Alle inzendingen over jonkheid OR genot OR onschuld

onhoorbaar lied het is de liefde die zingt, intens over verdriet in ongeschreven boeken door essentie van leven heb ik vandaag een nieuw couplet geschreven over aarzelende zwanen op zoek naar een meer weigerende soldaten met een gebroken geweer zodra je in het leven weet, dat je een mening hebt verwoord wordt in stilte van de nacht de laatste onschuld…

niets kon zijn dan viel je in zijn armen je zag hem niet eens staan een spel werd al je struikelen alsof je danste op de maan de nacht was van flanel waarin je schommelde tussen de dagen alsof je resten avondrose naar zonsopgang hielp dragen hoezeer de nacht ook leek op dromen tussen de dagen het werd onzichtbaar zwart gemaakt je onschuld…

niets kon zijn dan viel je in zijn armen je zag hem niet eens staan een spel werd al je struikelen alsof je danste op de maan de nacht was van flanel waarin je schommelde tussen de dagen alsof je resten avondrose naar zonsopgang hielp dragen hoezeer de nacht ook leek op dromen tussen de dagen het werd onzichtbaar zwart gemaakt je onschuld…

niets kon zijn dan viel je in zijn armen je zag hem niet eens staan een spel werd al je struikelen alsof je danste op de maan de nacht was van flanel waarin je schommelde tussen de dagen alsof je resten avondrose naar zonsopgang hielp dragen hoezeer de nacht ook leek op dromen tussen de dagen het werd onzichtbaar zwart gemaakt je onschuld…

Mijn oren verstaan slechts woorden Dus vertel me van wie je bent, en zeg me welk licht te fel straalt zonder sluier dat verhult, of van onwetendheid misschien onbeschermd voor de schuld zuiver in haar handelingen oordelend met zienend oog Vertel me toch, over de blinden gezien door de ogen, maar onbekend voor zichzelf schreeuwend van…

noem mijn liefdesdebuut openbaring kan ik als leugentest mee prijken wij bleven van jongs af gedresseerd elkaar recht in de ogen kijken om goudeerlijk alle gevoel samen te delen niet knipperbliks kunnende verhelen puur vleselijk te zijn geïnvolveerd wie schetst dan ook beider verbazing tredend uit het woud onzer afspraken dat wij met een…

blauwe rok met verkeerde schoenen daarin jij van geen kwaad bewust prachtig wit onder donkerblauw meisje blijf kind zolang je kan…

de wereld is mij wat te wit verdoezeld zijn de harde tonen gedempt in alles dat bedekt kan het rauwe niet naar buiten komen ik mis de ruwe bomenbast de wilde takken en de stekels het grauwe drenzen van de regen zelfs het verbruinde eikenblad het is met toch te argeloos natuurlijk, euforie van zacht maar het maagdelijke kan er nu zo langzamerhand…

zij schreven in onschuld hun namen op ijs van de ramen keken door mist die bomen berijpte met ijzige hand voelden de kou in het sombere grijs van daarbuiten moment van besef zonder een woord werd het feest voorgezet hun wereld was fijn maar werd te klein om het groot te negeren…

Het lijkt alsof er bij jou geen grens bestaat, over de kwestie van verlangen, Steeds hoop je dat het verder gaat, dat maakt me bang! Dan zie ik je kijken, ben je nou al zover? Maar dan laat ik het echt wel blijken, je kan toch even wachten? Mijn gevoel voor jou draait om meer, schat, ik ben nog jong, waarom dring je aan steeds weer, we…

glinsteren van je zilte zweet Vlij ik mij naast je Streel ik jouw ronde billen en vochtige spleet Jouw hand zoekt onvermoede Om te versmelten in rondingen, Zo prikkel jij mijn uitgestoken roede Mijn tong schrijdt over bekende paden Zoekend naar geurige nectar liefdevol, Het gekreun heeft haar bron verraden Zo ik graaf in gekromd genot…

