Alle inzendingen over immer

De koude wind waait ontneemt mij niet de warmte jij bent immers hier.…

ik zeg niet wat je al weet pak het ook niet in het blijft dan zichtbaar het is immers niet een schaduw die ik bemin…

Zijn gezang maakt me bang; hoe dichter kon hij immers tot mij komen dan in mijn dromen, mijn dromen.…

zie mij dansen, zie mij vangen ja daar waar vlinders liefde wegen en immer naar de zomer streven zie mij wiegen, zie mij vliegen ja hier waar vogels luchten dragen en immer naar de hoogte staren zie de dromen, begrijp het dan dat ik huil en honger in de bomen omdat ik nooit zo licht in jou kan wonen…

Dat naakt Is niet wat ze raakt Zo zijn ze immers geboren.…

kamp oh, als ze maar niet boos worden op alle vakantiegangers op dat naastgelegen strand de zon gaat elke dag op en onder immers voor ieder arm en rijk oh als ze maar niet boos worden de zon gaat elke dag op en onder immers voor ieder tegelijk als ze in vredesnaam maar niet boos worden want dan pas hebben we een ramp…

Prijs toch de zwaarte die de kracht blijft houden om de balans te bewaken koos je immers niet onder zijn leiding liever voor vermijding dan voor het risico van een zoektocht na een kwijtgeraakte weg het risico van niets lijkt immers per saldo ook weer niets rest alleen de vraag hoe je dan toch ooit wilt komen tot iets prijs dan…

Het leven is een spel, maar loop maar niet te snel Aan haasten is geen nood, immers, de winnaar wacht de dood.…

Ik wil de nacht beminnen maar zij is te koud voor mij alleen Hoe hartstochtelijk wil ik opnieuw beginnen maar zij gaat immer heen…

(Er ontbreekt immers, wat een verrassende wending moest wezen.)…

wat rest is de regenboog ik weet de zon achter mij en de straat is, zoals immer, glimmend nat…

vanuit een gulzig verlangen opent zich de liefde als een onlesbare dorst naar immer meer nooit meer minder…

klein is mijn gedicht in alle eenvoud zonder gewicht immers wat men schrijft of maakt slechts het uiterlijk van het wezen wordt aangeraakt…

onbeschreven blad bedwelmd maar immer wat ik had kom ik nimmer overstegen onbegrepen en niet gewenst aanwezig het bestaat !…

een mens zoekt zijn eigen lijden van nature als het ware immers hoe anders kan hij zijn zucht naar liefde verklaren…

Men zei immer, als je nooit iets probeert, weet je ook niet of je het kunt, echter, als ik alles proberen zou, kroop er nu een konijn uit mijn mouw!…

vervaarlijk wortelspel van jaren her blootgelegd door de tijd maar nog immer volhardend als een acrobaat die aan het leven hangt…

Als jij voor mijn lens verschijnt De lucht immer te donker Het brandpunt exact uitgelijnd Dan flits ik En vang je…

ze deed daar zo heel gewoontjes over, alsof er nooit een woord was gezegd. Alsof het eeuwig leuk zou blijven. Ik had haar niets in de weg gelegd. Ooit sierde haar die jeugdige lach, Ondertussen weggekwijnd onder druk. Haar ogen die geen tranen meer lieten. Ze droomde verder van liefde en geluk. Ze stond daar zo heel gewoontjes te wezen,…

De nieuwe lente is aangebroken, Met zonnewarmte’ en vogelzang, Met bloemen en met zoete roken, En immer rijker welt mijn dank. O heerlijkheid der heerlijkheden, Onpeilbaar is mijn dankbaarheid, Nog immer bloeit het zonnig heden, Het bloeie tot in eeuwigheid.…

vandaag heb ik hem genomen, die flat stond immer in de weg als ik weer eens het plaatje van mijn leven wilde schieten maar nu heb ik 'm…

mijn werkelijkheid het topje van een ijsberg onder de zeespiegel het leeuwendeel barstensvol verrassingen zich kenbaar makend als immer opborrelende luchtbellen…

't Zal moeilijk worden een jury te vormen : Katholieken worden immers gewraakt !…

in een ogenblik bloeit een herinnering open als wat ooit is geweest immer zal zijn een werkelijkheid die vol in zicht het voortbestaan van liefde bloesemt…

Wat toch als ik je zou vertellen dat je deel uitmaakt van mijn geluk, van de zin van heel mijn bestaan; echte liefde is immers onvergankelijk. Zou je mij dan zeggen, als in mijn oor gefluisterd dat weet ik toch mijn lieveling ik heb immers altijd naar je geluisterd.…

mijn lach herbergt de diepte van het zwart verbloemt als het ware de levenszijde van smart mijn stem spreekt niet van verloren eigenwaarde immers hoe zijn de verdorde wortels van mijn bestaan te begrijpen wie is immers in staat het eigen sterven te verstaan of machteloos nieuw leven te laten rijpen ik grijp nog wel…

Voorlopig wil ik niet voor eeuwig, maar slechts hier Immer bij de tijd Daar 't moet kloppen…

ach vliegen we er onderhand niet allemaal in blind gevangen worden door het world wide web van de immer spinnende internetspin…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Schoenmaker blijf bij je leest voor je het weet ben je er geweest en niemand die dan nog kijkt niets is immers wat het lijkt ook de bomen niet geen boom zo hoog dat hij de hemel bereikt.…