Alle inzendingen over jongleren

Verantwoord jongleren Kun je het beste jong leren Heb jij je jonge jaren verlaten Heb dan wel in de gaten Dat het je kan blijven inspireren. Met een vloek en een zucht Houd ze de drie ballen in de lucht.…

Wordt dit relatieve onvermogen, de taal als laatste redmiddel gebracht, de balans te mager afgewogen, dan kan ik in die stilte beter zwijgen om het spraakvermogen te repeteren in een permanente klacht, jongleren met zinnen misschien wel dichterlijk, maar tevens el - en eeuwenlang.…

geen haast alles is afgewogen het laatste woord kent eigen spanningsbogen maar stilte zal altijd triomferen ook in ons jongleren…

Uit de hemel valt een publieke engel of zoiets als een leidraad voor een andere zwaartekracht; de presentatie van een jonglerende ziel op de fiets zet kracht bij als die bengel na het vallen lacht.…

Door zo met vliegertjes te jongleren begint al de rest te panikeren.…

het regent woorden heel veel woorden stuk voor stuk vang ik ze om je beter te doorgronden hoe ik ook tracht het grotere geheel te zien jongleer ik tevergeefs en verdrink langzaam in onbegrip…

jongleren met lucht en toch laten vallen onhandig en los kapot uit mijn handen het grauwe aangezicht fragment van verlangen springt op nu alleen apart van zijn angsten en krimpt weer ineen…

Ha, de pensioenwet is er toch nog door Nu kunnen ze jongleren met miljarden Ze schieten uw pensioen wellicht aan flarden Nee! Zingt de coalitie dan in koor We gaan veel beter op uw centjes passen Maar eerst wat aan de omzetting verbrassen…

met altijd de twijfel van waarom toch weer opnieuw een gedicht geschreven ging ik letters zetten jongleren met woorden en balanceerde ik op de scheidslijn van mistige zinnen doch het is maar de vraag of gedichten schrijven voor het vergeetboek nog wel zinvol is…

Ik herdenk nu stil de uren onze liefde, vol in bloei heeft niet lang kunnen duren geleid door innerlijke groei besloot ik ons te scheiden het genot en het vermaak we danken nu ons beiden onze wederzijdse smaak hoe ik het ook probeerde je raakte mij niet aan bleef bij zedeloos jongleren verlangen naar de maan nachten werden eenzaam…

Naar evenwicht zoeken het soms vinden Ik jongleer op een touw probeer een poes te laten zingen voor een glimlach van jou Zie mijn strakgespannen kuiten op één been huppel ik rond over een dik koord met drie gouden ballen in de blauwe lucht Die harmonie van die sfere Soek balans vind dit soms Ek jongleren op 'n tou probeer om …

Vergeef mij Heer, voor al mijn aardse zonden U had met mij een heel speciale band U weet, triomf en leed gaan hand in hand Ik wèrd geleefd, mijn last was aardgebonden In het jongleren tijdens warming-ups Was ik mezelf, daarin vond ik pas rust…

In de tijd van de boerderij met beppe aan het raam omringd door groen, kei en wei het jongleren met tast en mimiek rituelen van een warm Kat'lyk daar ontwaarde zij mijn parelig slijm, mijn drebbe mondelinge, ritmische vermaken gelukzalige ledigheid hoor 't jong eens kwaken.…

Het water van de zee is altijd zout, hoe men de politiek ook vertrouwt, of het nu dames zijn of heren, die met de waarheid gaan jongleren. Hoe zij de strooppot ook hanteren 't eigen gelijk zal prevaleren, 't spel, het is al eeuwenoud, het gaat om macht en om behoud. Te vaak te veel ging het al fout, het water van de zee is altijd zout.…

ik jongleer met liefde maar grijp weleens mis spuw vuur met arrogantie verbrand vaak mijn gezicht zwaai aan de trapeze over de grenzen van leven door het net word ik gered tem wilde leeuwen als ik kom te vallen is er de zweep die nog kan knallen ben in mijn circus ook de clown die hoef ik niet te spelen uw traan en lach komen…

