6218 resultaten.
Vergeet mij niet
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 539 een kleine bloemetjesrand
getekend langs de oeverkant
in het vochtige zand
genegenheid uit mijn hand
ik fluister in het riet:
“Vergeet mij niet”
zucht een wens door het lied
van de kleine karekiet
ik zie hoe planten uiteendrijven
of dicht bij elkaar blijven
hier is niets wat me kan beklijven
mijn hart nog doet verstijven
ja, knikken…
Zuidschermer
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 251 Waar reigers roezemoezen tussen riet
een kievit waakzaam op zijn eega wacht
daar kweelt de karekiet een liefdeslied.
En populieren schuiven in een rij
gezien vanaf het dravend boerenpaard
dat lenteluchten ruikt in natte klei
en ranke merries van de binnenwaard.…
Haanwijk bij Halder
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 674 Donder en bliksem,
Krassende kraaien,
Hier heerst heer haan
een hooghartig bestaan!
Hij pikt hier,
wat hij pikken wil,
En kraait zijn kraai
wanneer hij kraaien wil.
Haanwijk bij Halder,
zachtwiegende Dommel,
troostend groen land.
Haanwijk bij Halder
Mijn geliefde Brabant!
Kukelekuuu!
KUKELEKUKELEKUKELEKUU!…
boterzachte wind
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 263 zie je het pluisje
zij komt los van de oever
het is alsof daar
de wereld voor haar begint
pluisje, hoor je de karekiet
ritselen in het oude riet
hoor je het schrijvertje
dat kriskas beweegt op het watervlak
ach pluisje, luister naar de lente
en hoe ze neuriet in de kraag
van de trage lelie
ontwaak pluisje en voel
geef wat diep…
Scheiden met spoed .....(SMS)
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 216 Maleisische moslim-mannen
kunnen tegenwoordig scheiden met spoed
door 3 sms-jes te sturen, mits genoeg beltegoed,
mogen zij hun vrouw voor eeuwig verbannen
Het verstoten via sms is nu erkend, dus legaal
't lezen van sms-jes is opeens 'n héél ander verhaal !…
Binnenwaard
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 269 de vaart vliet aan mijn oog voorbij
met aan de overzij het vee
uitgelaten in een bonte wei
en tussen hier en daar d’oude stee
hoge bomen schuiven in een rij
langs het dravend boerenpaard
dat ’t voorjaar ruikt in natte klei
en merries van de binnenwaard
waar reigers scharrelen in ’t riet
houden kieviten de wacht
zingt de karekiet zijn…
Als geen enkele vraag de stilte overtreft
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 589 Even geen zin in woorden
té lang op vragen gewacht
die niet kwamen
enkel zin in niets
zittend in mijn nood naar woorden
kijkend
naar de zee
omdat zij me
misschien
kan helpen
zij
laat elke keer
moeiteloos
alle korrels los
krassend
wrijf ik
het zand uit m'n ogen…
Waar eens
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 141 waar eens de kersen groeiden
daar is het nu zo kaal
krassende kraaien
maken er een hoop kabaal
waar eens de bessen rijpten
door sappig groen omgeven
daar heb ik in de ijzige kou
een gedicht voor jou geschreven
waar eens de appels bloosden
in een warme zee van licht
daar vecht ik nu tegen de herinnering
met een traan op mijn gezicht…
Korenveld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 boven het golvende korenveld
scheren kraaien krassend door de stilte
wolken pakken zich samen als een buffer
zij zullen de gezanten van het onheil weren
als de stilte voor de storm is geluwd
hameren hagelstenen op de halmen
geknakt leggen ze zich op de aarde neer
kind noch kraai
in velden of wegen…
Ik schreef eens
gedicht
4.0 met 17 stemmen 16.863 eens op papier van lucht
en alles wat ik schreef was lucht, en alles wat ik dacht,
en toen ik naar buiten keek zag ik een kraai van lucht
boven een bloeiende appelboom in het zonlicht
naast een schutting,
en ik hoorde iets scheuren in de verte,
er werd moedwillig iets verscheurd
ver weg,
nu is het mijn beurt, hoorde ik zeggen,
een pen die krassend…
Solide?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 24 dan het nest van de karekiet,
instinkt als solide fundament
zelfvertrouwen als onderdak
op doelstelling gericht,
vertrouwd het aardse slik
op wuivende stengels riet
wat trilt, niet wankelt in haar
evenwicht, niet in de heetste
zonnehitte, de zwaarste storm
of de stilste stilte breekt het
uiteindelijk niet, valt het
terug op geloof…
lege kamer
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 862 minder verwachten en rusten
anders alleen
dat is alles dat ik niet wil
ik zet de balkondeur wat verder open
