Alle inzendingen over kauw

men moet klanken proeven ritmes voelen stemmen vinden men moet poëzie wegen op schalen van eigenzinnigheid men moet secuur schrijven langzaam kauwen woord voor woord polijsten men moet lijstjes van het moeten maken tot het nieuwe weten men moet uit verlangen schrijven Laten wij nog eenmaal de kamer wit maken nog eenmaal…

achter de wolken het paradijs maar ik zoek niet meer traag hap en kauw ik de dagen weg tot avond en drink daarna de nacht met wijdopen ogen het is het moment waarop eenzaamheid een optie lijkt voor dan niet langer dan heel even rol me als een baby op de koelte van het laken achter de wolken de sterren en de zon ik weet ze te…

paartjes blauwzwarte kauwen, bijeengegroept, verbonden door een verbijsterend eeuwige trouw, ondanks kille en kale takken, biedt hun glanzendzwart silhouet, een rustig en vertrouwd beeld, vol stille troost aan deze stad met hun eigen, puntig heldere tonen, vertellen ze elk oud verhaal, glimmend in glanzend zwarte veren, vanaf een nest…

Een brutale kauw Takelt met z’n klauw Hun bolletje op een tak En hakt in z’n zwart pak Het bolletje tot prak Z’n maatjes beneden Smikkelen tevreden En de meesjes vol vreesjes Lijken nu fragiele weesjes…

Deze man zijn kaken 'vertel het niet hoor' gaan steeds op en neer ze kauwen altijd door. Tussen het gekauw 'vertel het niet door' klinkt een bekakte stem het is geen gehoor. Gaat hij dineren 'vertel maar niet door' dan is het of hij eet gelijk een omnivoor.…

Kauwen pikken de letters uit een krantenpagina, een flessenhals glanst onder de bank, het omhooggestoken wiel van een fiets naast het pad als de hand om hulp, een schoen zonder veter, het molenrad dat zijn schaduw werp op de kant.…

Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase. Nu, in dit wilde reservaat.…

De grond broeit, kauwen pikken driftig. En zelfs de steigers staan in blad.…

natuur die bijt en overstroomt en zijn eigen gang zoekt en gaat in een wereld van mensen gesteld op rust en regelmaat het nuttig maken van wat blijkbaar geen waarde heeft Zo lang het duurt gemalen tijgerknoken hoorns van rhinoceros haaievinnen, Spaanse vlieg een onafzienbare rij waaraan zelfs kannibalisme geen eind aan kan maken of het kauwen…

Zie ze kauwen zie ze malen vol vertrouwen door de straten malen zij niets ziend niets ontziend net zo traag als ambtelijke molens. Zie ze lopen door de straten geheel verdoofd niets in de gaten op hun hoofd oren verstoppend van omgeving beroofde robot poppen.…

Het komt op deftig schransen neer in een kitscherige sfeer Heren met branie, opgetutte vrouwen Kleine hapjes en goed kauwen We zijn Hem vergeten Zelfs vóór en ná het eten Straks gaan we op de weegschaal staan en roepen de afslankguru aan…

Op het veld dat de zeis maaide en dat ik aan de uitkanten proper houd met sikkels en scharen van licht staat een vogelschrik te kijk Hij is een mens waaraan de kauwen vreten, oud lichaam traag draaiend in de winden van een te vroeg april Een zotskap die de boer te gortig was staat op zijn halmenhoofd en armen stokstijf van angst wijzen…

Verlaat het rijk van de rot waar monden die koud zijn als was rond de tafel kauwen op wat van je rest - handen klapwieken trage motten rond je schedel, liefde duizelt als sigarenrook omhoog tussen de onscherpe messen van woorden - en ga de tuin in. Daar lopen ze ook. Ze zijn jong hun dunne armen wit en onhandig. Ze zien je niet.…

Pot de knorren, jak de schobben fluit de flieren, haspelstoet, pamp de slampers, jas de klavers, piep de horle en kauw zoet Wassewis je wissewasjes wapper oelen en waai pier warrehar de hele makmik lach je schaters en zwaai zwier Heim je pappen, wiek je klappen foezel konkels en blaas toet baad een pootje, neem een ootje rijd eens spook…

wat schapenwolken in ‘t verschiet zien stoere bomen pootje baden onder ’t waakzaam oog van mooi dryaden en die willen in hun wereld nooit verdriet het water van de plas zo mooi met kleuren van azuur en blauw de vissen vinnig, de kauw zingt rauw hier valt alles in zijn plooi elk plaatsje op deze aarde fijn met bomen, water…