Terwijl in politiek Den Haag De tongen worden geslepen, Partijleiders jongleren Om het hoogste woord, Blijft weer de grote vraag Wie nu heeft begrepen, Dat de taal van het volk Eens moet worden gehoord.…

de geur van kokosolie lokt jouw werklust dichterbij ik hou van zachte handen en ben vandaag gastvrij de zomerzin is blond en lang met sterk gespierde strofen druppels jongleren in het rond voordat ze ruggespraak beloven jij geeft mij puur natuur geen zonnebankverschoten karikatuur maar louter door ware zon overgoten literatuur…

poëzie is net een circus clowneske bewegingen rechtopstaand balancerend bibberend op de springplank publiek in vervoering jonglerende woordkunstenaars verdringende zinnen op wippende schommels geacht publiek en de toeschouwers krommen snijdende ringen jongleurs swingen de clown een ware virtuoos grootsvermakend…

haast ongemerkt kwam de herfst verkleurde haren rukte vel in rimpels zelfs de wortels losten ondergronds onzeker spiegelend het nieuwe ik tastend door de lege dagen jonglerend met de tijd verloren voel reeds de koude adem winter blaast me in de nek vage angst het onbekende wenkt en wacht grijpt onverwacht…

balancerend in het leven op een leidraad, oh zo broos jongleer ik pijn liefde en gemis dan weer vrolijk dan weer boos zwemmend in een zee vol tranen al is er niemand die dat ziet zeg ik steevast dat het goed gaat ook al sterf ik van verdriet niet wetend waar te beginnen niemand zegt mij waarnaartoe put ik mijn kracht uit de liefde ook…

De nacht ademt de zware lucht van herfstbladeren ik bewoon de overkoepelende vorm van taalfilosofie met uitzicht over de binnenterreinen van de fantasie ik verdiep me in de wijsgerige bestudering van taalverschijnselen ik ben transcendentaal doe zowel aan vervreemding als aan jongleren ik ben mij bewust van het vitalisme van mijn angsten…

Waar ben ik dacht ze terwijl ze naast me lag in bed en ik haar diende met mijn liefde bij mij antwoordde ik alsof dat niet vanzelfsprekend was in bed, voegde ik er aan toe omdat ze naast me lag in haar onbewolkte schoonheid vragend lachend en verbazend als een jonglerende lentebloem blij over de honing in de wereld het vaarwater…

Waar ben ik dacht ze terwijl ze naast hem lag in bed en hij haar diende met zijn liefde bij mij antwoordde hij alsof dat niet vanzelfsprekend was in bed, voegde hij er aan toe omdat ze naast hem lag in haar onbewolkte schoonheid vragend lachend en verbazend als een jonglerende lentebloem blij over de honing in de wereld het vaarwater…

Zie meeuwen steltlopers over schorren scheren scholeksters boven slikken en kreken jongleren waar ‘t water blikkert tussen Zeeuwse zandbanken beluisteren wij stiller Westerschelde klanken.…

In hun sektarisch clubje van Simplisten Liet Bie met Koot hun typetjes jongleren Na 't weekend konden wij hen imiteren Die twee unieke taal- neologisten Met Koot kon hij subliem gaan persifleren Kroop zonder iemand echt te imiteren De huid in van een ietwat bozig man Of vrouw, een wat zelfingenomen dame Tezamen met die andere Veenendaal…

Een zonnige dag in mei vogels die vrolijk kwinkeleren geritsel van een bamboeplant mieren met kruimels jongleren. Even wordt de rust verstoord door het blaffen van een hond zit 'n lieveheersbeest op m'n hand er fladdert een vlinder rond.…

Mijn ogen jongleren doen hun best jou steeds maar weer te vangen je lijnen spelen pingpong in de piste van mijn hoofd kom toch binnen klim mijn trapeze in en nestel er een salto net achter mijn wimpers mijn netvlies heb ik schoongeveegd, mijn iris volgeschonken rakelings, zo mag je gaan langs glasvochtige hoeken mijn vangnet…

zij jongleren met woorden om ter mooist tot bijna niets.…

Ook kabbelend wiegt oerkracht imposant Weids ongrijpbaar en sprankelend helend laat ze genereus alles komen en gaan Daag haar uit en je zal zweten Met haar meedeinen is zweven Als moeder der creatieve destructie stuurde ze haar kroost op de dool Ze trokken zich op aan het land Bouwden vele nieuwe thuizen Jonglerend met de steen der wijzen…

Ben ik wellicht te oud Voor gezellig kwetteren En digitaal jongleren Een stormvloed aan rollators Zal mij weldra verpletteren Het tij is niet te keren Ach pa zover is ‘t nog niet hoor Blijf jij maar digitetteren ’t helpt tegen dementeren. ---------------------------------------------------------- Het gebruik van het internet kan een…