Alle inzendingen over houten priem

De boa’s slaan alarm in onze treinen: Bedreigd door mes en priem, dolk, lans, floret, door speer en spies, de hellebaard, stilet Hoe kan men die messcherp weer doen verdwijnen? Eerst dacht men aan hard schelden en woest snauwen Veel beter bleek een snelle steekproef houwen…

na de bruiloft van papier spon zich het katoenen huwelijk tot het houdbaar lederen waarvan het fruit en de bloemen zich inmiddels rijpen laten in een houten verband dat jullie hartstocht om, voor, naast en met elkaar gelijk haar oorspronkelijke passie dat pact ook mag suikeren dat jullie liefde om, voor, naast en met elkaar tot wollen…

harde, zachte woorden ik spreek ze elke dag ik schrijf ze elke dag denk niet hij is onevenwichtig schommelt niet, maar scheurt van het ene naar het andere uiterste, dat is mijn aard, ok, een beetje uit balans de magie van woorden blijft evenals dat van het leven wonderlijk toch ik schrijf kruispuntigen doordelende tot de priem scheidingsvlakkerige…

Er ligt een dag te wachten voorlopig blind en koud ’t is ruim voor achten en nog droog ten zuiden van het oosten scheurt de hemel open toont het vermoeden van een dag tot zover is het droog er komt wat kleur in ‘t leven de dag komt er echt aan de eerste zonnestralen priemen net voor er pijpenstelen staan…

wachtende ongeduldig dolend in het ongewisse blijvend starende ogen priemen in het niets dat een leeg beeld weergeeft op een troebel netvlies een diepe zucht zakt diep weg verloren in machteloze strijd om zekerheid eindeloze stroom gedachten verwaaieren in een onrustig hoofd bezeten moe en gestreden berust hij…

het prestigieuze hoogbouwsilhouet schrijnt aan de heldere hemel koud en kaal priemen glas en staal gevoelloos in het blauw aan hun voeten is het is zoeken naar gezelligheid van kleine stegen de buurt heeft eigen tijd en leven als de eetcafés vol schuiven met hongerige lijven weet dan dat de torens zielloos achterblijven het schrijnen…

Je kunt een schuurtje worden, een deurtje met een hangslot door je navel, het is afgezaagd maar het geeft voldoening als ze bij je komen schuilen. Je kunt nog altijd fier rechtop als telefoonpaal dienst doen, stijf tot in de lengte van jaren, onbuigzaam maar met uitzicht op de helling en het dal. Je kunt ook met je knoesten en je splinters…

gebarsten lagen van loodzwaar verven gescheurde nerven van oud hout dat soms hoorbaar kreunt van heimwee naar woud dat ook in stormen dreunt als één van hen gebroken ter aarde komt en zucht…

Het enige wat nog herinnert is dat kleine houten kruis wat er bij dat hoopje aarde staat achter het schuurtje bij dat oude huis.…

Heus, je bent onmisbaar, geen betere roerder dan jij. Jij krijgt alles klaar zonder klontjes onvermoeibaar draai jij je rondjes soep of saus het maakt geen verschil altijd doe je wat ik wil. Toch ben ik bang dat ik je binnenkort moet gaan vervangen maar als je dat wilt mag je boven het fornuis blijven hangen.…

ik heb mijn basten afgepeld en krab het vel over mijn been het kwetsbaar ongekorven hout door eigen hand geschonden tot op het bot krijg ik het koud de krullen liggen om me heen vermengen zich met druppels bloed het boomsap uit mijn wonden zo schaaf en schrap ik ieder woord totdat ik niets meer overhoud…

Oud hout, veel jaarringen zwaar beproefd maar uitgewerkt geeft geen krimp en laat zich voegen tot handig voorwerp zoals een ladenkast van afvalhout, ruw maar eerlijk als een ongeschminkte vrouw draagt de last van laden vol geheimen zonder te bezwijken…

In Thailand is een paar, dat houdt niet meer van elkaar, ze scheiden maar ook hun houten huis, en hij ging heen en nam zijn deel. Zo hadden ze veel bespaard aan ruzie en advocaat. Dus koop een houten huis om in te wonen, hier kun je veel ellende mee voorkomen.…

al, en overal op aarde de grens voor ieder mens, om niet te overschrijden De kinderen van China horen van patenten en van grote mensen centen, het financieel gewin, leren hoe ze moeten vaccineren De waaierende dood, uit de schoot van Wuhan troost weerspiegelt de hemel in 't uur van de dood Een krans met bloemen gevlochten om hout…

van ‘t kusten strand de schelpen van Holland weggespoeld onder ‘t woeste grijs gore schuim in de eindeloze zee boven ‘t blauw en hemel wit strak als een gezicht met uitzicht op de schittering van aardse wateren u kent hem niet zij kent hem niet en wat zich keerden tot elkander wandelde uit elkaar rondom de sfeer van hout…