: een zwevende belevende Maar ik moet denken en benoemen, ik sluit mijn ogen even, open ze en vraag me dan al af of ik genoot.…

Langzaam Héél subtiel Opbouwen Genieten Intens ervaren Opwinden "Teasen" Laten wachten Smeken Tijd rekken Opzwepen Gek worden Kronkelen En dan... Vol overgave Alles loslaten Samen Met jou.…

stel je toch eens voor dat alles wat je doet geen enkele zin heeft ja stel je dat eens voor en geniet - daar - dan - van…

Spinnend ronk je langs haar zij kronkelend zacht glijdt jouw vinger over de lijn van haar dij slechts mogelijk in naakte geborgenheid: een momentopname met een vingerknip weer voorbij...…

Ergens in 't eed'le Belgenland klinken nog blijmoedig de rappe hamerslagen van het oude smidsvak de opgewekte maat uit krachtig kloppen wordt warm vergezeld door laaiende vlammen het levendige arbeidsvuur straalt knusse werklust uit verspreidt zijn trillende gloed in de schemerruimte het wachtende glas bier Limburgse Kriek genaamd…

zij kermde onder zijn heftige liefde hij dacht dat zij een orgasme had hij dacht fout zij had aderspat…

groots buitenleven in mijn eigen paradijs vijftig tinten groen…

Het was vanmorgen windstil, de zon kwam langzaam tevoorschijn. Heel zacht verwarmde ze de aarde in alle stilte. In een onzekere tijd moeten we sterk zijn, want dat hebben we allemaal nodig. Zacht tilde de zon de dag naar voren, om er iets moois van te maken. Heel soms moet je even de zorgen opzij zetten om te genieten van die prachtige…

Als de dood voor het lijden Slapen gaat, Laat je leven dan voor mij Een weg van straten vermijden. Verfilm mij met ernst En beloop mij, een weg, Weg van lijden…

nooit had ze dit verwacht als een zijden sluier in de nacht kwam hij haar behagen om daarna weer langzaam te vervagen zinderend van genot met een glimlach om haar mond wist zij dat hij echt niet bestond…

Net als bijna iedereen in de greep van het rusteloze verstand, dat zich moeilijk afsluiten laat voor de eigen gedachten onbehaaglijkheid ervan Nooit de aandacht vrij om helemaal in het moment te vaak gericht op een toekomst denkbeeldig, een verleden geromantiseerd, ijdele hoop meer te ervaren. Een valkuil omdat geluk niet verkrijgbaar…

De kus, de vingers en 't genot, blikken die me doen verlangen, de nachtelijke uren in overschot, maakt dit door niks meer te vervangen.…

het genot van de zot eindeloos beginselloos licht van zinnen bij het schaamteloos beminnen…

lippen zacht kussen echt naar je kijken zoals niemand je ziet ving ik je tranen de wind nam ze mee alsook je diepste zorgen dekte ik je warm toe in witte engelendons tot in de nieuwe morgen fluisterden mijn vingers je huid van teder gevoel vrij van pijnlijk verbod zou ik je alles geven oneindig veel momenten van zinderend puur genot…

Jij was het echt In levende lijve gaf jij je over aan de melodie Je deed me glimlachen Je stem gaf me rillingen van genot Bedankt voor deze mooie avond Het heeft nu een warme plaats in mijn hart © Schrijfster: Anja Maria Vereijken 11-07-2008…

prikkel verlangen inbezitname genot genot genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname genot genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname verveling afstand…

Perelaars in bloei onbeschrijfelijk genot begin van april…

Verwarm je handen aan mijn huid verkoel je lippen aan mijn warmte alsof ik de eerste en de laatste ben streel me proef me laat de dampen van me afslaan laat me kreunen vol genot…

Had ik nooit een vers gelezen, Mocht ik nu geen dichter wezen: Had ik van het geitenweitje Met zijn klaaglijk krijtend geitje In mijn jonkheid niet vernomen.…