Alle inzendingen over kalm

Niet alleen de leeuwerik met z'n doldwaze vluchten of de nachtegaal met z'n bekoorlijk gezang de merel die tegen de late avondluchten jou doet luisteren onder lichte dwang Nee geef mij ook maar het gezellig kwetteren van de mus of de brutale herrieschoppende spreeuwen Maar bovenal het koeren van de houtduif die je 's ochtends je slaap doet…

Rust gegeven Je voelt het aan het strand Hand in hand De beleving Vrij Als een meeuw in de lucht Overzicht in een kalme vlucht Ieder golf die er gedijt Kalm In oneindige blikken Samen, hand in hand, kicken Zonlicht zorgt dat de zeespiegel walmt De zee Kalmerend kabbelen golven Tien tenen door strandzand bedolven Je bent er met…

Jij verzacht dan kalm de wrange smaak.…

levensavond samen uitkijken over het kalme water tevreden luist’ren naar eenden, net als vroeger rondkwebbelend in het riet…

Jij verzacht dan kalm die wrange smaak !…

Ik vaar met mijn schuit op wilde en kalme stromen al vaart een ieder mij voorbij te loever of te lij Ik hoop er ook te komen…

in mijn tuin staat een kleine amandelboom een begrensde wereld met kalme regels verre van eindeloos ik neem alles voor lief…

Als een fontein kletteren vernietigende woorden in het kalme water. Golvend loopt het water woest over de rand, we hebben het niet meer in de hand. Samen verlangen naar dat eens zo kalme water maar dat is pas later kijkend naar de veroorzaakte krater diep in elkaars hart. Nu, voor elkaar gehard met nog enkel smart.…

bruikbaar materiaal voor haar nest het kalme stromen van mijn bloed…

kalm maar opgewekt drijven watervogeltjes in de stille sloot van de wilde ruwe zee in het geheel geen besef - tanka - uit "De Zee en Ommelanden"…

Kalm en onwetend deint mijn brein Het hart, een grote rode bol Vult het universum Vol Laat mij nu zijn In dit moment Ongekend…

Rutte blijft altijd kalm, zelfs als hij zit te kuttuh en weet de zaak telkens zó te verdraaien dat de rijken door kunnen gaan met graaien…

De avond kalm soms verdrietig, het nachtelijk duister zal ons omsluiten, o mens, wat ben je nietig.…

Verzen zijn de beweging van 't leven, klaarluidende, al naar het menshart gaat, of droeviglijk schreiende zacht, of kwaad als een donderslag door des levens kalm beven.…

Hoe ze parmantig blijft staan en haar armen spreidt Kalm en in evenwicht Sterk en zacht Zonder een kloppend hart blijft ze in leven en wij mogen haar dankbaar zijn.…

Haiku I De spiegel lijkt kalm ik vertrouw op het water daar moet ik varen Haiku II Het water rimpelt een tsunami gaat dreigen maar ik roei mijn boot…

Hoe kalm en wijs en rustig evenwichtig was de mens nu is hij overspannen de bovenboog houdt vast hij mijmert spant en barst in woede angst en twijfel de onderbouw is uit het lood…

Hoe ze kalm naar de overkant staart als mediterend licht zo koel, zo zacht onaantastbaar maar toch rakend in een stilte in een streling van tijd het kloppen van haar hart dat geruisloos naar het mijne overgaat.…

zoveel in elkaar gezet tikt de tijd zoals het nu alleen kan worden woord nog eenmaal verstoord kalm aan rust nog eenmaal doorbijten in het diepe stof van leven…

Helder water, kalm stromend tussen de rotsen. Doch, steeds verder naar beneden, in woest tempo overgaand... Maakt de waterval, einde aan spanning, uitdaging, victorie?…

groenblauwe vensters bespeuren deinende golven spiedend naar kalme zee doen ze hun beklag raamwerken lagen tentoon gespreid nu onder puin bedolven tot op heden vandaag de dag…

hart boven land hart boven de verstilde vlakte kalm ontwarrend de greep van ijle omstrengeling wakker bij het punt van uitkijk en terugkomen anders wachtend…

Liefde die leven geeft vloeibaar voelt ademend een hart heeft kalm aan land spoelt. Opnieuw de diepte wil op zachte zeebodem verraderlijk en muisstil nadert gevaar.…

Ik kan slechts simpel schrijven ik raap wat scherven op hier en daar een woord misschien wordt het dan een zin dit past het best bij mij niet onstuimig, niet bruisend maar eerder kalm, bedeesd dat bevredigt mijn zinnen het meest.…

Je zou dan zijn zo kalm als grote stromen die door de wereld gaan, maar hebben wij dit toch misschien niet al te goed verstaan? Wij die zo haastig leven, wij gaan onszelf voorbij verliezen ook de vreugde... O, God, ontferm U over mij!…

stilte van ademloze heerlijkheid voel het zweven, hoog en laag regelend op eigen kracht langs glanzende planeten die stralend welkom heten fluisterend; je had het moeten weten je wil voert langs je eigen tijd nergens meer je aan steeds weer verder gaan absolute stilte is er niet geluid blijft altijd hoorbaar onverklaarbaar helder kalm…

Zo kalm als op een vlot van helderheid en rust, gelegen op mijn rug dreef ik de ochtend in, het ochtendlicht, land, lucht en water waren één en zonder dat er van hun eigenheid maar iets verloren ging. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2011.…

ik droomde dat ik een trein was die langzaam de nacht inreed in mijn linkerzij woedde een brand kalm maar vastberaden verdreef de dag de duisternis ik werd wakker in een zacht en warm landschap dat voelde als mijn moeders schoot…

We zoemen om elkaar heen we zijn veilig bij elkaar het is de geur van bloemen die ons kalm houdt en niet bang voor de buitenwereld we zijn veilig bij elkaar en hebben geen weet van kwaad. Even klopt alles.-…

Ook toezichthouders moeten zich gedragen De burgemeester vindt het ongepast Dat ze gaan schelden bij wat overlast Je moet je niet tot zulk gedrag verlagen Tel kalm tot tien is hier de goede raad Dan is die fietser al lang uit de straat…