Weinig.
Mijn scherm leeg
niks meer bevatten
tijd genoeg
om na te denken.
Wat bedoel ik
geen wonder
verbaasde ogen
omringen me.
Wensen dromen ideen
een gouden horizon
onbereikbaar ideaal
de lat te hoog.
Onuitgesproken
vaak gezegd
vragend om meer
is dit alles?
Tegen beter weten
vechtend vloekend
toom ik in
zo kansloos.
Lege idealen
vaak verdedigd
wachtend op beter
dat nooit komt.
Wilde gedachten
weerloos in mijn hoofd
steeds minder
licht het vuur.
Eens wist ik
nu niets zeker
schijnbaar vaste vormen
vervagen in herrinnering.
Wie ik was
en waar jij
steeds minder
is het gewicht.
Peterdw. 15-10-2005
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid