Alle inzendingen over kansloos

Er was voor die donderdag Wat bewolking voorspeld, Een matig zonnetje, dat Regelmatig achter de wolken Schuil zou gaan, maar niets Bijzonders was er voorzien Op deze doordeweekse zomerdag; Tot het mensen begon te regenen Uit het wolkendek dat zijn water Leek vast te houden, Maar mensen zonder vleugels Kansloos naar beneden zag…

Holle vreugde Onder het luiden van de kerstklokken Aangehoord door miljoenen kinderen Zij die kansloos crepeerde in hongersnood Dansen zij de dodendans in het maanlicht Begeleid door het matte klingelen der knekels Toonloos maar passend is het sinistere geheel Opgeluisterd met het knallen van champagne En het vettige applaus van de dood…

Woede van de eenling Die zich kansloos waant In deze godvergeten amorfe, Anonieme, maatschappelijke Constellatie heeft een Nieuwe toekomst gekregen Door de macht van wat Sociale media wordt genoemd - Gebundeld tot een vuurpeloton, Vooruitgeschoven post van de Pas opgerichte wereldwoedebank Waarvan voorlopig Sjoerd van Keulen…

Hoop stond in je ogen Geschreven toen je Voorzegd werd dat je De moeder van de Redder Van de mensheid zou zijn En nu Hij daar kansloos Aan het kruis hangt Langzaam te sterven Te midden van een rover En een moordenaar die Alsnog de kans krijgen Om vandaag met Hem mee Naar Zijn hemel te gaan Is de hoop uit je ogen Verdwenen…

ondergrondse taal verrijst met diepe klank versplintert de bodem in woordbedank geeft zijn uiting vol vermaak zet zijn minnen kansloos schaak blaast de stof van ’t oud geluid eist de aandacht voor zich uit verschreeuwt de fluister weg van hier maakt plaats voor orenstrelend sier…

Rond de wedstrijden van het Nederlands Elftal, dat kansloos is uitgeschakeld bij het Europees Kampioenschap, wordt heel veel reclame gemaakt voor bier. Je drinkt bij televisievoetbal bier, En wordt geacht daar kratten van te drinken. Want bij een overwinning is het prima klinken, En bij succes verhoogt dat het plezier.…

Ze doen Europa beven Gelukzoekers uit Afrika Gemeden hier als paria Door valse hoop gedreven Kansloos zijn ze en toch Wint de drang van zelfbedrog Al mislukken negen tochten Om de tiende wordt gevochten EU hou het humaan Pak de smokkelhavens aan Schiet alle boten lek Niet ná maar vóór vertrek…

Als de stilte zich vult met kilte is de stilte kaal en kansloos Als je de stilte weet te verwarmen met je eigen zijn voelt de stilte als intens omarmen met het mijn en zijn Want in de stilte onmoet je eigen ik de stilte van je zijn De stilte garandeert ontroerende ontmoetingen die anderen niets aangaan Zeg nooit over je stilte…

die vroege ochtend werd zilvergrijs als geheugen de ladderwagen had te dicht bij het vuur gestaan geschroeid door de hitte, flashover, kansloos de centralist van de Eindhovense brandweer zou te laat alarm hebben geslagen hij benam zich later van het leven een dag na zijn vervroegd pensioen wat rijmt op twaalf en wat op dood wie verstikte…

natuurlijk zag ik jouw vanuit mijn ooghoek natuurlijk zei zij alleen maar koekkoek natuurlijk hou ik van je voor eeuwig en altijd natuurlijk heb jij gelijk geen strijd dit leven o gaan we het beleven ga je weer leven naast mij of zomaar iemand anders zomaar iemand niet zoals ik stik we zijn niemand kansloos…

Ik hou van je sensuele lach je starende dromerige blik jouw huid op mijn huid de rilling door heel mijn lijf De zoen die proeft wat de horden hormonen beloven die door lichamen stromen Alleen nog de vrouw vinden die m’n fantasie waarmaakt Kansloos, zucht m’n vrouw met een kop als die van jou kom ik niet van je af…

We kochten kaarten, maakten foto's en deze vitrine met namen van schelpen op kaartjes die het leven had moeten betrappen maar kansloos liet ontsnappen, vergeeld, verregend onder stof; Bontemantel, Watermuiltje, Hartschelp. ------------------------------------------------- uit: 'Door het donker van een kamer', 1989.…

We kochten kaarten, maakten foto's en deze vitrine met namen van schelpen op kaartjes die het leven had moeten betrappen maar kansloos liet ontsnappen, vergeeld, verregend onder stof; Bontmantel, Watermuiltje, Hartschelp. ------------------------------------------ uit: 'Voor een dag van morgen', 2011.…

In een broos en breekbaar leven Liet jij mij aan de spiegel kleven Jij zag mij in spiegelbeeld te klein Zodat mijn goedheid slecht te zien zou zijn Nadelig vuurde jij mij in bespottelijke schroom Waardoor jij mij zag in een dubbel spiegelbeelden-droom Jij kon links niet meer van rechts onderscheiden Zodat ik kansloos spiegels ging vermijden…

lente Het zijn de lage luchten die weinig geruisloos de koude kansloos maakt. Met haar mee, de vogels die als herfstbladeren de koers ervan verraden, de paren paren Darwinsaans, daar louter uit nieuwschier het voltooide verleden daarom vraagt.…

