Alle inzendingen over ijssel

Je zou dit vaargeulmonster moeten zien Je zou beeld en geluid moeten gaan mixen Dan kunnen bart en nico lekker niksen Mijn god, 't is morgen vast te laat, misschien Vormt 's nachts het wassend water averij Dan zal de IJssel hoog komen te staan Gelijk de zondvloed over akkers gaan Eens in je leven komt zo'n kans voorbij Het spant…

jij rivierde ijsseldiep ketelde in kampen meerde aan in veluws open randen toonde toch je eigenheid en in alle vergezichten kom ik je tegen ontmoet je in de borders van altijd waar jij wilde bloemen loopt bloeit in orchideeën en uit zonlicht warmte koopt ik heb je godvergeten lief meander en verander maar zing je eigen…

een rustieke wandeling met struikelende gedachten fluisterende grassprietjes die ik net kan verstaan wuiven in ‘t voorbijgaan langs de slingerende IJssel rust ik op een platte steen het water kabbelt kalmerend bepaalt ook haar eigen koers ik luister naar de watertaal kijk onder de oppervlakte en denk hoe diep kan iemand zinken -of heet…

neemt zijn eenzame tijd onder de verre witte bergwolken geen schilder maakt ze zo hij begroet de trage koeien tijdloos herkauwend in ’t groen in de schaduw van de meidoorn in de verte de kalme stroom de ijssel met daarover het pontje naar de mooiste overkant hij begroet de einderzoekers en voorzichtig brengt hij hen waar ze vandaan…

wat zij in zich heeft alles geeft zij ons moeder aarde dat waarmee wij ons voeden waarmee wij ons kleden en warmen waarmee wij ons sieren en verrijken daarom koester haar moeder aarde haar en haar gaven neem ervan haal af wat nodig is met respect liefdevol proef en ruik die gaven voel en betast ze geniet ze intens maar…

Daar, waar ’k over IJssel zie terwijl ik met mijn blik veerkrachtig 't water oversteek zijn het al de uiterwaarden die hier dravende in kuddes fascineren Natuur, haar eb en vloed bij hoog en lage waterstanden ontplooit het land langs dijken kleiend tot het zand knedend met haar handen Nu dit seizoen het groen laat krimpen…

Neergestreken in herfstgevlochten schijnsel waar onder en boven een achterhaald bestaan leiden de zwierige zuidenwind ongekende luchtstreken meevoert en de vale zon tinten tovert de IJssel meandert langs zware en ijle dijken het grijze water graast oeverloos wil het vuur beteugelen op frêle vleugels aangebracht een uithijgende ranke…

We liepen langs schuchter groen in onze wandelschoenen Eenmanspaadje aan de Oude IJssel lucht boven ons: loodgrijs Waarin wakken licht van lente blauw van kou van 'n vroeg april Merels lijsters,stil of van de wijs Wind wist niet van wanten bleef steken in z'n gril Het scheepje aan de wal gebonden droomde zich…

we stopten waar de anderen verder gingen en dansten in het stilstaan van de tijd je keek me aan ik zag het blauwe van de IJssel in je ogen stromen ik zag het staan het huis, de lage dijk, stil leunend tegen onze dromen we openden de kamers naar ons hart het rood kleurde apart versierde alle deuren we vrijden in het gras…

Annen Zundert Azewijn De Kelcke Gulpen Alteveer Ginderdoor Alkmaar Brakkenstein Gauw Paarlo Naarden Hoevelaken Zwinderen Vlijmen Zutphen Flieren Langweer Verwolde Tempel Dieren Ommen Schuddebeurs Beutenaken Muggenbeet Schalkhaar Roden Neck Krimpen aan den IJssel Krimpen aan de Lek…

Aan boord van het motorpersoonschip Organza laven we ons aan uiterwaarden en zicht op gevogelte zo nemen we waar de eend, de aalscholver, de gans de meeuw, de zwaan en al wat verder vliegt over het groene land dat aan dit water grenst ach, hoe leeg de rivier, hoe ijdel ons vermaak glijdend over de IJssel van Deventer naar Zutphen en…

't Zij Waal, of Rijn, of Maas, of alle drie te saam, 't Zij IJssel, Merw' of Lek, of drie in ene naam, Of zes in ene buik, ze moeten t' mijnent buren En willen niet in zee of kussen eerst mijn muren; Mijn muren zo gerekt, mijn zo gerijkte grond, Dat wie mij nu beziet, kan vragen waar ik stond.…

wat zij in zich heeft - alles - geeft zij ons moeder aarde waarmee wij ons voeden waarmee wij ons kleden en warmen waarmee wij ons sieren en verrijken koester haar moeder aarde haar én haar gaven. neem ervan haal af wat nodig is met respect liefdevol proef en ruik die gaven voel en betast ze geniet ze intens maar overvraag…

