Alle inzendingen over kano

Voor Gaston Burssens Onder de maan schuift de lange rivier Over de lange rivier schuift moede de maan Onder de maan op de lange rivier schuift de kano naar zee Langs het hoogriet langs de laagwei schuift de kano naar zee schuift met de schuivende maan de kano naar zee Zo zijn ze gezellen naar zee de kano de maan en de man Waarom…

achter een herhaalde bocht, werd de toekomst vertaald onder de gele maan op de rivier met de eenzame man in z’n kano nergens aangemeerd, ze hebben op eigen kracht, de open oceaan gehaald, schoven zon en maan ineen, was de man in z’n kano niet meer alleen.…

een kano is maar dun een lelieblad streelt zo je kont als je in het veld gaat varen met de libel als wegwijzer 'stil zitten hoor, laat de karper dutten’ glijden we langs het riet o, karekiet karekiet wat zou het stil zonder jouw lied dan slechts het geklater links en rechts van de peddels in het water…

hij duwde m’n kano af en zuchtte dodelijk vermoeid. Toen ik thuis kwam geurde het in de gang naar eieren en spek en in mijn oren kriebelde het orgeltje van Ray Manzarek.…

[Haiku] een golf glijdt langszij even schommelt de kano op rimpelend licht…

Kano loopt vast in het slijk. Chaos in Gennep.…

te verdrinken in een dichters droom de man verdween, de kano ook geïnspireerd op het gedicht ‘ Melopee ‘ van Paul van Ostaijen…

Lekker kanoën, stroomafwaarts, zonder zorgen -- of we verdwalen.…

Ik zie de trots van de Bavo en over het Spaarne - jawel - gaat een ontspannen kano op weg naar de Mooie Nel. Bij alles wat ik zie in Haarlem en bij alles wat ik hier voel herken ik een beetje van jou.…

Voor vogelhoofdboothuis een kano al omgekeerd op een plankje. De vogel het nut van de snavel. De snavel het nut van de vogel. De zin van kleurige wieken naar de tak van de vissende bomen. Droom standen vol notige zaden.…

Ik mors je over al mijn paden liefste Jij rood de rozen en jij blinkende het blauw Jij kano's in de blik van elke vrouw Jij beelden in parijzen van het water Jij lentebroden in de manden van de straten Jij kinderen die met een hoofdvol mussen Achter de zonnebal aandraven Jij mei jij wij Jij…

De man zonder oren in Kano. Het meisje van 14 in Calcutta. De gescheiden vader in Gouda. De ontslagen leraar in Berlijn. De zwangere bosnegerin in Kaapstad. De bedrogen belastingambtenaar in Nieuw-Vennip. De gelovige bakker in Kralingen. De talentvolle voetballer in Hamburg. De asielzoeker van 12 in Veendam.…

en schoenen die als kano`s zijn, hoe die nu aangetrokken? De dokter die ik heb bezocht, die stond er van te kijken, hij zei: ´pas op uw schoenen, wanneer u staat te zeiken´. Nu is het laatste wel de aard van heel ons voorgeslacht, we doen het zo maar van de brug, al in de Keizersgracht.…

Ik peddel niet meer, licht zuchtend loopt de kano vast in de plompeblaren. Nog een kleine opmerking van de wind achter mij in het riet. De watermunt geurt me met kracht achterna van het licht aanvaren. Een fuut komt haastig nog door de ban, met watervrees zwemmend, alsof het zo weer spertijd is, weer jeugd en oorlog worden kan.…

wolkenkolossen drijven boven natte daken jij bent slechts bij me in een laatste brief alleen de dood kan mijn verlangen doen staken je aarzelt in het naderbij komen stilte houdt zich vast aan mijn eenzaamheid ik droom tussen het zwijgen van antwoorden alsof ik een landschap ben in de tijd mijn rivieren meanderen in ratio mijn humor drijft in een kano…

Zijn kano danst licht deinend voort, en kust de golven vol zonneschijngeklater. 't Gepaddel roept gedachten voor later: wijsheid uit talen van vroeger wenkt bewust. Doch al spoedig schittert Godgeleerdheid. Hij brengt het Goede Woord; klare preek klinkt door Nederland en Papoes woud verspreid.…

vlieg weg laat maar dagen wereld vriendelijk door het deinzend deuren dragen, vragen in kleine alledaagse dingen hoor ik soms de liefde zingen maar, stonden wij niet samen toen je naar mijn levensadem vroeg achter de bomen uit het nachtwoud mijn lijf weer naar bekisting droeg kom je bij me met die hand maak je mij nog wakker omdat de kano…

En op de oever hoor ik hoe jij steeds meer vermoeid, uitgehold, als trage kano tegenstroom, hoe jij eenzaam traag, geknield, nog altijd zingt, je eeuwig lied van hoop.…

zon koester ik geen wrok meer nadat de twee zwarte raven neergezegen met een hoed op m'n hoofd laat ik me ontroeren in het groene landschap met de toren en de koeien wanneer de donkere wolken straffeloos overdrijven; aan komt stormen boven de korenvelden en het golvende water; wij blauw en broos het gevoel krijgen alsof wij in een kano…

Bij ons staat steniging in kwade reuk. Maar elders straft men zo de vrouwen wel (de mannen trouwens niet) voor overspel. Zij hebben nooit gehoord van deze spreuk: "Als eerste werpt, wie zonder zonde is." Helaas werpen ook zondaars zelden mis.…

mijn man kocht zich een yacht 'k had het al lang verwacht maar kano, sloep of optimist polyester romp of houten kist al is die boot 'n tweede verblijf en heus gezond als tijdverdrijf ik wil niet zeilen 'k volg nu een cursus theorie 'k begon er aan uit sympathie al weet ik nu wat reven is en kan ik zwemmen als een vis al ken ik vlaggen en…

toe De oogst was op zijn zachtst gezegd dan pover De kolonist wanhopig, boos en moe Niets te vermalen had de molenaar Gelukkig waren er vlees, vis en kippen Een kleine voorraad meel stond denk ik klaar Het water stond de mens tot aan de lippen Nu eeuwen later rijdt hier dan de trein Zjin het toeristen die mij nu bevaren Met kayak, kano…

Een beetje net als nu, maar dan wat korter: de lontjes jaren dertig in Berlijn, de sfeer kon domweg niet verhitter zijn, Lass uns dann einfach sagen: ‘angeschmorter’ En daar was Jaap, als in een jongensboek had hij zijn eigen kanootje gefröbeld: een bakje, met een bankje slechts bemöbeld, het sprookje ging erin als jodenkoek Op één kwam…