Netgedichten

netgedicht (nr. 40.288):

lagune

op het klamme strand van haar huid
waar de lagune zich opent
huist het weekdier
in wier dat deint
op de hijgende ademhaling van een zee
die het akkerland verkleint

spiegels waarin wij herkennen
spatten uiteen en in scherven dalen wij
langs atonale toonladders,
happen naar licht dat zich nestelt
in haar vergezicht

jij, stamelt zij
met een keel van glas
jij cerebrale man
die bloedkoralen in mij zoekt
een tweespan door de branding jaagt
uit coïtale idealen