In het land van Lek en IJssel ligt een bungalow zich te verlekkeren aan een groenrand met ‘n groot vergezicht licht en lucht hebben vrij spel spelen zowel buiten als binnen en als de zon z’n intrede doet straalt de rijkdom er vanaf niet in geldelijke zin maar in overweldigende zin zelfs als het regent, giet, stormt, ijzelt of sneeuw de…

met z’n allen van peutergroot tot moederoud zijn ze present klein - groot dik en dun samen in groot en klein verband tonen zij van veel - heel veel inspanning het resultaat altijd in stijl pril nog - soms wervelen zij passioneel door muziek gedreven in regenbooglicht zoveel kleuren door ruimte hen gegeven het mystieke en normale…

onder het water weerspiegelt de hemel - vissen in vogels dagen ploeteren door minachting gegrepen het andere mens lemmerse griffier gaat per koninklijk besluit naar sint nicolaasga er staat een bloem op het perron van forum en hij heet just het trammetje dat naar het eindpunt rijdt - belemmerd en gekaapt…

al ben ik dan onvolgroeid en bouw burchten op het zand van zwijgzaamheid om de vlucht naar zee te beperken ik zag dromen, gekust en uit het krijt gehaald, pianogolven wild boven de branding poëzie gesalonneerd in het hoofd en tot in de kleinste hoek aan de horizon ik zag wat ik bewaren wilde; als vonken in een vuurtoren aan de IJssel…

daar waar de IJssel stroomt was er een dichterlijk ontmoeten een kunstenaar met zwarte hoed toverde er warme welkomstgroeten de zon belichtte de ramen het uitzicht op de Hanzestad bloemlezingen leken te blozen op elk beschreven blad dichtmaatjes van ver brachten rust zo heel dichtbij muzikanten speelden vol souplesse de mooiste…

Aan de IJssel gelegen, houdt de Koekstad steeds haar werkplaats en statig handelshuis, voorspoedig draaiend als een wagenrad. 't Lekkernij, streng bewaard door geesteskluis, blijft bescheiden, ofschoon het wijde naam vat, reist over de wereld op zacht windgeruis.…

65 is een gouden jaar zeker voor wie weten dat eerst met 66 jaar het leven echt begint nog niet eens gestart ben jij al ruim bepakt met oogst van liefde die vol de rugzak vult met ervaren wijsheid die stevig anker vindt in de volhardendheid van altijd vasthouden het opstaan na vallen over struikelsteentjes die jouw pad plaveien…

Leve de stille dijk op de uiterwaard met zicht op de IJssel die kringelt de rust en overvliegende vogels, een apje dat af en toe rinkelt jouw stem met verhaal, mijn stem en jouw luisterend oor zonder jou zou ik het niet doen maar met jou geniet ik in ieder seizoen…

op de grens van het oude capelle het stadse dorpje aan den ijssel waar klaas de kade ooit klinkerde tot waar hij de bermweg bereikt die de weg naar schollevaar kruist stond op de werf van hoogerwaard op de driesprong van deze wegen meer dan vijftig jaar het houvast van de majestueus zwaaiende eik die van wie hem passeren mocht steeds het volle…

als zij ‘r niet meer is zou ik me van geen raad weten zou ik verloren zijn maar voor ‘t zover is zullen we mosselen eten en zal ik ‘r troosten in ‘r pijn voor 't onrecht dat ‘r is aangedaan door de jongens uit ‘r klas die ‘r aan ‘r haren trokken die ‘r geniepig alleen lieten gaan en zonder ‘r afspraken in ‘t gras langs de IJssel…

Hoewel Karel dacht: Potverdomme, die Saksen, Ik zal overwinnen, ja echt waar, ik hak ze, De pan in, en maak wel gehakt van dat vee, Van over de IJssel. Toch viel dat niet mee. Zoals dat gebeurt met twee vechtende honden, Zij gingen niet door naar de volgende ronde.…

in de lente van de jaren kruisen zich de laantjes van leven waarin bij het verder gaan zich geurend de liefde strooit die om – voor en met elkaar de armen spreiden tot zomereik op de takken waarvan van heinde en ver zwanger de wolken zwevend en dartelend de schatten enten die het leven kleuren doen rond het bloeiend hof lacht zich het…

de oude Eusebius met haar imposante pilasters midden in de stad aan de IJssel van de eeuwenoude koek heeft geen weet dat een Bourgondiër op koorhoogte net om de hoek in een middeleeuws gewelf zich vergrijpt aan de borsten van de Dame Blanche uitdagend gekleed met warme chocolade: hij gaf haar geen enkele kans tegenover hem weet…

het boek wil laat zich niet sluiten door het onverwachte heengaan dat jij en niemand aankomen zag eerder nog schrijft de herinnering steeds weer nieuwe hoofdstukken ons met herleefd geluk vervullend de jaren van samen zo gelukkig zijn met de liefde van en voor het leven schonken twee loten aan de stam die jij liefdevol zorgzaam koesterde…

(voor Ramsey Nasr) Gloedhete lavastromen stromen uit zijn keel, Rijn en IJssel smelten door zijn woorden, terwijl hij fluistert in een warm prieel, glippen geisha's langs zijn zijden boorden.…

in de gouden gloed van de avond als langzaam ook ons leven stilt leidt de weg ons naar de haven waar wij ons thuis beschouwen als daar de nacht de dag eindigt is dit vandaag allemaal zo anders nu het avondrood jou omarmt met transformerend licht en lucht waar zacht de tijd afscheid fluistert wacht jou de boot naar de overkant jouw uur…

Nu de waterstanden zijn gedaald, is de nood zodanig hoog gestegen dat men, bij gebrek aan zoete regen, zoute spoeling binnen heeft gehaald. Wie weet wat ons misschien nog meer bedreigt Als straks de droogte tot de lippen stijgt.…