Later ging onze liefde manken en nog voor de kauw zijn grauwe borst kon laten zien verdween de glans uit je lieve ogen en fietste je in dwingend trapritme mijn leven uit.. voorgoed ..keitjes noch broodkorsten, bloemen noch kransen dacht ik terwijl ik kersenpitten spuwde en me uitstrekte onder de warme varens....…

't Oude jaar, gekleed in lompen heeft zijn postfiets ingeleverd en het nieuwe jaar, in heldere frisgewassen, bonte kleren brengt zijn eerste morgen rond met vroege kauwen als zijn helpers Het vergeet niet mij te groeten 'Morgen, Katja!' 'Goedenmorgen best Nieuwjaar, 't is lekker weer, niet?…

Ik zie gevlochten takjes groeien tot mand gevuld met verenpluis de architecten zijn twee kauwen die bezield een wiegje bouwen in d’oude Linde voor mijn huis Het tweetal is gezwind verloren en treedt zich in het lieve lusten tot de plicht die aan hun beidjes gesteld wordt als er broze eitjes in ’t warme liefdesnestje rusten…

Ik wilde nog iets kwijt over de pretogen van mijn broertjes verjaardagshond, kamperen in de tuin, stilzitten, kauwen op gras en klaver, de maan uitzwaaien in een warme slaapzak naast jou. Aan jou werd niets gevraagd; ik heb je uitstel gezien, wekenlang, verzet tegen beter. Vader kan zo weg zijn, zei de arts.…

Als de wekker de dag openscheurt rugpijn en vermoeidheid ontwaken en ik mij onder de haperende douche afdoende verbrand heb schiet ik in mijn gewoontekleren stommel woest en wakker de trap af veeg met mijn arm de vaat opzij kauw vastberaden het oude brood drink mijn Senseo en denk aan koffie verheugd visualiseer ik de tredmolen ik harnas…

Wat mensen zoal bezighoudt aan tijd kauwen op een dag denkt zich aan me voorbij vermeit me in stille triomf. Zo iets al een bedoeling had zijn zij het niet geweest. Zo iemand nog idealen schept zullen zij het niet worden.…

In zwart pak van veren niets kan hen deren kauwen zijn koning Ka! Ka! wat je hoort.…

Zelfs voedsel kauwen gaat niet meer, dus slik ik maar zonder te eten. Soms buigt zich iemand over mij waarvan ik denk dat ik herken en al de pijnen weer ervaar in het zwart gat van mijn ellende. Soms ben ik thuis, soms in de hemel en vliegt ik met de engelen mee. Een “Lieve Vrouw” verzorgt mijn lijf.…

zichzelf Elke minuut van de Dag, vierentwintig- Zeven verliest in Instagram, whatsapp En andere digitale Flauwekul - want Je mocht eens missen Dat de virtuele kat Van je achterbuurman Gejongd heeft - Bekommert hij zich Om de naaste die Hij bij de brug over De diepenring tegenkomt, Een half gebit, maar Niets om op te kauwen…

Met om mijn huid en haar een Pinksterbries Is er geen witte postduif te bekennen Te horen of te zien en dat is wennen Vandaar dat ik maar zelf het luchtruim kies Enkel wat kauwen in het hemelruim Ach en een stuk of wat verdwaalde meeuwen Gaat nu de tijdgeest alles ondersneeuwen Wordt metafysisch brood vermaald tot kruim?…

Anderen eten graag, ik kauw met pijn. Fazant! en ik verslik met in een luis. De hele kosmos smaakt ze zoet, op mijn Verhemelte proef ik slechts as en gruis. Anderen hebben ritme, ik loop mank. Ze ademen, mijn hals hangt in een strop. Ze geuren, ik verspreid een helse stank.…

Laat hij zijn romance ontvouwen waar men op zoethout moet kauwen - Hier smult men liever anti-stress!'…

De mussen die met strootjes vliegend sjouwen en merels die er niet voor onderdoen, een mees zit nog wat pindakaas te kauwen, maar ook voor haar begint een nieuw seizoen. Het tjilpt en flierefluitert in de lucht. en lentegeuren vleugen op een zucht.…

mijn vingers zijn al afgebeten stompjes schrijven poezie ze kauwen lang op mijn geweten slikken doen ze echter niet mijn teksten blijken geniaal te zijn alleen hun geesten weer te klein ik schrijf met bloed in ieders hart, dat voelt vertrouwd en heel apart ben de blauwe bloem in het koren, ze maaien maar die kleur gaat niet verloren…

Doorluchtig door de regen getemd, ben ik gelaten, maar vooral alleen, misschien wil ik het zo laten, mijn kijk geremd, door met waas beslagen ramen, zie de lege straten, scheen licht uit met kaars verlichte huizen in schemer, het donkert om mij heen met het potlood, waarmee ik schrijf, kauw ik me naar het einde, herken de smaak van zoethout…