Alle inzendingen over jonge dichter

Toen ik jong was mocht ik amper naar een feest En als ik mocht kwam mijn vader mij halen Elf uur!…

gedachten groeien oud, in jong lichaam, nog te onervaren om dit te dragen het prille leven op de proef gesteld omdat je niet mag zijn waar je nu bent verlaten straten onder sterren leiden niet meer naar huis dromen vleugellam geslagen vertwijfeld vragen naar een reden, maar kun jij stoppen wat je niet begonnen bent?…

school en aan het werk, je eerste baan steeds meer ontdekte je; je werd volwassen en plotseling kon jij ‘jouw eigen gangen gaan’ je ging je eigen weg en had me niet meer nodig ik hoefde niet meer mee te lopen - gek was dat - jij liep jouw levenspad en leek de weg te kennen zodat ik eigenlijk 'geen kind meer aan je had' maar gisteren mijn jongen…

Een jongen, geboren te Leiden was zwaar populair bij de meiden Genoeg aan zijn zij En toch wilde hij liever een jongen verleiden…

Geel waart de jongen door de heide. Smeulende wolken, aandachtig de vogelroep der bomen en wit en wit de aronskelken buigen voor zijn tred. Nooit, misschien véél later, vond men het onrustige skelet, vibrerende nachtegaalsroep.…

lieve jongen, je bent echt heel belangrijk voor me geweest, en zal je ook altijd blijven!…

wat nu nog doolhof is voert naar ik vurig hoop tenslotte naar jouw bron want alles wat nog buitenkant of overwonnen slechts bevochten meeslepend of mislukt als tweede huid nog bij je hoort ja, dat zou je dan achterlaten om weer te keren naar je dromen de passies van weleer toen je nog jong was en zo onervaren weer naar die bron waaruit…

Ik heb zijn ringen nauwgezet geteld nog zo jong en al geveld…

Men is jong en krijgt de nadelen van batterijen uitgelegd. Men spreekt dan over opwinding. Alles tikt dan om u heen. Men krijgt een kinetic watch, vraagt wat als men niet beweegt. Men beweegt altijd. Dat ziet men in. Het minste polsbloed zorgt voor tijdverdrijf, minutenland.…

Ik ben de jongen die niet kan voetballen, of tenminste niet zo goed. Ik weet wel hoe het moet, maar mijn lichaam doet iets anders. Ik heb een lijf met eigenwijze trekjes, twee benen met een grote bek die zich heus niet laat trainen. Ze doen maar wat, ze tackelen mezelf.…

tranen welden in haar ogen bij het horen van muziek die haar terugvoerde toen de wereld nog aan hun voeten lag omringd door rook dansend in hoger sferen stond de tijd voor altijd stil ouder worden was iets voor later totdat ze werden ingehaald door het heden zachtjes rolde het gemis over haar wang ~*~…

Ik hou van die jongen. Die jongen dat ben jij. Die jongen maakt me vrolijk. Die jongen maakt me blij. Je maakt me aan het dromen. Mijn gedachten zijn bij jou. Wat me nou is overkomen is dat ik van je hou.…

je speelde nog met vuur het vlot was pas gezonken in het laatste uur van weten, dat het leven lekt langs veel te volle bermen en een witte zwanenbuik wilde haren bleven dwars ze wilden wel gekamd op hoofdhuid kleven maar rust ontbrak in harde wind en het losgeslagen kind verroerde meer dan zeven sloten tegelijk kijk dit is waar ik bang…

Toen ik jong was, gebeurde dat niet, maar wie dat beweert heeft nog altijd niet geleerd, dat alles wat vroeger gebeurde, nu net zo goed plaatsvindt, met dit verschil, dat we de andere kant van de wereld, net zo snel kunnen bekijken als we knipperen met onze ogen!…

Zij was zo jong en schoon, en blozend als de roze, Zij telde nauwlijk vijftien jaar. De doodesengel kwam en nam de vlekkeloze, Als of 't een echte bloeme waar'. Zij was zo jong!…

het voorjaar aarzelt in het onbestemde licht van deze prille dag een vogel strijkt neer op het brede pad naar het hart geen notie nog slechts contouren van wie we zijn…

