Alle inzendingen over kalm

Onder het vandalisme komt een streep! Men wil nu voor de jongeren die stappen uitsluitend chocolademelk gaan tappen en bij de uitgang krijgen ze een reep. Voor wie toch keet trapt, is er geen pardon: die slingert men alsnog op de bonbon!…

o, wat zijn die bomen kaal zo vaal en anorexiaal niet twee - niet twaalf maar abnormaal niet eentje niet maar allemaal lijken ze skelet die geef je hooguit een kwartaal dan gaan ze dood- kalm en massaal voor plantaardig vet…

Licht toegeknepen ogen volle zon op kalme zee wil vechtlust vol vermogen Kom maar op en ga maar mee Ik zie dat je weet waar we heengaan Ik weet dat je ziet waarvandaan…

Gisteren stond ik bij het raam Het was ontzettend kalm De stad was erdoorheen gesneeuwd Ik zag een eenzaam duifje op de straat Zij had het ongetwijfeld koud Ze kon ook nergens voedsel vinden En in het park staan mooie linden……

Het middaguur vat kalm de trage tijd en weert de stenen schouw uit de ruimte waarin het is gebouwd het stapelbed onwillig en te hoog gegrepen is door de vierde macht vergeten om stil te zijn - heden nacht -…

In de eenwording van onze liefde blijf ik kalm zitten totdat de wereld familie mij zoetjes roept en ik mijn onbekende avontuur voortzet.…

In heldere eenvoud zijn - het verstaan zonder woorden Niet verstrikt in droom en gedachte die in golven gaan en komen En in liefde gaan het hart een kalme nachtzee - lichtbundel die door het donker glijdt - door een nieuwe dageraad gedragen…

Na vele jaren zie ik mijn oude woonplaats: met stormend gevoel ontmoet mijn warrige denken de kalme werkelijkheid. Champagnesmaak en sigarendamp strelen het worstvelletje, dat traag, welriekend vergaat, samen met oudejaarsavond.…

Als een zilveren parel gloeit de zon nog even na met haar roodgouden licht dat glanst over een kalme zee Nog even en haar taak is volbracht dan verdwijnt ze en neemt haar glans mee achter de horizon in het donker van de nacht…

ik plant mijn boom in geestverwante aarde, op een kalme dag, dicht bij mijn havenhoofd en wieg zodat ik wortel schiet in gedachtenrijke waarneming zichtbaar door verstrooid licht synoniem van wolkenwaarde zonder te weten hoe of wat en dat is nog maar het begin…

Losgeslagen tongen en Scheve ogen Welkom in de slangenkuil Woorden die zijn gelogen Vanachter de wolken klinkt gehuil Een roerloze mond en Een heldere blik Welkom in dit kalme oord Dat ben ik Stilletjes wordt mijn gebed verhoord…

soms sluimert een omhelzing in de couveuse van iemands ziel soms schemert zij door het glas een vluchtig ontwaken uit de roes van bitterzoet verdriet ze strekt haar armen uit omhult je met serene troost op een kalme regengrijze dag…

bij het meer die ene keer een zwaan dobberde kalm het water zo glad als een spiegel de volle maan scheen de wolken versluierden de maan de wereld was stilletjes aan het vergaan maar die zwaan die blijft eeuwig in mijn herinnering bestaan…

De toon van echte ernst is waardig, kalm en zacht; Niet hartontzettend zwaar, noch pijnlijk scherp in de oren. Een middentoon, welluidend uitgebracht; Men kan er ’t hart, waaruit hij komt, in horen. Dat is zijn schoonheid en zijn kracht.…

Ik de kalme, de rots op wie je kan bouwen maar die ten ene male ongeschikt is om mee te vrijen. onbeholpen als of ik een kind ben maar ik ben geen kind toch?…

Het kalme water schrikt met een doffe kuch. De rimpels vluchten in alle richtingen uiteen. Weldra keert de rust weer terug. Water is geduldig.…

schaduwminnend gesteente, koud van huid ontworteld van gebeente, kalm van gebladerte gebroken door steenbreek en klimop er keren dwalingen, ingegraven, ontluisterd mijn flonker is loom van windstilte ik ontbreek en keer mijn lawaai binnenstebuiten…

Die tak van sport is niet aan mij besteed Zelfs met leeuwinnen kan ’t me niet bekoren En voetbalkletsmajoors kan ik wel smoren Triomf of niet, van mij géén felle kreet Al wordt ons team door mij best winst gegund Ook zonder doelpunt denk ik kalm: geen punt…

de armoecrisis neemt schrikbarend toe het land moet potjandorie op de schop de afkeer zit bij velen in de kop de mensen zijn de ongelijkheid moe regenten sussen: zorg maar voor vertier: ze blijven kalm en lachen van plezier…

die huis lê vanmôre so kalm, stil.…

Als de stormwind kruid en halm Knakt en toch maar de arme plant Telkens nieuwe knopjes kweekt Blijft de steen, die storm niet breekt, Even kalm. Even kalm.…

Maar nu hij het kalm aan doet in een cel Voelt hij opeens zijn rikketik dus wel.…

Helderheid en licht is wat de blijmoedige krekel laat horen of laat dat mijn behoefte zijn: in de nabijheid van de grote rust ligt een zee van kalme gedachten. Het groen stilt mijn verlangen en terwijl de massa vlucht omhels ik haar aanwezigheid.…

deze lente schoven honderden jaren inéén een kille wind reed kalm tussen de bomen honderden dichters zaten zwijgend naast mij aan het raam met vingers braken we het zweet uit onze poëzie……

De avond was nog niet compleet daar duister draalde bij het roze omzoomde doodskleed van de dag ik zag een zwaluw scherend afscheid nemen en de maancontouren als ivoren schemer plooien in het meer daar bij de oever lag ik kalm te wachten tot het donker daalde…

De meesten kijken niet of zien slechts glimpen Te lang, te veel, te kermis of te groot Een spel van politiek en televote Gemaakt om op je schermpje op te schimpen Maar kraakt de kalme storm de vooroordelen Dan gaat het zaterdag pas echt krakelen…

Van de belasting mijn dossier gekregen Ik las het maar toen raakte ik verward Veruit de meeste regels waren zwart De woede is mij naar de kop gestegen Kalm aan meneer...het staat er echt wel hoor U leest niet goed tussen de regels door…

Kalm grazend De dagen herkauwend bezien Samen en toch alleen Kou lijkt niet te deren En toch, daar is de zon Aanbeden door je fiere horens Berustend en sereen Spiegelend in je blik De voedende warmte gedeeld aan kalf en kind…

iemand ademt zacht onder het witte linnen gehavend onder een deinende kalme zee traag strijkt iemand het verlangen glad ziet waar iemand schipbreuk leed iemand valt met de grote vlakte samen ademt zacht onder geweven vlas…

Er zijn verschillen tussen man en vrouw die zich van tijd tot tijd manifesteren, zelfs flessen in de glasbak deponeren toont u glashelder wat ik zeggen wou: Zij doet dat kalm en praktisch, vóór het winkelen. Ik smijt ermee, ik wil het horen rinkelen.…