Alle inzendingen over kansloos

grote woorden hebben me pijn gedaan bevroren knoppen die nog open moesten gaan joegen stormen door het groenend blad kaalden de takken die ik al ontwikkeld had met scheefgroei vocht ik voor balans in afzijdig blijven vond ik zo mijn kans leerde in pareren mezelf te verweren liet kansloos verschijnen mijn toekomst niet ondermijnen…

Men was je al bijna Vergeten, visser aan Het kruis die zojuist De geest gegeven had Nadat je in je doodsstrijd Luid om je Vader geroepen had, En waarom jouw God, jouw Vader, Je toch verlaten had, dobbelden Soldaten om jouw kleding die jij Nu toch niet meer nodig had - Toen uit het niets de wereld Aardedonker werd en een Felle…

Hoewel ik kansloos mee op golven dein, heb ik het slagveld niet geschroomd en overweeg terwijl ik val naar af, of het zand niet voor niets stroomt. Maar, als in de morgen bij bewustzijn ik mijn vers heb klaargestoomd ren ik weg en zing bekaf, dat het zand niet voor niets stroomt.…

het guurt in het laatste stukje ommuurd van het afgelopen jaar ze zuipen en snuiven kotsen ergernis in de liederlijke taal van poolse knopen op de hangplek met sensoren die witte gezichten uitgestreken oplichten het kansloos perspectief tekenen van de dief die in vergeten tijd zijn straf belijdt nog schoppen zij de flessen…

boven halen is het contact als los zand het glijdt door de hand die net is gegeven de blik in begroeten zal drempels ontmoeten die onoverkomelijk zijn opnieuw de pijn weer doen voelen van elkaar niet verstaan de onwil ervaren om samen verder te gaan de breuk in bestaan in stilte zijn wij gaan lopen naar openheid waar onbegrip kansloos…

Voel me zo kansloos Gefaald, wel 1000 keer Angstig en boos Ik weet het niet meer. Probeer het zo vaak Het wil gewoon niet Een machteloze zaak Als je geen uitweg meer ziet. Ik weet precies hoe het moet Maar angst houdt me tegen Het komt zo niet goed Een doelloos leven.…

de regels door als de woorden uit bleven hoopvol Ik zag het niet maar voelde het glazen plafond keihard Ik fluisterde tegen de wind in toen de bladeren vielen ongrijpbaar Ik voelde je warmte en negeerde de aankomende kou zaligmakend Ik vermeed het afscheid door weg te gaan wanhopig ik heb op je gewacht maar je kwam niet kansloos…

(De strijd om de Geest) Inpandig klinkt geknetter boven torenhoge vlammen Haren schroeien kansloos weg in zwartverkoolde handen Er is geen schijn die niet begeeft en al wat er in onmin leeft verdwijnt in vuren armen De driften worden drooggelegd De hitte danst haar vuurgevecht zonder zich te warmen Het dansen om de hete brei…

Gelijk witte bloesem afgerukt van een lenteboom, de ontstuimige storm zonder mededogen verjaagt een liefde, welk ontsproten in onze zielen bloeide, om te verdrinken in mijn zilte tranenstroom waardoor het leven uit jouw geliefd gelaat, kansloos, ondraaglijk langzaam wegvloeide.…

Kansloos. Niet opgewassen tegen de stormvloed, de tsunami, behalve dan die ene koe, die meer dan 100 km. meedreef met de stroom, alsof ie niet beter wist gewoon. Voorbij de rommel, de inboedels van velen, wist dit mooie dier goddank te overleven, werd gered waar velen verliezen moesten incasseren, wist dit dier te overleven!…

van bloed en vettig tuig kreten rauw en ruig het schreeuwen en het doodsgereutel brengen mij de sleutel van de tijd ik zie ze gaan met rossen op de vijand af het godenvuur in ogen ze doden zonder mededogen wie sterft is laf de falanx faalt de overwinning draalt in speren die de buiken open rijten schedels splijten in een kansloos…

totaal onverklaarbaar, gebeurde het weer - geheel buiten haar schuld, ze was totaal verdoofd - dan steeg zo een wild verlangen naar haar hoofd dat alles in haar schreeuwde om vleselijk meer een moment was ze van al haar kuisheid beroofd en ging het kokend bloed in het arme kind tekeer maakte ‘t lijf zich gereed want wie de satan looft is kansloos…

een steen in een vijver of liever in een beek splijt water dat wijken moet kansloos als het is tegen zware materie en harde kracht de harde kracht die zoveel sterker is dan het broze klare water dan de spiegel van het leven waaronder en waarboven het ritselt en wemelt en buitelt van beweging van liefde van eten en gegeten worden op de…

“Gevangen moet ie, deze zakkenvuller! Hij flest de boel! Wíj zitten met de kater!” Men zoekt een bok. En spijkers op laag water. Van míj mag ie een standbeeld: Victor Muller Ik vrees dat ik dit weekend heel slecht slaap; Mijn allereerste auto was een Saab.…

restanten van verhuisde zaken terwijl je je kwijt aan andere taken denk je dan nog aan mij tussen het bloemschikken en de trouwerij damn heb je al een kind erbij of is de muziek die je hoort het geluid van de burgerij ik maakte je muze en jij maakte keuzes je dacht aan later terwijl ik smaakte naar een lijdensweg die scheurde en kraakte kansloos…

smaakt de liefde mij thans tamelijk rauw, en blijf maar kansloos op je wachten... Zo blijven mijn dromen koud en kil, en ben jij de enige die mijn hart niet meer voelt, is het om me heen zo voelbaar stil, zo heb ik mijn liefde voor jou écht niet bedoeld....…

tot geen poging meer tot inkeer want dit pad keert nimmer weer steeds weer verder naar beneden tot het onbegrensde dal waar tot de dag van heden nooit een mens je zoeken zal Ook dit leven heeft geen grepen dus steeds kansloos stort het neer nimmer wordt er iets begrepen en de mist keert telkens weer In nevel gaat het verder dwars doorsnijdend…

