdat we weten dat het goed is zo en vergeten doen we jullie niet.…

Paars-rood kleuren de hortensia's de tuin, die is bedekt met gevallen blad. Koolmezen, roodborstjes en vinken, klampen zich aan een vetbol vast, die ik in de appelboom gehangen had. In de vroege ochtend warmt de zon, de wit berijpte bomen. Alles lijkt in brand te staan zonder vuur.…

Abcoude is, van oudsher al, een sprekend dorpje, omringd met water, hagen en hortensia's, nog nét niet opgeslorpt door Amsterdam. Met cum laude willen wij daar snel ontwaken. Het weidelandschap is er zo plat aan; een koe schrijdt er traag voort bij een plataan. Wij willen sneller vliegen dan geluid en met ijver moeder aarde eren.…

Plukte mand vol paddestoelen voor omelet op boterham ging me toen zo anders voelen mijn gedachten leken gezwam zette van papavers toen thee om weer wat tot rust te komen nou, het stopte mijn diarree maar had daarna vreemde dromen vrat hortensia's uit mijn tuin mekkerde daarbij als een geit hersens drukten tegen mijn kruin vlogen toen…

Een hortensia bloeit zo blauw als de hemel op een zomerdag.…

hortensia mooie bolbloem lieflijke roze bloempjes jullie geven zoveel vreugde bloemenpracht…

nog even en dan zullen ze zich als bruiden weer tooien met voile en ragfijne tule van inwitte sneeuw ze laten zich niet over het hoofd zien…

Haar kleuren spatten als het ware in mijn gezicht koester een diepe schoonheid net als hommels zweef ik betoverd - gedragen door een regenboog - haar zomer ontroert zoekt verkoeling in een bui ik drijf even mee neem afscheid van dit wonder voor even morgen vraag ik haar hand.…

Haar laatste dagen zijn gekomen, Ritselende bloemen kondigen de herfst aan Ze heeft haar best gedaan Haar tere lijf kan het hoofd haast niet dragen, Zo mooi is ze weer Ook deze keer Ze keek met haar bloemenhoofd De wolken uit de hemel Want zon had ze nodig Haar palet is niet te evenaren Van kersenrood tot limoengroen Blauw eens heel…

De broze jurk heeft ze aan de kant geknald, over haar oude ondergoed is iets nieuws getrokken met groene stippen: 3D motief dat het net lijkt of ze binnen handbereik en perspectief iets groter tonen over een maand of wat koopt ze iets moois op het hoofd, blauw is haar lievelingskleur dan haalt ze de roestige haarpinnen weg die ze in het bruine…

ach, hortensia je verdorde kopje, het steekt nog fier omhoog doch, de tooi van sneeuw jou toebedacht als sier gleed tot aan je middel omlaag…

ik weet niet echt wat ik met die hortensia aan moet hij lijkt gesnoeid te willen worden of is dat een aandrang die van mij uit komt?…

Oh Rosa uw hortensia Heeft slechts een goede luim Wanneer hij zwaar is bezopen Zonder vocht is hij een gedroogde pruim Mijn tuin is vol hortensia’s De kleuren roze blauw en wit Maar langzaam denk ik Vergeet hortensia’s Geef mij maar roos…

Wij kunnen er -meestal- tegen schijnsel ...van zon Wij willen zomers met zon in overvloed Maar de hortensia in onze tuin doet het pas echt goed Na de overvloed van 'n klaterende bui regen.…

de wereld versteent stoelen worden ornamenten de dag morsdood en hortensia geronnen bloed maar iets is dat nog beweegt langzaam trekt het een groezelig nachthemd aan wanneer ik muisstil en starogend boven een leeg glas tot godzijdank de ijskast slaat aan…

vergeet-me-niet oogt vergeetachtig vandaag hortensia kent geen onderscheid tussen man en vrouw kleedt zich soms roze, veel vaker blauw zon ziet zich weerspiegeld in de verregende vijver een witte Pers bovenop de pergola knipoogt naar alles wuift met zijn staart wolken weg!…

kleurt een hortensia niet blauw wanneer er een lijk onder ligt? altijd al een hekel gehad aan die grafstruiken met wortel en tak heb ik er één verwijderd uit mijn tuin en goed gekeken of er geen botten naar boven kwamen mijn blauwe regen daarentegen is exorbitant gracieus en staat op springen nu…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

'k heb er lang over nagedacht en gekeken en gewacht gecheckt en afgestreept opgevraagd en weggesleept aangevinkt en gemarkeerd zwart op wit en ook verkeerd nagemeten en verkort vergeleken en opgeschort beschreven en afgedaan opgepoetst en laten staan omheen gedraaid en ingekeken veranderd en afgezeken punt en komma's bijgedaan die zijn…

ik denk aan je ik laat je niet meer los dat hoop ik altijd maar toch gebeurt het en verlang ik weer naar je een vreemde liefde mijn liefde voor jou…

Niet klagen, Maar dragen, Want het komt goed. Je moet vertrouwen Hebben in jezelf, Want jij ben bijzonder, Een echt wonder. Zonder jou zou De wereld maar eenzaam zijn.…

Ze spreken doodse stilte maar klinken tumultueus hun woorden zijn haatdragend Ze kijken kritiek met felle, observerende ogen niks dat hun ontgaat Ze proeven van mijn verdriet ze leven van mijn angsten en voeden zich aan mijn wanhoop en machteloosheid Ze zijn genadeloos ze kleineren me en beangstigen me tot ik alleen maar kan verlangen…

wat maakt dat alles nu zachter voelt zelfs mijn hortensia bloeit midden in de winter hazelaar kriebelt neuzen jonge geiten springen rond en ergens daar in het midden zet ik een kerstboom op jouw grond met een vogel wat dennenappels en een ster versierd omdat ik zo graag wil dat ook jij dit jaar de kerstdagen viert…

Crocus en pinksterroos – Zijn grandioos, Hortensia en lupine Klinken als mandoline, Lelietje-van-dalen en boterbloem Ze krijgen verdiend hun roem, Lelie en alpenroos Zijn net zo mooi als een hartstochtige klaproos, Pensee en vergeet-me-niet, Papaver en aconiet, Lavendel en rozemarijn Doen mij denken aan een oase in de woestijn.…

Tijdens een winterstille februarinacht verbleef ik in de liefdesdroom van jouw door tederheid ontwikkelde oase je sprak over genegenheid alsof je de nevel uit een zoete droom beschreef ik voorvoelde dat mijn hersenschimmen soms verdwaalden ergens boven jouw graf omringde de mistdroom de hortensia alles wat de liefde aan stilte…