Alle inzendingen over kauw

het zakdoek grijpen voor verslikkers is niet overbodig overal staan venster op de uitkijk beeldschermen trekken wereldwijd de nacht in knettergekke monden kauwen alsmaar valken zijn binnen met hun zware haaksnavel en gekromde, sterke klauwen klimmen ze uit het beeld op het voetpad zijn ze virtuoos in hun moedertaal roepen…

Vissen, ze zwemmen soms saai in het water..zoals de doornhaai soms kleurrijk en soms onopgemerkt zonder zwemles, halen ze adem met hun kieuwen Vissen, ze kauwen en kijken raar als ze slapen of ze zijn blind in het water ..ze slijten hun leven als gewervelde dieren zijn groter, trotser en interessanter als mieren Ze geloven niet in…

Het kind wurgt een kauw Vingers zijn er om te graaien Het puin glinstert van de dauw Het duin staat in lichtelaaie De uren jagen op elkaar De dagen korten in elk seizoen De weken halen elkaar in De maanden verwelken Het jaar is minder dan een vlinder Minder dan de spin die 's avonds Hoop geeft en 's ochtends rouw *) Alom dit alles alleen…

zij stond er vaak koeien vulden het landschap en in de verte lag de stilte, net achter de oude gracht een kauw schreeuwde rauw naar het schemerend boerenland het deed haar beven het voelde als sterven moeizaam draaide ze zich om stak de lampen aan en in het licht om haar heen kwamen zij: de dreigingen, het verwijten zijn vlugge…

Stap één was zelf maken van vuur daarna dat beheerst leren opstoken om voor vlotter vertering te koken basis voor de eerste structuur We spraken af tot vertrouwen wie waar wanneer met wat klaar stond om niet steeds te hoeven blijven kauwen zo kregen huishoudens vaste grond Veel energie ging in uitstel steken afzien straks staan thuis…

Bij de brug onder de Tuin der Dichters zit ik te kauwen op de wereld zoals ze is Ik zie de mensen gaan jong, moe of roekeloos de beschermheilige tartend die aan de binnenspiegel bungelt Laat in de avond lopen ze in de berm met bagage of sprokkelhout op hun hoofd, kruizen om hun nek op de schouders van hun ziel en als hangers in de kledingkast…

rubberen slang tussen zijn metalen lippen ademt solderend gas in keel en longen binnen zijn mond smeedt stof en zand nu is mijn vaders loden hoofd gezonken in opgestoken kussenslopen als vloeibaar goud in koningswater opgelost zijn tinnen schilfers strooit hij op de vloer ik kon je val niet breken vader kauw…

Grijp het lokfluitje, stem hem ferm verleidt het trekdier met luidjes zacht schenk de migrant je kermende jacht tot je bedolven bent onder een zwerm Blaas op het tuitje maar kauw geen noten want je blijft achter buiten zacht-te veren het ganse feest zal langs je hene migreren zonder ooit te zijn beschoten Werp dan niet plots een…

Wanneer de zwarte merel zingt het roodborstje de dag uitzwaait de leeuwerik weer kronkel wormen vindt en de gaai weer op haar vlaams graait twee opgewonden spechten onder bomen dansen groepen kauwen het grauwe asfalt bezitten groenlingen massaal schreeuwen om herkansen en bosjes sneeuwklokjes niet meer witten als het zonnetje zich aarzelend…

Ik ween om CDA’ers die in groot vertrouwen Ooit geloofden in hun leiders te Den Haag Bleef het toch stil bij een benauwde vraag Dan konden zij devoot de handen vouwen waarvan ze nu nerveus de vingernagels kauwen Ik hoor en zie ze knarsetanden; dof geklaag tot hard gemopper, vloekjes en gedonderjaag Hese kelen: grauwen, snauwen, huilend rouwen…

Hij ziet mij kauwen op crackers, die hij achterliet, die hij kocht bij de Aldi.   Al die dingen ziet hij me doen, zittend op zijn stoel in die tuin, onder zijn pet.   Op vakantie was hij een keer dichtbij in de bergen.   Hij wilde er vast even uit, weg uit die keuken.  …

Met ~ou~ en ~au~ is het geen haartje beter: een vogelkooitje heet ook wel een kouw, maar ’t beestje dat er in zit is een kauw. Zie aan, hier is de chaos nog completer. Mij zou het heel wat minder kopzorg geven als er per soort één versie wordt geschreven.…

En zo begint het feest van voor af aan: De egeltjes die weer van geestdrift blaken, de veldmuis komt ook uit haar hol vandaan en kauwen die heel opgewonden raken. Een ekster plundert nesten, onverdroten, terwijl een gaai pikt in vergane noten.…

naar zachte en zoete geuren die mij hoop geven en levenskracht ik verlang naar de eerste zonnestraal die de natuur met warmte overspoelt naar een hemel helder en klaar die mij ’s morgens blij begroet waar eens een veld vol maïs stond ligt dor en grijs een stoppelveld toen voor de winter er de najaarszonne blonk zijn alleen kauwen…

