Alle inzendingen over ideale man

De sterren en de maan, het heelal adem ik in. De planeten, de rivieren intrigeren mij diep. Dromend met idealen door het donker heen. Bestemming onbekend, gevoel is het kompas. Een reis zonder begin, een eindpunt evenmin. Dolend door het leven... een reis van binnenin.…

Bestond er maar een bouwpakket voor het maken van je eigen man Speciaal naar je persoonlijke smaak en eentje die tegen een stootje kan Bestond er maar zo'n superman met het voor jou meest ideale lijf Die lekker alles doet wat jij verlangd aangestuurd door een harde schijf Bestond er maar zo'n lieve vent waarbij je zijn emoties af kan stellen…

Achter je rug sprak men er schande van Maar nooit voor je opkomen als één man. Altijd en eeuwig de lachebek en grapjas Een act alsof er niets gebeurd was. Dit alles vormt je tot wie je nu bent En nu geniet ik van elk rustig en mooi moment.…

Afscheid nemend van verzande idealen die gestrand illusies bleken zonder tastbaar resultaat is langzaam de hoop vergaan op verbetering van de wereld met meer van het goede van de mens alleen geleid door de waarheid waarvoor hij zelf openstaat rest zorgen om eigen bestaan waarin geluk samenhangt met breekbare gezondheid en bereikbare…

Op dertienjarige leeftijd schreef ik Gepassioneerde brieven aan de rechtbank waarin ik met klem verzocht Om een verklaring van handelingsbekwaamheid Tranen op het papier, een pen vol vuur Nooit werden ze verstuurd, Moe gestreden. Een glimlach van meewarigheid Als ik denk aan mijn jonge ik. Zij dacht Dat het de rede was die de wereld regeerde…

Verlangens dreven voorbij als ik kon verwachten, tot in het werpen van een dieptelood, de echo’s van verhalen worden zwakker, voorbij de dood de magere ribben van mijn idealen bleven achter in het zand. Dat was alles wat ik op de vloedlijn vond.…

Vergeeld, vergrijsd, verwaterd of verdrinkend in hun drank voor zo ver nog niet vergaan net als de idealen van weleer o ja, er zijn wel wat nieuwe maar die zijn minder intens dan de grote helden van toen minder vitaal dan de idealen waar hij ooit naar streefde ach, geef hem een echt ideaal waar hij acuut blij van wordt dan wordt hij vanzelf…

En toch heb je altijd die stem gehoord van de vergeten mensen en verloren gegane idealen. Wolf noch schaap was je op het schaduwfeest van jouw ademland met een stem die niet langer mocht spreken dan de stilte tussen de zinnen.…

vogels vliegen in een koor langs de vele bomen, op zoek naar het ideale huis. De maan schijnt door de bomen als de tijden even stil staan voor deze winterslaap.…

verspocht overblijfsel drek het waarom is gebleven hij heeft nog even tijd een man op zoek naar zijn identiteit…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

die bloedkoralen in mij zoekt een tweespan door de branding jaagt uit coïtale idealen…

Waarom dromen over morgen als de nacht de dag niet kent voorbedachte flarden verdwijnen in de alledaagse wenteltrap die uitkomt op dezelfde rotonde verhard met verzande idealen Waarom niet dromen over morgen zolang de zon nog regenbogen brengt de maan de sterren weer begroet vogels welluidend zingen als gisteren een kind een blije glimlach…

mijn ideale gedicht bestaat uit twee woorden mag desgewenst wel een beetje rijmen ook maar zonder kan best wat mij betreft…

Maar daar zij voor haar idealen koos Is zij als redster nu zelf reddeloos.…

het gevoel van gemis over wat niet meer is soms wordt het heden ingehaald door het verleden idealen te ver heen wankelend op één been ondergeregend door de realiteit gehavend in de loop der tijd compromis is niet de ideale weg maar soms treft toeval vol de twijfel want eens dichter altijd dichter soms verder weg vaak dicht er bij…

nooit gedacht dit gevoel, dit ideale gevoel en met jou, de juiste persoon voor mij. ik hou van je alles wat ik nodig heb ben jij.…

Ik heb mijn dromen verdronken onze idealen weggesleept de horizon uitgeveegd Ik heb je gelezen gehoord en begrepen mijn hoofd opnieuw geleegd. Uit: Gekken hebben altijd gelijk.…

Vader: "Wauw fantastisch, ik zou zeggen: Geef je ja woord via Twitter, beleef je huwelijksnacht via de webcam, bestel kinderen met Ideal. En als je genoeg hebt van je man; verkoop hem dan op Marktplaats!"…

Helaas ontstaat de ideale situatie nooit zonder flink wat transpiratie.…

zonder idealen , in koude harde wereld schreeuwt een kind in de straten, maar niemand die hem hoort. iedereen loopt hem voorbij, niemand heeft hem in de gaten, en er is niemand die zich aan hem stoort.…

Ze willen geen belastingen betalen En ook geen boetes, evenmin hun huur Het Nederlanderschap is ze te duur Zij hebben zo hun eigen idealen Liefst zagen ze het landsbestuur verdwijnen Die ‘autonomen’ en die ‘soevereinen’…

Op drugsgebied is daar veel te beleven, Mijn ideale schoonzoons zijn het niet. Al is het bij zo ’n club voortdurend feest, Als je daar weg moet ben je er geweest.…

die deugde Verjaagt het avondrood Ivan de bewogen realist Die nooit zijn idealen mist Heeft werkelijkheid bevroed En is nog lang niet uitgewoed…

Die mevrouw die de hele dag roeptoetert dat ze aan mijn kant staat Die staat helemaal niet aan mijn kant Die meneer die schreeuwt dat ik op de eerste plaats moet komen Die zet mij en mijn idealen helemaal niet op de eerste plaats Die man die beloofde alles anders te zullen doen Die blijkt nu nog vager en onduidelijker…

Je weet het zelf niet Maar als je eens wist Hoeveel ik van je lichaam geniet Zou je het niet kunnen geloven Elk moment dat je me raakt Opent de hemel even zijn deuren Is de tijd even niet aanwezig En zijn er geen verloren kansen te betreuren Dan is er slechts het gevoel Dat mijn lijf en verstand weet te overstemmen Elke keer weer even…

III O haar weer rauw & roze in de oren bijten en giechelend de heuvel op (langs ideale lijnen van vermaak), en als je huilde was het van verlangen, om wat je zocht: een warm bevrijdend ledikant -…

in een niet nader aangeduid seizoen schreef ik in de ik-vorm een tijdloos en meerduidig gedicht over het raadsel van het bestaan dat met weemoed en humor tot nadenken stemde en ontroerde het had geen strakke vorm er kwamen zeekoeien in voor en berekeningen van salonbèta's die wel klopten maar niet van toepassing waren en woorden zoals houtekiet…

Laat mijn woorden de steunen zijn waarop jouw wankel hart kan rusten jouw geest zijn evenwicht hervindt en richting voor je eenzaam zwalken om te komen in vreedzaam huis. Mijn gedachten zullen roepend zijn als verdwaald zonder jou in woestijn gelijk schaduwen zonder vaste vorm zoals sluiers nevel in ochtendstond over velden zicht beletten…

Zon overgoten plek Centraal huis van en voor mensen. Dat zou ik me wensen. En dat iedereen Jezus erkent als Heer Elke dag ja, telkens weer De maaltijd houden in zijn huis en heel stil worden bij het kruis. Geen macht, geen aanzien van een persoon, maar dienend bezig zijn zo heel gewoon. De nood der heiligen delen soms met…