Opgewonden
de lange weg naar school was iedere dag een zucht
daar leerde ik het spel niet te spelen
om welk succes dan ook, te delen
het waren wolkenflarden in de lucht
iedere morgen liep ik die lange weg
met letters van God onder mijn arm
enkel de zwaai van mijn vader en
de lach van mijn moeder voelde nog warm
dus ik stelde God de vraag
“zeg me wanneer ik van U leer”
Hij zei:” ik heb geen opwindsleutel in me met een veer”
aan mijn godsdienstleraar of wie dit ooit dan leest
wil ik zeggen dat het kansloos was
als het er ooit al was geweest
“Ik heb geen opwindsleutel met een veer”
dus schrijf me uit het godsdienstregister
ik wind Hem zelf wel op, keer op keer
waarom ben ik dan niet mijn vaders zoon, maar die van U?
werd ik dan jonggeboren als een ongeluk beleeft?
ik kan dat niet geloven als u dat al heeft
mijn ouders waren Top en mijn gevoel in U is cru
ik meette dat omdat het eerlijk is
dan laat ik de Zondagsschool in het ongewis
waar ik leerde van uw glorie
U bent een armer man dan ik
het zal niet lang meer duren
dan schud ik U de hand en zeg
“aangenaam, mijn naam is Vic”
hotmail.comGeplaatst in de categorie: religie
God
280
Geef je reactie op deze inzending: