Alle inzendingen over zoethout

Het zoethout in je ogen bijt ik langzaam af ik wil nog heel lang kauwen op de liefde die het geeft. Je ogen stralen helemaal met de blik op mijn ziel ik vertrouw het volkomen daar dit zoethout alles heeft.…

Doorluchtig door de regen getemd, ben ik gelaten, maar vooral alleen, misschien wil ik het zo laten, mijn kijk geremd, door met waas beslagen ramen, zie de lege straten, scheen licht uit met kaars verlichte huizen in schemer, het donkert om mij heen met het potlood, waarmee ik schrijf, kauw ik me naar het einde, herken de smaak van zoethout…

. - En niemendal Beviel hem dat zoethout; 't leek wel een stal; Dat kauwen op zoethout deed zelfs geen beest. Maar dan deed meester toch een mooi verhaal Van jacht op leeuw en wolf en 't wilde zwijn; - En langs de muur schoof stil een zonnestraal; - Van verre landen, waar nog rovers zijn. Op straat geklets van emmers.…

leen me jouw handen kind om te vouwen de mijne werken niet meer mee en af en toe leen me ook je voeten kind om te rennen langs riet en vaart behouden bovenwinds dichterbij mijn eiland leen me dan nog je ogen kind om in te zien de wereld is van zoethout maar jij, mijn kind, van klei…

ik eet de dag door met woorden en letters van drop, chocola en hele zinnen zoethout waar ik op kauw kauw kauw ik drink de tranen van mijn lief, de lege blikken na het afscheid het regenwater in de koude goot één theelepel dood 's avonds als ik misselijk voldaan mijn bureaustoel bezet kots ik poëzie…

De nacht is opstand binnenskamers draagt de geur van zoethout de koelte van kerkuilen de blauwdruk van een schreeuw. De nacht is geen gebrek. We zien onze schimmen gebaren in het raam alsof we naar elkaar seinen ons vast willen klampen als mistige drenkelingen. ---------------------------- uit: 'Donkere arena', 2006.…

jij hebt alles in de hand de toverbal die kleurt en een zuurstok die naar kersen geurt jouw woorden proeven zoet met in de nasmaak fruit van een schitterende mediterrane struik waar zout en zoethout de smaken domineren mag ik van jou echt alles tot groot genoegen uitproberen weer zijn de magische kleuren terug van weggeweest…

bromtollen en suikerspinnen, stoepkrijt en touwtjespringen. Er zal een dag zijn zonder dollen. Ongemerkt sluipt hij binnen. De dag die met speels gemak het kind verzuipt. In de grijze stroom meegesleurd zijn alleen gedachten aan stoepkrijt nog gekleurd.…

voeten op andermans land krijtwitte hinkelbaan steentje in de hand zwiepend touw draaien, spinnen, springen barsten van de kou glijden, vallen, sneeuwbal handen blauw stalen buizen sprietlopen passen, meten, evenwicht zondag zoethout kopen appels jatten, belletje trekken schuilen, lachen, gezien de weg was onze straat Oh, was ik nog…

over de letters in mijn hoofd als ik je naam lees in je blauwe ogen je jaagt een leger hazen door mijn bloed en rilkoorts rolt over mijn huid ademen is je onweer inzuigen en je stempelt mijn huid vol vervaldata en streepjescodes in te ruilen voor zachte zoenen ondertussen wandel ik door de warmte van je naam en knabbel op de letters alsof het zoethout…

Ik ben misschien wel een aardbei of een slak of een ijsje met slagroom want als je mij genaakt krimp ik al gauw ineen en ben ik zoethout in een milkshake met aardbeiensmaak. Hoe hoog ik ook van de ivoren toren blaas, in wezen ben ik een pissebed of een bedrijvig miertje, liefst rood.…

Laat hij zijn romance ontvouwen waar men op zoethout moet kauwen - Hier smult men liever anti-stress!'…

." In juli kauwt hij op zoethout. Het eerste teken goed beschouwd. Toch wat klachten, iets benauwd. En weten, dat hij van het leven houdt. Niet wetend, wat we horen: "'T is groeizaam weer voor tumoren." Bevestigd in die ene zekerheid. Onzeker, waar het nu toe leidt, Is hij milder en genuanceerd, Vertelt hij wat hem deert.…

verander mij in zicht geschapen oogjes toe snavel vol zoethout en de rest zijn veel morgen gezien puntjes komen later in dit verhaal moeder koost nog eenmaal mijn gezicht schoon als toet mondhoek fris in de wind wat men liever vergeet laat maar schoonheid omdat verliezen schoon verliest in de aarde en haar stem in wolken ooit gelooft…

ik proef nog rabarber anijs ,warme rek en zoethout, de vis van peer mossel en 't varken in 't zout. soms lees ik op 't kerkhof wie de dood overviel zij rusten in vrede: god hebbe hun ziel.…

De witte oceaan van je ontluikende glimlach Doet de nacht verstommen in het ochtendgloren Bevend zie ik hoe de zwaluwen jou vertrouwen Alsof de lucht in je bossen de smaak van zoethout heeft Huilend van droefheid om het gemis van je aandacht Lonkt de einder naar de horizont en zwijgt jaloers De takken slapen in de strenge bomen zonder groen…

En vlijmscherpe gaffels zoethout vol allerpuntigste naalden voorkwamen elk nest. Toch zetten zich horden van vogeltjes neer om te zingen, maar raken verstomd. Vinken bedrinken zich graag uit de stam dol op Tannenblut, doch schrikken zich weldra een hoedje of meer en raken in onmacht.…

En ’n dappere vent In z’n knuistje ’n cent, Stapt naar vóór en blijft grinnikend zwijgen Tot de koopvrouw geleerd Zijn fortuin inspecteert, En vertelt wat-ie daarvoor kan krijgen. ’t Is ’n reep zwarte drop, Koek met suiker er op, ’n Kleurbal, ’n zuurbal, ’n wafel, Zoethouten stok Of een kleurige brok, ’t ligt alles bijeen op tafel…

Genageld aan de treurnis van het gebroken verstand schiep hij ragebollen van zoethout en veterdrop van zonnebloemenmarsepein.…

paard en wagen het tempo van het leven nog aangaf een laatste paard liep hooguit ritmisch in een licht gehaaste draf de tijd dat je op het platteland al bibberend op het ‘húske’ zat* en je het met de krant van eergisteren afveegde - je kouwe gat toen je nog dat snoepwinkeltje had van die ouwe tante Toos met veters zuurstokken hopjes en zoethout…

En toen hun Galjoen om de noord verder voer lag daar Peer de Schuymer verdekt op de loer belust op de lading van zilver en goud gedroogde nootmuskaten en balen met zoethout Jo ho jo de lu jee, Jo ho jo de lu jare Jo ho jo de lu jee, pas op je hachie bij de V. O. C.…

salamanders jagen weeral hervinden wij ons tussen varkens, koeien en paarden in kasteelse stallen rondom welke ijzer heint waaraan in witte letters diep rood gedrukt het roode wald haar naam in letters schalt de wijn en het bier maken geest en tongen los als wij het jeugdig pad stil zeker verder gaan terwijl uit zahn’s winkel wij het zoethout…