Netgedichten

netgedicht (nr. 60.949):

Rozenkransmaand

Voor Mila

Op het rechte pad
Groen aan weerszijden
Werpt het rad zijn schaduw

Hoe regelmatig draait het

Rustig haal je adem, zelfs
De ganzen houden rekening met je
Geluidloos promoten ze groei

De zon in de rug trek ik de kar

Dat je de mond van je moeder hebt
Gebarentaalt het riet

De wilgen vormen een erehaag
Die niemand beknot

Het water staat de oever tot de lippen

Kansloos het moeras, ook al staat hij
Te trappelen; de rozenkransmaand