Ik loop over de markt blijf staan bij de viskraam en kijk naar de handen van de visvrouw rauw als de schubben van de vis die ze opensnijdt hoe ze de hele binnenboel verwijderd wegsmijt van de roodgekleurde houten tafel er is veel gezegd gesproken over visvrouwen…

leunden Waar de stilte wolken kleurde Het land met wind mee boog Werd dorps stads Boerenluchten verdwenen Zelfs de vogels zochten Een ander luchtruim Om te hangen Het asfalt dat heimwee verfoeide En beton dat straatbeeld werd Dan word het tijd terug te gaan Ik genoot van een verdwenen stilte Hoopte mijn verlangen te vinden Net als een houten…

zij nadert ik kijk haar aan herkenning In haar ogen zie ik de beelden van pijn en angst Ik herinner mij haar bevende stem toen ze smeekte te stoppen Toen was ze klein nu staat ze daar met ronde borsten voor me haar tepels priemen uitdagend naar voren Haar massale dijen staan in het teken van cellulitis Een echte vrouw Ik wil haar leren…

Zij nadert ik kijk haar aan herkenning In haar ogen zie ik de beelden van pijn en angst Ik herinner mij haar bevende stem toen ze smeekte te stoppen Toen was ze klein nu staat ze daar met ronde borsten voor me haar tepels priemen uitdagend naar voren Haar massale dijen staan in het teken van cellulitis Een echte vrouw…

Zijn ogen priemen en zijn mond staat erg verbeten Soms lijkt hij het niet helemaal te weten. Hij stelt te leur maar toch blijf ik zijn fan. Want haantjes die elkaar beconcurreren, elkaar bestoken …..klap na klap, dat prijst men hier als leiderschap, maar punten scoren is nog geen regeren.…

Oh, wat hou ik van hout!…

Ik hou van hout ik hou zo van hout oh wat hou ik van hout oh wat ruikt hout lekker oh wat brandt hout lekker zelfs hou ik van de verrottingsgeur van hout en heb de visuele schoonheid ontdekt van de bruine kleurscharkeringen als de zon haar licht laat schijnen op de kale boomstammen en takken in de winter dan laat ook het klevende mos…

Hart van Hout geen onkruid vergaat maar onder een hart van hout overleeft nog geen ei…

ogen priemen door de lucht de blik op horizon en verder de snavel scherp prooiklaar en gebogen herbergt dood zonder mededogen sterke veren dragen vleugels in het scheren over onbekende heuvels zij zijn aangebracht voor kracht in de snelle glijvlucht naar meer macht de rest is kansloos door verborgen klauwen in een donzen huid…

het schor ziet dor slikplaten sudderen na weer een vloed zeekraal is scheutig op overgangsplaatsen paaltjes markeren de grens, wit bescheten bieden zij plaats aan vluchtige bezoekers zon zaait weer armoe de bodem zal scheuren onder vluchtend gekrijs steltlopers priemen en drillen de bodem leeg tonen hun stuit, brutaal is hun uitzicht…

Ik hecht aan: de kleuren van 't hout en van het strand en van de zee en van de hemel, de ribbels op het zand, de lijnen aan het strand en in de zee en in het hout. Zoals 't zachte wier en een gewemel van pokken hecht op 't zoute hout…

In mijn dromen priemen prikacties van verleden tijd; tastbare tintelingen vertalen herinneringen sprankelend als bronwater. In de grotten van mijn lijf weerklinken geluiden van verzwegen leven en wervelbeelden puilen mijn ogen uit.…

Populieren priemen hun naakte zwepen in de iele lucht. Nog enkele blaadjes wisperen met een diepe zucht hun laatste fezelverhaal. Kraaien roeien stil door de mistrivier. Ze enteren knoken van een ouwe eik. Krrrrauw! Rrrrauw! AAUW! Steenharde krassen op het canvaslijk van een stilleven.…

Vanuit het niets priemen tere tonen van verdriet naar boven tot een zijden gloed, een klagend lied. Het stroomt uit de fluwelen mond van Cecilia Bartoli bij de aria: “Dove sono i bei momenti”. Al van bij die eerste noten word je weerloos meegezogen en gevangen in dit smachtende verlangen naar verloren liefdesgloed.…

Ze priemen door mijn schedeldak en walsen door de kamers van mijn hart met jubelende golven naar de oevers van mijn ziel. Jouw tinkelende lusterbelletjes klinken en dansen in het rond en landen op het zachte mos in mijn hoofd. Een appelbloesem vol feromonen voor de vlinders in mijn huid geeft de warme vrede van een kinderhand.…