Alle inzendingen over hortensia

Een hortensia bloeit zo blauw als de hemel op een zomerdag.…

hortensia mooie bolbloem lieflijke roze bloempjes jullie geven zoveel vreugde bloemenpracht…

Haar kleuren spatten als het ware in mijn gezicht koester een diepe schoonheid net als hommels zweef ik betoverd - gedragen door een regenboog - haar zomer ontroert zoekt verkoeling in een bui ik drijf even mee neem afscheid van dit wonder voor even morgen vraag ik haar hand.…

Haar laatste dagen zijn gekomen, Ritselende bloemen kondigen de herfst aan Ze heeft haar best gedaan Haar tere lijf kan het hoofd haast niet dragen, Zo mooi is ze weer Ook deze keer Ze keek met haar bloemenhoofd De wolken uit de hemel Want zon had ze nodig Haar palet is niet te evenaren Van kersenrood tot limoengroen Blauw eens heel…

De broze jurk heeft ze aan de kant geknald, over haar oude ondergoed is iets nieuws getrokken met groene stippen: 3D motief dat het net lijkt of ze binnen handbereik en perspectief iets groter tonen over een maand of wat koopt ze iets moois op het hoofd, blauw is haar lievelingskleur dan haalt ze de roestige haarpinnen weg die ze in het bruine…

ach, hortensia je verdorde kopje, het steekt nog fier omhoog doch, de tooi van sneeuw jou toebedacht als sier gleed tot aan je middel omlaag…

ik weet niet echt wat ik met die hortensia aan moet hij lijkt gesnoeid te willen worden of is dat een aandrang die van mij uit komt?…

Oh Rosa uw hortensia Heeft slechts een goede luim Wanneer hij zwaar is bezopen Zonder vocht is hij een gedroogde pruim Mijn tuin is vol hortensia’s De kleuren roze blauw en wit Maar langzaam denk ik Vergeet hortensia’s Geef mij maar roos…

Wij kunnen er -meestal- tegen schijnsel ...van zon Wij willen zomers met zon in overvloed Maar de hortensia in onze tuin doet het pas echt goed Na de overvloed van 'n klaterende bui regen.…

de wereld versteent stoelen worden ornamenten de dag morsdood en hortensia geronnen bloed maar iets is dat nog beweegt langzaam trekt het een groezelig nachthemd aan wanneer ik muisstil en starogend boven een leeg glas tot godzijdank de ijskast slaat aan…

kleurt een hortensia niet blauw wanneer er een lijk onder ligt? altijd al een hekel gehad aan die grafstruiken met wortel en tak heb ik er één verwijderd uit mijn tuin en goed gekeken of er geen botten naar boven kwamen mijn blauwe regen daarentegen is exorbitant gracieus en staat op springen nu…

wat maakt dat alles nu zachter voelt zelfs mijn hortensia bloeit midden in de winter hazelaar kriebelt neuzen jonge geiten springen rond en ergens daar in het midden zet ik een kerstboom op jouw grond met een vogel wat dennenappels en een ster versierd omdat ik zo graag wil dat ook jij dit jaar de kerstdagen viert…

Met de hortensia's vervaagt de geurige boslucht Als een Monetmist verstild het zacht de pijn Gevoelens verankerd aan zilveren schakels, symbolische banden aaneengeregen zonder eind Over een tijd slechts met warme weemoed mijmerend voor je kachel door kinderlijk pianospel begeleid, waag jij je slechts even terug om te voelen: is het pijn…

Crocus en pinksterroos – Zijn grandioos, Hortensia en lupine Klinken als mandoline, Lelietje-van-dalen en boterbloem Ze krijgen verdiend hun roem, Lelie en alpenroos Zijn net zo mooi als een hartstochtige klaproos, Pensee en vergeet-me-niet, Papaver en aconiet, Lavendel en rozemarijn Doen mij denken aan een oase in de woestijn.…

Tijdens een winterstille februarinacht verbleef ik in de liefdesdroom van jouw door tederheid ontwikkelde oase je sprak over genegenheid alsof je de nevel uit een zoete droom beschreef ik voorvoelde dat mijn hersenschimmen soms verdwaalden ergens boven jouw graf omringde de mistdroom de hortensia alles wat de liefde aan stilte…

de pracht van lentedagen het wonder der natuur als groene bomen prijken in zonlicht temperatuur goudgeel de goudenregen de bomen in volle bloei hortensia's in kleuren en al het plantengroei 'k verbaas mij alle lentes wat dood leek leeft nu weer is weer gekomen tot nieuw leven dat doet de lente, keer op keer…

