Hartenkreten

hartenkreet (nr. 35.185):

hortensia

Haar laatste dagen zijn gekomen,
Ritselende bloemen kondigen de herfst aan
Ze heeft haar best gedaan

Haar tere lijf kan het hoofd haast niet dragen,
Zo mooi is ze weer
Ook deze keer

Ze keek met haar bloemenhoofd
De wolken uit de hemel
Want zon had ze nodig

Haar palet is niet te evenaren
Van kersenrood tot limoengroen
Blauw eens heel toevallig

Daarvoor moeten haar tenen
Kriebelen in gezonde grond
En giechelt ze met open mond.

Nu sterft ze een langzame dood
Geen nood
Ze blijft leven gedroogd

Netjes opgetrokken aan een koord
Hoofd omlaag
En het licht gedoofd.

Nu gaat ze een tweede leven beginnen
Schalen en potten trekken haar aan
Zij en haar vrienden staan keuvelend naast elkaar
Zonder het minste gebaar

En toch is ze trots
Misschien binnen een jaar
Staat ze nog altijd op dat plekje daar!

Claire Vanfleteren