een tram vol mensen rijdt krassend op de rails voorbij…
het stemt droevig
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 98 het stemt droevig
de naamloze dode
het verzwegen kind
de naar binnen gekeerde ogen
van de vergeten man
de krassende strepen
van het rode potlood
de verdwenen weg naar huis
de dreiging voor het onweer
de achtergebleven appels
in het gras
de leugens van ver weg en dichtbij
de donkere toonsoort
van nagelaten woorden
de droefheid…
Moment suprême
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 398 Vrij en opgetogen
weerklinkt het liedje van de karekiet
in dit gebied dat gonst van tiervermogen.
De korenrozen bloeien vurig rood
en wij, we vlijen ons in ’t golvend gras
en zonder gêne geven we ons bloot
terwijl de zon zich richt op het gewas.…
Avond in de Weerribben
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Zittend, tussen muggen, in het welig tierend riet
De laatste zang gadeslaan van een kleine karekiet
Wind speelt zijn spel, net als snorren
Molentjes draaien, wind zal ze opporren
De tijd had er 100 jaar eerder kunnen zijn
Water helder, puur en rein
De laatste breedscheenjuffers die over het water scheren
De rust zal gedachten leren
Ottersporen…
Anima Sana in Corpore Sano
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 388 De ochtend ontwaakt
donkergrijs, spreekt
schimmig van
krassende kraaien in
verkaalde boomtoppen,
zwart als de nacht,
van die forens die op zijn
reis in de file wacht,
van klagende ruitenwissers
over tranend glas,
eenzaam onderweg
naar daar waar
men wordt verwacht.…
De dood is verbleekt
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 130 tijd gaf mij de pen
met het gifgroene gal
strijdbare woorden
waren er al
venijnig krassend
schreef ik een
vlijmscherp betoog als
monoloog aan de dood
fileerde gevoelens
tot op het bot
versneed lange jaren
hakte relaties kapot
als helse apotheose
hing ik mijn testament
zonder eeuwigheidzegel
in het leven te drogen
door waaiende…
Winterse ritmiek
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 67 ik zag
dat zij lachte
maar haar
ogen ijsden
het landschap
met een strakke
noordoostenwind
zacht zong
het riet
langs de oevers
het verdriet
over zomer en
zon in een
winterse ritmiek
weer glijden
krassend de
gebogen lijven
in de luwte
van de kant
hand op de rug
de ander even rust
in onpeilbaar
zwart komt de
schaatser zich…
krassen (2)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 78 ver van het rumoer
zwaait met dunne armen
de oude tijd
aan de grond geklonken
in het licht van de zon
baadt de krassende tram
stap in snel blijf maar
zitten stap nu uit ga
door van a naar b
aan puffende lijven
kleeft de warmte in
krap bemeten tijd
de waarheid
ongeziene drenkeling
verder weg niet vooruit
een bleek witte stip…
als woorden niet meer van mezelf zijn
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 240 schipperen kan alleen
als twee kanten wal dragen, waar water botst
en verlegen lelies bloeien
langs het kroos verlaat de dag
de ongeboren zon
tussen het verwarde riet groeit de valse twijfel
of de karekiet wel houvast vindt
hij zingt er wel
maar toch
laat me roeien in mijn houten boot, ze draagt me goed
de riemen slijten slechts voorzichtig…
sterfelijke vrijheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 359 schreeuw mijn armen
rond de geknotte wilg
en laat tranen
de kronkelige groeven volgen
als lijdensbanen
van verdriet in de avondstond
mijn knieën knellen de stam
opdat ik niet val
vraag me af hoe het komt
dat mijn menselijke vrijheid
bijvoorbaat sneuvelt voor
een diep geschapen dal
alsnog zak ik traag
en schreiend neer
de nagels krassend…
DE STILTE
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 601 De stilte
valt niet te beschrijven
Zelfs ´t schrijven
zelf maakt ´n krassend geluid
Het scheuren van papier
of een prop maken van
´n mislukt gedicht
Aan den lijve
maak je herrie mee
luister naar je buik
voor en na ´t avondmaal
Eenmaal andermaal
wordt aan de stilte getornd
door zeggende dichters
met hun taal
Het lijkt me beter…
Morgenrood
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 126 de tijd is de wind die blaast
en uitsterft in donker water
een gaan zonder terugkeer
het onoverwinnelijke valt uiteen
een gaai vliegt krassend langs de takken
uit het ijzer dwarrelen vonken neer
het geruis van koude populieren
een zwarte sluier strekt zich uit
over de aarde en bedekt haar
met bitter as uit de wolken
kruiken gevuld…
Verdomme !