Mijn witte hortensia's, mijn rozen een laatste zomergezicht die nu schromelijk staan te blozen in een bijna wit-kerstgezicht.…

Hortensia's, in kleur gevangen waar goud en rood uit 't zomerlicht vol weemoed rond de stengels hangen - we zijn tot zacht verstaan verplicht.…

er komen nog wel heerlijke najaarsdagen waar de zon op rosse herfstkleuren blaakt de hortensia die vol bloementrossen staat lijkt gevoelig voor roest en schimmelplagen de vogels zoeken beschutting in dichte hagen pikken gretig in de rode en gele lijsterbessen ook de eekhoorn in het bos is aan het stressen waar hij de nootjes…

kalverstraat/hoek spui zij staat stil, kijkt naar het schikken van bloemen rustig herfstgevoel kruipt langs bladeren omhoog plaatst zich tussen zonnebloem, hortensia als schaduw van een laat zomerse dag een vent, een zwerver op afstand kijkt zij kijkt verlegen weg zijn tekst blijft hangen in het stadsgewoel aandachtig, charmant, intelligent…

Ik beadem droef de stilte op jouw graf met de hortensia die blijft zwijgen over regen door mijn vrienden onherkenbaar loop ik langs oeverloze gewoontes van de rivier met haar onstuimigheid licht met ongekende duisternis passeer je in de schaduw vol empathie voor het leven in geestelijke ruimte alsof afstand naar werkelijkheid bestaat…

erf de boer, boerin een handvol koters Boerendochter boerenzoon nog in de vingerverf In het voorbijgaan een hand of knik als groet soms gemompel De hond -nieuwsgierig- kont in zijn hok kippen op stok je hoorde -beurtelings- geblaf gekakel Van die tijd is afscheid genomen hectare are De hof vol gloeiend wit van hortensia…

Je liet me de tuin zien Hoe alles netjes op orde en regelmaat stond de hortensia teruggesnoeid evenals de heggen In een hoekje heerste chaos een loot van vlierbes en hulst en daar omheen en daartussen blauwgras en hondsdraf witte en paarse dovenetel Je plukte een bloem, een witte Zoog eraan, zoet met een trilling in je stem en of ik…

De grafsteen met de gebeitelde letters die jouw intieme vriendschap in de nacht een liefdesnaam gaven staat eenzaam op het stille kerkhof bij de uitgebloeide hortensia die moe is door doden die zwijgen in alle talen bladeren van droeve bomen dwarrelen wanhopig voorbij de diepte van jouw dromen maar jij zal nooit tot leven komen…

De Hortensia's schitteren in al hun kleurenvariatie. Enkele musjes hippen over het zachte groene gras. De lupine is wonderlijk en steekt er puntig erboven uit. De kleurencombinatie maakt de tuin af. Genietend van het mooie weer zijn wij dankbaar voor wat er is en wat er komen gaat.…

nog even en dan zullen ze zich als bruiden weer tooien met voile en ragfijne tule van inwitte sneeuw ze laten zich niet over het hoofd zien…

Jullie trots was altijd jullie tuin met rozen, hortensia's en coniferen ikzelf heb geen groene vingers omdat ik het nooit wilde leren. We missen jullie nog elke dag maar minder is nu het verdriet omdat we weten dat het goed is zo en vergeten doen we jullie niet.…

vandaag voor de tuintafel van morgen de gemummificeerde laurier herleeft lichtgroen tussen de Zeeuwse knopjes, waar het ridderspoor van geen wijken weten wil onze lieve vrouw heeft weer d’r gele mantel uitgespreid over het tuinpad, waar 's avonds tuinfakkels op wacht staan bij de judaspenning vergeet-me-niet oogt vergeetachtig vandaag hortensia…

Paars-rood kleuren de hortensia's de tuin, die is bedekt met gevallen blad. Koolmezen, roodborstjes en vinken, klampen zich aan een vetbol vast, die ik in de appelboom gehangen had. In de vroege ochtend warmt de zon, de wit berijpte bomen. Alles lijkt in brand te staan zonder vuur.…

De witte Sneeuwklok aan het eind van haar Latijn Is zichtbaar drachtig van met zaad gevulde koppen De Blauweregen, zwaar van honderdduizend knoppen Ontluikt haar ogen in een waas van blauw satijn De Rododendron staat op barsten van het paars En de Hortensia bebladert teer haar stokken De Schoenlapplant ontdoet zich van haar wintersokken En…