Jongen, gooi je kop in de wind, leef verlaat de brakke grond en wis je sporen uit de klei, vergeet dit zwarte oord, de krenkende kruisverhoren. De meute zal je nawijzen, zij die liefde prediken zullen je bespuwen, wilden je helen maar achter de coulissen, zelfvoldaan jouw lichaam stelen.…

ik zat aan het water in het gras de wereld lag open aan mijn blote voeten een schip voer voorbij het kleine leven stroomde met het water mee ik zag de populieren een poes miauwde ik zong een lied de wind streelde ons en de zon was warm ik las nog lang niet tussen de regels door…

JE est un autre - Arthur Rimbaud Ik ben dichter experimenteel dichter gelegenheidsdichter laatnaarjekijkendichter je mag gezien worden, dichter stadse kijkmijnoudichter fratsendichter margedichter worshopdichter mystiekdichteretceteradichter Dichter van het eerste en het laatste woord dichter van de afscheidsgroet dichter van de…

Woorden die langs De ruggengraat Van wie ik ben Tot mij komen, En zo dicht bij mij Komen, dichter en Dichter bij de Persoon die Ik ten diepste Ben, de dichter Die dichter bij Mijzelf staat, Helderder dan Ik het zelf Ooit zeggen kan…

de schizofrene dichter laat zijn gedichten meestal schrijven door zijn andere ik... hij kent mij zoveel beter dan ik mezelf dus laat ik hem zijn gang maar gaan en ik moet zeggen het valt niet tegen…

ze en dan ga ik ermee heen ongeduldig en te jong maar ik gebruik tenminste wat doorgaat voor mijn tong…

het is breukenoorlog op het scherven pad jonge planologen hebben het helemaal gehad ieder zit met lijm en kwast zijn perspectief te herwaarderen het licht vliegt alle kanten op is niet meer te repareren de wereld van hiernaast is aan diggelen gegaan transparantie was de kracht die hemel dichter bij de aarde bracht de poort blijft dus…

Ik was dichter van waarheid en trouw voor alles waarvan ik hou dichter was ik in warmte en kou van jou en van alles en iedereen dichter. Ik was dichter van master en bul van de eerste dag tot de laatste snik was ik dichter omdat ik graag plichten vervul.…

De jeugdige wolf waagt zich eens ver van 't vertrouwde hol ziet platgetrapt gras ruikt een smakelijk dier al zijn haren springen bezweet overeind elke spier staat strak heel de wereld verzinkt voor dat ene spoor de dichter nog pril of reeds aftands wanneer het steeds jonge gemoed woelt zwelt slinkt smelt stolt bij een komend vers.…

Nu blinkt de straat van zilver en van goud, Waar 't zwartgelakt plaveisel hel beschijnen De winkellichten. Ver alree verkwijnen De speelse knapenkreten. Star en koud Nu staan de huizen. Achter de gordijnen, Spreken de mensen, warm en welvertrouwd, Hun liefdewoorden - Sterloos donker rouwt De regenhemel boven huizenlijnen. Zo vol die huizen…

In 't zwartomfloersd vertrek, in zilvren nacht, Op 't kleed van rouw het losgebonden haar, Alleen met hem, voor hem, met schoon gebaar, De weduw zong haar edele dodeklacht. Kon zang hem wekken met zijn tovermacht? Haar hand lag blank, een lelie, op de baar, Waar sliep wie nóg behoorde alleen aan haar - Voor 't huis drong volk, een meisje…

De arm vol bloemen, ijlt de vrouw naar 't graf,  Alsof haar stralend dáar te beiden stond, Wijd open de armen, rijzig, jong en blond, Haar lief, die haar, wie zij een hemel gaf. En hijgend buigt ze en bevend kust haar mond De naam van hem, wien dood nam van haar af. Zij lijdt voor liefde als voor een zonde straf.…

de dichter staat op met een hoofd als een uitgeplugde bluesgitaar de dichter drinkt een koffie met een scheutje wanhoop de dichter smeert een boterham met hinkende regels de dichter rookt een sigaret met inspiratie, in het park met de betekenisvolle beelden de dichter graaft diep en vindt slechts onbetaalde rekeningen de dichter schrijft zinnen…

Ook dichters gaan dood. Dat weet je, ook dichters gaan dood. Of je een dichter lang kent, of kort, of een beetje. Dichter of niet. Dat maakt niet uit. Steeds vers verdriet, maar, Ik heb er niet om gehuild. Ik heb er nog geen traan om gelaten. Ook dichters gaan dood.…