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.131 Het snerpt door mijn hoofd
die weg, die kronkels, het
zwaailicht blauw, dat krassende
geluid, die scherven, overal
is er misschien nog slipgevaar,
gewoon een stranden, vlak voor het
einde, een klein beetje tijdloos,
geen vangrail, maar de invoegstrook
zomaar een vraag, dat is toch niet
teveel gevraagd, schenk dan verdomme
dat laatste glas…
Witgekalkte woorden
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 401 van wind en water
zoals de dag druppelt
langs mijn woorden heen
waar stilte onbespreekbaar
waait onder ijsvleugels
van de reiger
vijverkoud boven
het wintervlak van
onbeweeglijk riet
met opzwaaiende, tere
handen en duizend
voetstappen
breed en breder
sneeuw ik
de laatste woorden
uit het zicht
van diepe vederslagen
waar krassende…
"Dief"
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 750 Jij trut jij bent een dief
Jij steelt harten en doet maar lief
Hoe kan dat gebeuren en zo zijn
dat mijn hart nu gebroken is, het doet zo pijn
Jij was mijn alles, mijn schat mijn ziel
Jij was mijn eerste waar ik voor viel
Maar nu, is alles afgelopen
Jij dief, ik kan nu alleen maar hopen…
Kijkend uit het raam
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 838 Kijkend uit mijn raam
bedacht ik me voor even
hoeveel ik al voor je voel
me aan jou wil overgeven
“Gelukkig” was ik ook alleen
maar het lijkt allang geleden
zomaar was je om mij heen
zoveel voller nu mijn heden
Ook al is alles nog zo pril
en laat twijfel mij soms nog rillen
je liefde maakt me rustig en stil
ik zou niets anders meer willen…
Paniek
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.991 Hoor deze prachtige dieren rennen
hoor ze vluchten,
voor de duisternis,
die, met den avond
komen zal, magisch en mysterieus
die nacht vol geruchten,
dat ongetemd lijkt met sterren
door de toevoer van de heldernis.
Ze zijn pijlsnel. Een spoor
van stof, ongeremd,
’t lijkt wel of ze dit kennen,
overal paniek;
’t komt van een gehuil door…
Kinderogen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.045 "Alleen spelen aan deze kant van de weg
en niet oversteken", zei mijn moeder me als kind
Een kinderwereld zo klein, kan zo oneindig zijn
omdat je alles wat er aan ontbreekt, erbij verzint
Je kindervoetjes deden zeer van het verre lopen
want opweg naar de speeltuin kon je zomaar verdwalen
Een kinderwereld zo klein, kon zo oneindig zijn
totdat…
Herinnering
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.155 Je lach
die met goud op je gezicht was geschreven
herinner ik me in flarden, vaag
en altijd maar even
Je naam daarentegen
met mooie grote krullen geschreven
is me tot op de dag van vandaag
altijd bijgebleven…