Alle inzendingen over juiste

Ik ben zo dichtbij je geweest Jij liet me eindelijk in je Leven Heel even Een druppel geluk Bracht een zee van ellende Heel veel Zo dichtbij En toch ook weer niet Ben je het vergeten Doe je alsof Je bent niet Wie ik dacht dat je zou zijn Of juist wel Maar mijn hoop was sterker Ellende Met niemand te delen Het begin van Een…

ik wist dat ijlte en kou met hoge tonen door mijn ziel konden snijden zonder muziek in de melodie van rouw is herhaling als refrein een remedie tegen existentiële pijn omdat schaduw als fantoom nog altijd zichtbaar is in het licht van diep gemis juist als loslaten het kwetsbare toont van de eenzame verwerking van een…

Van alles geprobeerd, alles gedaan liet zelfs mijn salade staan In het cafe langs het water stamelde eigenlijk niets terwijl ik wilde praten kon mij niet verheffen de juist toon niet treffen viel niet bij je op dat deed me het meeste pijn tot ineens aan tafel dat heerlijk ogenblik keek je alleen naar mij niemand anders dan ik.…

Zeg schat, ik heb juist bij de poort gelezen: l’eau, da’s dus water, is hier op rantsoen. We zullen het met weinig moeten doen, niet méér dan ’n paar liter, valt te vrezen. Dus schat, we zullen zuinig moeten zijn, maar ‘k offer me wel op, ik drink wel wijn.…

Juist zo is’t En ik wist Dat deze twist Onbeslist Ist…

aan de andere kant van het vensterglas walst het landschap aan je voorbij terwijl jij juist nu de stilte beleeft als een echo van weleer die je lang geleden bent kwijtgeraakt Lejo van Kuijeren…

Jij bent niet te doorgronden in de donkere kant van jezelf jij bent verwond geraakt emotioneel ben jij zwak vlucht weg laat je hart verwarmen in gloeiende stralen van licht naar een veilige haven maak die grote sprong dan arriveer jij op de juiste bestemming…

Je woorden raken me Ze snijden dwars door mijn ziel Het zijn ook steeds de juiste Je bent een woordenkunstenaar Je woorden zetten me aan Tot nadenken over de zinnen Gedachten die ik had verdrongen Verschijnen plots weer daar Je woorden raken me Ik laat me graag leiden Door jouw doolhof van zinnen Zoekend naar de uitgang Ik vind het raar…

volmaakt is alleen de leegte een niets zonder gebeuren toch betreurt de mens zijn werken zonder kroon volhardt hij om te slagen in eeuwig ongerede taken tot aan zijn eigen dood pas nadat hij voor het maken de kansen nam en heeft gehad wordt zijn uiterste prestatie op juiste waarde ingeschat elk leven blijft bij streven…

En als het ‘s nachts rustig is en mijn gedachten zonder gefluister bijna tastbaar geluidloos klinken dan vind ik weer de juiste woorden die overdag brutaal onderdrukt worden en in de kiem gesmoord onuitgesproken moeten blijven Woorden vinden ‘s nachts hun vrijheid en flirten vrolijk in een eindeloze stilte……

vaag wist hij nog hij zag dat vraagstuk opgelost ergens in een studieboek had hij van die bladzij toch nota genomen in zijn grijze brij boordevol gestampte feiten en zoveel zachtere dromen tot het besef gekomen dat zij naast hem stond die dag vond hij het juiste antwoord weer via haar gulle lach…

in 't jonge avondlicht gooi ik een emmer leeg op 't stoepje voor waarna ik water veeg je doet de december- dingen; bloemen schikken en dan verplaatsen tot een juist effect draai je vorm en inhoud om je geeft wat vorm waaraan? aan herhaling van wat is gedaan ik doe of jij er bent…

dat wat je nagelaten hebt is niet meer dat wat je me meegaf 't is geen bezit of zorgeloos bestaan daar trachtten we niet voor te leven nee, juist dat wat er niet over was van onze mooie dromen en zorgeloos elkaar beminnen de lichtheid van bestaan daar zal ik nu mee moeten leven met halve liefde en een groot gemis van niet alleen dat wat…

en in mijn fluister was een medelijdende blik wat een geestelijke armoede verscholen in de spiegels van haar ziel beter bleef ze in het land waar ze van hield waar ze kan zijn die ze is even werd het me heel bang te moede hoe zal ik kunnen leven in een omgeving waar haat de fluister in de wind al is en ik rilde omdat juist die…

In dat labyrint moet de juiste richting nog worden uitgevonden, wijst met z’n beloften soms naar rechts, dan weer links, als men vraagt de gulden middenweg, zal hij tijdloos glimlachen en zwijgen als een sfinx.…

Wanneer ik weer lees en het denk te begrijpen juist dan weet ik het zeker. Het is niets, het mist bezieling, gevoel, nut, vrijheid, onzekerheid, passie en variatie, vermeldingen ook die van het lot zijn eigenlijk louter vervluchtigde verschijnselen van het gebroed dat zich op deze aarde kunstenaar noemt van waarde.…

Het kijken vermengt zich met inzichten, straling zo intens dit uit zich in een niemandsland jouw verliefde ogen mijmeren in afwezigheid van gedachten terugkomend op jouw vraag geef ik het juiste antwoord een siddering gaat door mij heen ik was dus niet alleen met jou aan mijn zijde ging ik maar door beseffend en wetend jij bent mijn…

De vrijheid verplicht; ze doet je dingen zeggen of doen die je niet kiest maar eigenlijk juist wel omdat je vanbinnnenuit moet. Vrijheid is niet zomaar kiezen tussen merk A of B, maar een opgeroepen worden vanuit je geweten dat je doet zien waar je echt kan beslissen of alles zomaar laten. Vrijheid kan enkel groeien.…

zacht golven letters tot woorden rijgen zich tot zinnen aaneen in subtiele lijnen geven zij gestalte aan de emoties van het levensverhaal in een vloeiend bewegen weten zij de juiste snaren te raken voor begeleidende muziek zing mee en leef geef de noten op je zang voor het wereldlied van duurzaamheid en samenhang…

Juist nu heb ik me op die site gestort, Omdat ik van mijn stem dan wijzer wordt.…

op de één na laatste dag van het bijna verlopen jaar hebben we in de middag te maken met een natuurlijke vorm van vuurwerk d.w.z. bliksem en donderslagen juist door die flinke klappen en het heldere flitslicht krijg ik het vermoeden dat het jaar 2012 ietwat vooruitlopend op het einde al een beetje afscheid neemt…

Dag lieve man, je warmt mijn dag al in de ochtend gevoelvol en attent wat zou ik dromen van de ideale vent ik heb je lief, je raakt de juiste snaar muziek in mijn gemoed en in de ruimte van stil verlangen heerlijke wisselstroom van het hart viool en orkest in harmonie nooit eerder die hemelse symfonie…

nog was mijn schilderij niet af er bleef iets dat ontbrak ik componeerde kleur en vorm zo dat het de juiste tonen gaf de hardheid van mijn messen kon ik slijpen aan de rots maar in de horizon van lucht en zee kreeg het pastel de wind niet mee heb de ziel erin geblazen zij bracht beweging terug een magisch verfstreekje op de…

juist dan, in het groen bij haar graf... denk ik aan kaarsen thuis Maria van Lourdes met haar blauwe lint incluis het kleine kind dat liefde geeft en vraagt om zelfgemaakte vrede in dit heden hangt nog rijk een wolk vol onbehagen deze dagen tellen dubbel als ik verder dan religie kijk…

Hij was juist heel blij met z'n eega, die hij met gemak aan het kruis heeft geslagen.…

Mijn pen is oud het papier gekreukt of ligt ergens in proppen met daartussen een oud gedicht flink ingedeukt mijn schrijftafel is mijn vijand eens gingen we samen de strijd aan nu liggen we mijlen ver bij elkaar vandaan ik zal de strijd verliezen omdat ik het juiste woord niet wist te kiezen.…

LIEF GEDICHT nog voor ze gelegd worden kan ik je kwijt aan de straatstenen op de onderkant kalk ik je en laat ik je aan de stratenmakers om ontdekt te worden ieder woord afzonderlijk als een puzzel waarvan geen stuk mag ontbreken willen ze je met voeten treden zodra je met de neus omhoog uit laatste respect in de juiste volgorde…

ze waren om en om gelegd de tegels van ons pad ik telde ze in gaan en komen kan het aantal na jaren dromen maar toen ik afscheid nam de tegels telde ontbrak er één ik draaide om keek terug het pad was gaaf ik had geen haast achter het juiste aantal ben ik nooit gekomen het bestond alleen in mijn toen verloren dromen…

de straat wordt afgestruind door morgensterren die van de avond ochtend maken met volbepakte fietsen lantaarns in hun hand om juist bij volle maan hun buit te zoeken zij zijn totaal onschuldig ze jagen niet op wild er valt geen schot de oude dingen worden op hun plaats gezet. ----------------------------…

Als ik toch eens vaker los kon laten en mijn blik kon richten op de hiaten van het leven die soms zo zinloos lijken Juist in die lege momenten die mijn leven nog maar zo zelden kent en die ik ook te vaak ontwijk, Het is die zoete leegte die me uiteindelijk beweegt in richtingen die ik nog niet ken En die me zien laat dat, met soms even…