te onschuldig

de wereld is mij wat te wit
verdoezeld zijn de harde tonen
gedempt in alles dat bedekt
kan het rauwe niet naar buiten komen

ik mis de ruwe bomenbast
de wilde takken en de stekels
het grauwe drenzen van de regen
zelfs het verbruinde eikenblad

het is met toch te argeloos
natuurlijk, euforie van zacht
maar het maagdelijke kan er nu
zo langzamerhand wel weer van af

Schrijver: annabel, 5 januari 2010

stuve013ziggo.nl

argeloos

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 273