“Ze zegt ´u´ tegen mij”, dacht ik nog, kansloos. “Nee hoor, alleen een zak chips.” -“Pinnen?” “Dolgraag”, dacht ik. -“Een fijne dag.”…

De ochtend wordt de dag Het is 40 graden Donkerder was het nooit Al het verdwenen poolijs Kruiend samen in mijn ziel Altijd kansloos deze strijd Zij verschijnt vanuit de duisternis Voert deze weg De lichte tred van haar lichaam ook van haar woorden Ik klamp mij vast aan haar Het is meer dan dat Ik kom weer omhoog Bij iedere stap van…

nu haar handen niet meer strelend langs zijn ongeschoren wangen gaan en de randen van zijn nagels rouwen om een kommervol bestaan leegt hij flessen, vult hij glazen drinkt hij kringen op het hout zoekt hij in het net naar mazen in een zee van vochtig zout drijft hij kansloos met de stroom mee naar de rand van zijn bestaan waar zijn grenzeloze…

Plots stond hij daar, Met in zijn hoofd wat woorden, Voor praten was hij nog niet klaar, Het waren mijn ogen die hem stoorden, Kansloos zocht ik naar 'n blik, Een blik die mij ontvangen zou, In de stilte, die alles zei, Bekwam ik van de schrik, Het was verdomme waar, dat voorgevoel van mij, Te jong was ik , Te jong was hij, Veel te jong…

ontdekt in toevallige vodden en verschrikking zwaar in hoofden gegriefd met niets dan wat overblijft van hun jaren en die van hun kinderen kansloos slepend, of in brikke bouwsels blootgesteld bestaan zij korttijdig in beeldenknipsels van verslagen dagen in veilig verkokerde cocons van speculaas en chocoladewarme weldaad gevlucht hooguit…

regen tikt de dagen weg, kleurt buurman's gras nog groener terwijl het mijne - van beton - weer zwarter rozen glanst veel mooier, dat dan wel maar op de ramen die beslaan schrijf ik letters die zich huilen waardoor mijn kijk op watdanook niet al te helder is en ik bedenk, 't kansloos zicht op enig blauw in hun zinnen loos bestaan en dat…

ogen priemen door de lucht de blik op horizon en verder de snavel scherp prooiklaar en gebogen herbergt dood zonder mededogen sterke veren dragen vleugels in het scheren over onbekende heuvels zij zijn aangebracht voor kracht in de snelle glijvlucht naar meer macht de rest is kansloos door verborgen klauwen in een donzen huid…

fluistert zoals een robuuste pianopalm wat afgevlakt en afgezwakt door gipswit omzwachtelde liefdes die woorden die Jij fluistert zijn slechts hevig korte snikken bloeien vrijelijk in de lente op de achtergrond van de horizon aan elk regeleinde stotteren ze vloeiend en in uitgestreken vlagen de laatste druppels rijpe symfonie uit hun kansloos…

Vluchtend voor een zwaar geweten, verlichtte ik kansloos de pijn. Wat wogen mijn woorden toch licht. Het waren pluimen van een gier die schijnbaar krijsend van plezier zijn geest in een duikvlucht ontwricht. De waanzin gold als een despoot die 't goede inruilde voor 't kwaad.…

In de waarheid ligt de vrijheid In de stilte van een eenzaam Weten, kennis is er lijdzaam En begrijpt zelfs elke valsheid En die kennis ziet ook domheid Anders, is nog mededeelzaam Boven alles heel bedachtzaam Als de absolute wijsheid Welke zin maakt haar geruisloos En waarom verliest ze kansloos?…

Wat is dan leven: duisternis en dood of ooit tenvolle verbonden zijn met allen, ja, juist met hen die kansloos zijn en niet geteld, behalve in de armoe-statistieken? Kyrie eleison.…

Kansloos word ik grijnzend vertrappeld. Ik kan sterven van schaamte, tot ik wakker schiet en de rust mijn bonzend hart kust.…

weerszijden Werpt het rad zijn schaduw Hoe regelmatig draait het Rustig haal je adem, zelfs De ganzen houden rekening met je Geluidloos promoten ze groei De zon in de rug trek ik de kar Dat je de mond van je moeder hebt Gebarentaalt het riet De wilgen vormen een erehaag Die niemand beknot Het water staat de oever tot de lippen Kansloos…

De dagen die ik somber was die tel ik niet die doen niet mee in de droge diepte van mijn ziel kansloos te overleven liggen lijf en leden niet meer aan wie ze toebehoort de dag vindt zijn bestaan terug wanneer het duister is een schone kans te breken naar het licht het hoofd vol leegte ingevuld en uitgedaan van opgedroogde tranen…

alg en schimmel versmelten tot een groene, grove korst onthecht zijn ze kansloos ze slorpen verstikkend stof traag woekerend met geduld op de kale rotsflank de grafzerk die schuin zakt een ijswand in het hoge noorden her worden ze niet verdrongen maar dringen door de fijnste porie zelfs verdord slaapt het door tot de dauwdruppel hem…