In de tuin staan duizend gerechten Als fruit en dood dier op hun eigen schavot Aan bomen Hangt blad dat het kauwen ontkomt In bomen Wachten gitzwarte vogels In de tuin staan ook duizenden stoelen Zachte zitting de ruggen in zwijgend gelid Alles onverwacht stil na dat alwilde spel In de tuin liggen greppels gegraven Rokende hulzen…

In de donkerste herfstdagen met miezerige regenvlagen liggen landerijen verdronken onder een hemel van loodgrijs en zwart van kauwen gekrijs als zij hun brood hebben gevonden ’s middags een bleke zonnestraal dringt door het keukenraam herfstanemonen hangen in stervenspijn langs het drassige gazongras staat een grote waterplas Die…

Ik kon als kleuter Kees geen korstjes kauwen en kreeg de krengen zelden door mijn keel Mijn moeder was zo'n vrouw als vele vrouwen, raapte ze van de grond en zei in vredesnaam nooit veel.…

hoe jij mij tussen eerste en laatste letter streelt als ik jouw troetelnaam prevel en nadien luister hoe het zwijgen is als jij rond, zo zacht in al weerklinkt, die zo de stilte tovert van mijn lippen hoe ik nadien als ik in jou aan het water waar ik me verlies, op deze brede oever kringen in het riet kauw hoe ik mijmer, alsmaar onveranderd…

en de wind als gezelschap bekijk ik de voorbij drijvende wolken ik zie van die grote witte en iets donkere donderwolkjes er tussen, ze nemen vormen aan ze gaan leven, voor mijn ogen een glimlach kleurt mijn wangen als ik vliegtuigstrepen er een kus zie vormen kruisjes in de lucht meeuwen vliegen hoog in mijn mond een grassprietje ik kauw…

Romes wachtend arena 's hebben 's avonds in hun stenen kelderkamers lange rijen tafels waarover schaduwen uit fakkels en olielampen wild soms traag heen en weer dansen de zwaardvechters van morgen eten en drinken zich propvol genieten allemaal met smaak kauwen en slokken gulzig brullen grove grappen uiten speelse dreigementen vergeten…

Mijn nieuwe buren hebben hoeven Met grote ogen kijken ze mij aan Hun hoofden grazen in een stille cadans De herfst krijgt met hun hulp een buitenkans Intussen is mijn heg gans kaal gegeten tussen de bomen gloort thans de horizon in de verte kauwen hooglanders op de bosrand mijn huis staat nu in psychisch vaderland rust valt versterkend…

mensen in ogenschijn veranderen, glimlachen naar littekens onderhuids, de tijd is de vernieler en bewaarder tegelijk de bittere pil laat zich kauwen tot het klokhuis van vertier de laatste beet toont de granieten tanden van de verrader.…

De Notre-Dame is best wel oud: al zal ze heel misschien Parijs nog eens begraven, dat haar geboorte heeft gezien; maar na eeuwen zal de Tijd zoals een wolf dreigt bij een stier toch haar zware lijf terug doen deinzen, elke stalen spier en pees verdraaien, met een stompe tand helaas gaan knauwen aan de oude stenen botten en er tergend traag op kauwen…

De troost die ik vind In de geluiden van de natuur Zijn echte vrienden Vogels die fluiten Bewegingen van wat natuurlijk leeft Daar hou ik van ze maken mijn geluk hun levenslied Ze groeten ‘s morgens vroeg Zijn altijd een beetje genezend De kauwen gaan nu gaan slapen In het bosje Vaak met een eresaluut Zonder deze helden Zou ik veerkommeren…

steekt uit boven de schaduw van het Kruytschip dit is het Leiden waar ik zo van houd het Park heeft buiten mij nog geen bezoekers ik hoor mijn voetstappen op de bevroren grond een zonnestraal strijkt tussen de gebouwen tot hij blijft rusten op mijn kleine zwarte hond een merel scharrelt zoekend in de struiken en van een tak bekijkt een kauw…

. - En niemendal Beviel hem dat zoethout; 't leek wel een stal; Dat kauwen op zoethout deed zelfs geen beest. Maar dan deed meester toch een mooi verhaal Van jacht op leeuw en wolf en 't wilde zwijn; - En langs de muur schoof stil een zonnestraal; - Van verre landen, waar nog rovers zijn. Op straat geklets van emmers.…

De kauw die mij groet - hij is als je goed kijkt niet zwart maar rijk geschakeerd in grijs in zwart in streepjes wit. ZONNELEEN De sequenties van Amos Kurzweil 31…

Geen koekoek of een springmatras En ook geen kauw of vlinderdas Ik werp het antwoord in uw schoot Het is.. het is.. de fluisterboot!…

het rond zitten wij ons als beesten vol te vreten en maken alles weer veel te bont Wanneer wij ons warmen aan het vuur sterven er ergens mensen van de kou lopen er kinderen als wezen over straat geen mens die ze zegt ; ik hou van jou Wanneer bij ons het eten op tafel dampt komen ergens op de wereld mensen om geen droge korst om op te kauwen…

Ik ben ziek en daardoor heb ik zeeën tijd om ook nog mezen, kauwen, eksters, merels, hordes spreeuwen en tortelduiven te aanschouwen. Ziektetijd is toeval, mijn baas noemt het uitval, hoe dan ook griepaanval, (dedjú,) tis wel net carnaval.…