Tegen beter weten vechtend vloekend toom ik in zo kansloos. Lege idealen vaak verdedigd wachtend op beter dat nooit komt. Wilde gedachten weerloos in mijn hoofd steeds minder licht het vuur. Eens wist ik nu niets zeker schijnbaar vaste vormen vervagen in herrinnering.…

langstlevende en groeiende doelgroep nu er net niet bij in het Europese Parlement mogen de andere partijen hen vertegenwoordigen in naam van 't Christendom, 't Socialisme, 't Nationalisme wat ook voor senioren opgaat, alleen anders we zullen het zien, we wachten het levendig af tijd genoeg, niet meer hoeven of mogen werken, geen werk vinden, kansloos…

als woorden niets meer zeggen en zinnen zijn verzet zal zij zwijgzaam naast je liggen aan haar zijde van het bed zal zij stil op dromen wachten met haar beide ogen dicht zullen tranen kansloos vechten om de spiegeling van licht als woorden niets meer zeggen en grenzen zijn bepaald zal zij eenzaam naast je liggen tot de eindstreep is behaald…

Vlammen vreten gulzig Onschuldige dieren, Maakt niet uit hoe Die zich weren, Hoe hard ook 't alarm dat ze slaan, Gillende geluiden uit hun Strottenhoofd, 't zijn de vlammen Die hen genadeloos verteren De magere boer staat kansloos Aan de kant, voelt de tranen Over zijn wangen gaan, Ze zijn immers van hem, Tot in 't diepst van…

Volgens velen bij voorbaat volstrekt kansloos. Sufgetraind en moe al vaker falend op beslissend moment. Nog wat traag en bedeesd op gang, begon hij te draaien. En al na drie ronden te zweven over ijs, in een opzwepend afbeulend tempo, dat alleen hij schaatsen kon.…

beide voeten op de grond Maar m’n hoofd in de wolken Haar geur van extase Laat mijn afrodisiacum kolken Ontkiemt een passioneel verlangen Puur in naaktheid gehuld Voeden in mij ieder hunkeren En tarten mijn geduld Zij danst het ritme der liefde In haar stem klinkt het mooiste pleidooi Aan zo’n adembenemende verschijning Valt elk verzet kansloos…

Have a Cigar, jongen, zei ik, dat was in de gouden tijd van Pink en Floyd, toen alles wat god verbood werd toegestaan, niet roken was bijkans geen optie, en wie een hartgrondige afkeer had van alwat riekte naar rook en tabak werd kansloos gedwongen om 'mee' te roken, of hij of zij nou wou of niet... ________________________________ E-CIGAR…

Elke dag een nieuwe kans Maar ook een nieuw gevecht Zenuwen gieren door me heen Ons leven is totaal uit balans Woedend, teleurgesteld en BOOS Probeer ik me te beheersen Kalmte te bewaren in ongeduld Hij is beslist niet kansloos Samen zullen we gaan tot daar aan de overkant Vechtend tegen zichzelf, de pijn en het verdriet Het verleden een…

verspil Aan haar slurpende ziel Als een behaagzieke randdebiel Vastgepind aan haar vel Gevangen in een zeepbel Wiegt ze mijn spinsels op haar deinende borst Ze bijt speels en spottend in de duim In de badkuip, in het vlokkend schuim Haar klaaglied verlost me van dorst Druppel na druppel valt de waarheid me aan Een traag helder gif Kansloos…

lucht iedere morgen liep ik die lange weg met letters van God onder mijn arm enkel de zwaai van mijn vader en de lach van mijn moeder voelde nog warm dus ik stelde God de vraag “zeg me wanneer ik van U leer” Hij zei:” ik heb geen opwindsleutel in me met een veer” aan mijn godsdienstleraar of wie dit ooit dan leest wil ik zeggen dat het kansloos…

van lucht iedere morgen die lange weg met letters van God onder mijn arm enkel de zwaai van mijn vader en de lach van mijn moeder voelde nog warm dus ik stelde God de vraag “zeg me wanneer ik van U leer” Hij zei: ”ik heb geen opwindsleutel in me met een veer” aan mijn godsdienstleraar of wie dit ooit dan leest wil ik zeggen dat het kansloos…

Banaal als een keukenrobot zonder stroom Een klodder op een wit doek De jongen in hem begint van leegte te beven Eenmaal landinwaarts Op een gewelfde heuvelrug Daalde de rust, de roes van azuur Of stijgt de snik die smaakt naar wijnazijn Dan lacht hij zich een open breuk Valt met haar schaduw samen Van mat glas is zijn liefde nu Kansloos…

je houdt me met een stille blik gevangen en staart me met bevroren ogen aan betoverd blijf ik zwijgend voor je staan in twijfel tussen schaamte en verlangen het lijkt of je heim’lijk om me lacht plezier beleeft aan een hardvochtig spelen een minnaar die je nooit zal mogen strelen en die zo kansloos op een teken wacht je schepper is een kunstenaar…