Zoethout
Doorluchtig door de regen getemd,
ben ik gelaten, maar vooral alleen,
misschien wil ik het zo laten,
mijn kijk geremd, door met waas
beslagen ramen, zie de lege straten,
scheen licht uit met kaars verlichte huizen
in schemer, het donkert om mij heen
met het potlood, waarmee ik schrijf,
kauw ik me naar het einde, herken
de smaak van zoethout, onderstreep
met krassen elke fout, wanneer de
muzen mij verrassen, schuil ik
gauw achter het vege lijf, raak
elke streek, ontken ik vaak te
zeggen, dat ik graag alleen ben.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 26 februari 2009
Geplaatst in de categorie: taal